Merhaba hanımlar,
Öncelikle vaktinizi aldığım için özürdiliyorum , samimi cevaplarınız için de şimdiden çok teşekkür ediyorum...
Aşağıda anlatacağım konu benim için gerçekten çok önemli kritik bir mesele , bu yüzden gerçekten, içten, mantıklı, tavsiye ve önerileri bu konuda yardım etmek isteyen hanımlardan bekliyorum .
7 yıllık evliyim, bebeğimiz doğduktan sonra yani,5-6 yıldır, eşim benimle uyumak istemiyor. İlk yıllar, ağlaya, zırlaya, gece yarıları zorla onu yatağıma getirdim.
Senelerce bunun benim için ne kadar önemli olduğundan bahsettim, gece korkularım, kabus gördüğüm, yalnız uyuyamadığım, sarılınmasına ihtiyaç duyduğum, duygusal tatmine ihtiyaç duyduğum vs vs o kadar çok anlattım, çağırdım ki...
Çağırınca geliyordu , ama ben çağırmayınca gelmiyordu .
Veya geldiği Zaman gece yatağıma, eğer o gece kötü uyuduysa, mesela kımıldamışım, gece kalkmışım, sarılmışım, çocuk ağlamış vs gibi şeyler olduysa o gece sabah sürekli söyleniyordu ...
Ben de bu söylenmelerden, artık onu sürekli çağırmalardan yalvarmalardan bıktığım için, son beş altı aydır, yavaş yavaş kendimi geri çektim , ve elhamdulillah artık gelip gelmemesi umrumda değil, hatta kendime özel bir düzen kurdum. Odamda farklı bir dekor, gece yatacağım zaman ki kıyafetler, yatma saatim, değişti ve geceleri bakim yapmak gibi ritüeller bile oluştu yani o artık yok ve ben yalnız uyumakla ilgili bir düzen kurdum bile .
Sanırım böyle çok Mutlu , bundan vazgeçmiş olmam onun zerre kadar farkında olduğu veya umrunda olan bir şey değil.
Herneyse gelelim ikinci meseleye, duygusal olarak beni tatmin etmiyor. Bu çok detaylı içinde özel şeylerde var o yüzden sadece bu kadar söyleyebiliyorum.
Arkadaşlar, çok çok yalnız ve sahipsiz hissediyorum kendimi,
Yakın bir Zaman'da annem öldü, ve kardeşim belki ölecek durumda ...
Ben bunlara üzüldükçe senin hayatın bu mu diye bağırarak üstüme geldi ...
O günden beri hiç bir derdimi ona anlatmama kararı verdim.
Oysa kendisinin annesi kardeşleri gayet iyi durumdalar yani, aynı şeyleri yaşasa belki diyeceğim ki, demek ki üzülmeden duruluyor ...
Darbe gecesi sabaha kadar tir tir titredim, yüzüm korkudan bembeyazdı mesela , onunla ara sıra konuşmaya geldiğimde bunları gördüğü halde yanıma gelip bana on saniye bile sarılmayı çok gördü
Ben acılar içinde doğum sancısı çekerken yanımdaydı, ve sarılmadı bana , içimden keşke bir kere olsun sarılsın demiştim ...
Doğum yaptım yüzüme bakıp, nasılsın bile demedi .
Gerçekten kendimi, ucuz bir fah... Den farklı hissetmiyorum ...
Sadece o iş için bir anlamım var...
Yetim bir çocuk gibi boynumu büktü ..,
O kadar yalnız ve sahipsiz hissediyorum ki kendimi ...
Çok yorgunum, birlikte gezmemek, birlikte ortak hiç bir şey yapmamak, hatta konuşmamak bunları yazmak bile yorucu geliyor , yalnız ve dul gibi bırakılmış bir kadınım işte dahası yok .
Düzeltmek için kendimce çok uğraştım, ondan beklediğim her şeyi ona yaptım mesela... Çok şey var işte .. Ama artık boşvermiş durumdayım ve üzücü olan da , benim ona ilgi göstermemle göstermemem arasında onun değişen bir tavrı yok, ha ilgi göstermişim, ha göstermemişim... Süslenmek bakımlı olmak falan da yine duygusal bir desteğe sebep olmuyor , tam tersine daha da kötü hissediyorum kendimi çünkü hevesini alınca hemen çekip gidiyor yüzüme bakmıyor .
Nerde hata yapmış olabilirim diye de çok düşündüm , ve kendimi değiştirmek için çok uğraştım ama hata bulamıyorum yalnız bırakılmayı hakedecek bir hata yapmadım sadece çocuk doğurdum ve bu o kadar zoruma gidiyor ki ...
Bir de son Zaman'larda şunu anladım aptalmışım ki bunca Zaman anlamadım, bütün gece dönüp duran bebeğimizle sarılıp uyurdu ama bana gelince sen yatakta dönüyorsun diye uyumazdı
Ama onun değişeceği ve bu durumun düzeleceği Hakkı'nda ondan yana en ufak bir ümidim kalmadı
Boşanmayı çok denedim, feryat figan kabul etmedi , ama hala da düşünüyorum terkedip gitmeyi ... Bu gün bile düşünüyorum düşünmediğim gün sayısı az... Bakalım ne yapacağım bilmiyorum ...
Soru başlıktaki sorduğum soru ile birlikte , artı şunu da soruyorum , düzelmesi için siz ne yapardınız?
Cevaplar için şimdiden çok çok teşekkürler .
Alıntı yapmadan cevaplarsanız sevinirim .
ama çok hassas bir konu bu zorlama ile olan şeyin duygusal olarak pek anlamı olmuyor, içinden gelmesini beklersen de beklemeyle kalıyorsun, ama eşim için durum aynı değil duyguya ihtiyacı yok gibi geliyor bana o esnada 
