Bu durumlar karşısında terketmek istediğimde, delirmiş gibi Gitme diyişine kandım sanırım bunca Zaman , bir çocuğun, değersiz ilgilenmediği oyuncağını onun gözüne soka soka başka çocuğa verdiğinde veya, oyuncağı atmak istediğinde saatlerce ağlar , o oyuncak sanki onun hayatı gibi davranır ... Ama oyuncağı aldığı an yine bir köşeye atar unutur... Aynen böyle oldu senelerdir ...
Ben aslında böyle davrandığı Zaman kendimi değerli sandım , oysa sadece erkeklerin ilkelce olgunlaşmamış, sahip olma duygusu ile ilgiliydi, sevgi değil de bir şeyin bir eşya , bir mal gibi kendisinin olması bu ilkel bir duygu ...
Not: Ait olmak güzeldir bir erkeğin eşine sahip olması da , ama biz bebeklerimize eşya gibi davranmıyoruz , sadece bir insanı sanki eşyaymış gibi sahiplenmekten sözettim.
Bilmiyorum ..
Ben de anlamıyorum...
Son düzenleme:
<
