Bu sorunu yaşayıp psikolojik tedavi ile ya da kendi kendine yenen varmı ?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

bitter64

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
26 Kasım 2015
1.916
548
123
Tanı koymak saçma olabilir ama artık derdimi anladım diyebilirim.
Sürekli depresyondayım mutsuzum hep birşeylerden şikayet ediyorum şuan anksiyete vuruyor mesela midem kötü telkin etmeye calısıyorum kendimi devamlı.
Bir süredir iyiydim çünkü en yakın arkadasımla spora gidiyorduk kendisi artık yoğun oldugu için gelmeyecekmiş dün akşam bunu söyledi direk çöktüm nasıl morelim bozuldu tek basıma gidesim gelmedi esas morelimi bozan böyle hissetmem beynimi ikna edememem . Yani birine bağımlıyım resmen özel ilişki de kuramıyorum hep bu alısma kaybetme korkusundan dolayı. Şimdi de bu cıktı sürekli yalnız hissediyorum kendimi güçsüz ve cok korkuyorum. Devamlı ağlayasım var.
Alkole, Maddeye Değil 'İnsana Bağımlılık'
bu link cidden beni anlatıyor üzerime düşen anne modelim sorunlu ailem mutsuz ebeveynler ve sonuç ..
Mutlu olmak istiyorum artık midem ağrımasın bende normal olayım istiyorum.
Psikologa basladım bu hafta sonu ilk kez gittim tanıstık ettik şimdi ikinci seansa gideceğim ama sanki yardımcı olamayacak hep böyle kalacagım gibime geliyor bir yandan da para bayılacagım devamlı buna morelim bozuluyor.
Arkadasıma sinirliyim daha önce de beni tek bıraktı evet hayatımın her anında yanımda olamaz ama herseyimi bilen ailemi tanıyan küçüklükten beri bildiğim tek kişi o cidden cok alısmısım ona . Çok saçma biliyorum ama beynime laf geciremiyorum . Haftasonu bulusacaktık şimdi gitmek istmeiyorum tavır gibi birşey . O hem okula gidiyor hem işe bu yüzden artık yogunum diye gelemicem dedi biliyorum ama yinede mantıklı düşünemiyorum kızıyorum istese gelir ne olacak ki 1-2 saatten diyorum.
Bu tarz sorunlar yaşayıp sonradan düzelen varmı lütfen olsun ya lütfenn yaşım 25
 
neden kendine yetemediğini düşünüyorsun ki al bir kitap git işlek bir cafeye söyle güzel bir kahve biraz kitap oku biraz etrafı izle beni çok mutlu eder misal ya da tek misin canını mı sıkıldı git bir kitapçıya onuda mı sevmedin git bir avm ye tüm dükkanlara gir dolaş :kahve:
 
neden kendine yetemediğini düşünüyorsun ki al bir kitap git işlek bir cafeye söyle güzel bir kahve biraz kitap oku biraz etrafı izle beni çok mutlu eder misal ya da tek misin canını mı sıkıldı git bir kitapçıya onuda mı sevmedin git bir avm ye tüm dükkanlara gir dolaş :kahve:

Canım bunları normalken yapabilirsin zaten bir tür beyin problemi gibi. Birine ihtiyac duyuyorum devamlı cünkü iyi değilim. Kitap benimle konusmaz avm ler de öle. Veya bir film de. Karsılıklı konusup beni anlayan birine ihtiyacım var. Bu da sadece bu arkadasım oldugundan morelim sıfır
 
kendi içinde büyütüyorsun ve kendini buna inandırıyorsun tamam diyelim gerçekten bu arkadaşın tüm dertlerinin ilacı farzetki arkadaşın öldü ya da amerikaya taşındı o zaman ne yapardın :kahve:
 
Ben aslinda tam tersiydim diyebilirim ama o da iyi degilmis zamanla anladim.Her isimi kendim halletmeye alistim ama yardima ihtiyacim olmaz ki benim dedim. Bir sure sonra insanlardan kopuyorsun bu sekilde. Birine bagli olmak deli ediyor beni. Iliski istemiyorsun, evlenmek istemiyorsun vs vs... Ortasi en iyisi.

Burasi seni tedavi etmez. Sen tedavini yine ol ama burada geyik topiklerinde takil. Onlarla sohbet havasinda konusmak sana iyi gelebilir.
 
Son düzenleme:
Canım bunları normalken yapabilirsin zaten bir tür beyin problemi gibi. Birine ihtiyac duyuyorum devamlı cünkü iyi değilim. Kitap benimle konusmaz avm ler de öle. Veya bir film de. Karsılıklı konusup beni anlayan birine ihtiyacım var. Bu da sadece bu arkadasım oldugundan morelim sıfır

insanlara fazla bağımlısın gibi
ailenden birileriyle zaman geçirsen?
 
Kendi ayaklarının üstünde durmalısın, bence fazla şımartılmışsın.

Herşeyi birileriyle yapmak istemen, arkadaşına saçma bir şekilde tavır alman, ona anlayış göstermemen...

25 yaşında üniversiteyi bitirmiş, ailemden 1000km uzakta bir şirkette tek başıma hayat mücadelesi veriyordum.

Aklıma benimle spora gelemeyen bir kız arkadaşımı takmak gibi sorunlarım yoktu. Daha başka sıkıntılarım vardı ama güçlü durarak hepsini yendim.

Güçlü dur, yapabilirsin!
 
bende öyleydim yanımda başkası yoksa dışarıda yemek yiyemez aç kalırdım. baktım olacak gibi değil toparladım kendimi şimdi yalnız daha mutluyum kimseye ihtiyacım yok bir şeyler yapmak için ya da mutlu olmak için
 
kendi içinde büyütüyorsun ve kendini buna inandırıyorsun tamam diyelim gerçekten bu arkadaşın tüm dertlerinin ilacı farzetki arkadaşın öldü ya da amerikaya taşındı o zaman ne yapardın :kahve:

bunu düşününce daha beter korkuyorum elim ayagım uyusuyor ben zaten normal değilim diyorum ..
 
bende öyleydim yanımda başkası yoksa dışarıda yemek yiyemez aç kalırdım. baktım olacak gibi değil toparladım kendimi şimdi yalnız daha mutluyum kimseye ihtiyacım yok bir şeyler yapmak için ya da mutlu olmak için

nasıl topladın.. bu arada ben öle yemek yiyememek filan değil sadece manevi anlamda ihtiyac duyarım yoksa tek basıma alısveriş de yaparım yemek de yerim.. ama suan manevi desteksiz kalma düşüncesinde mutsuzum
 
Kendi ayaklarının üstünde durmalısın, bence fazla şımartılmışsın.

Herşeyi birileriyle yapmak istemen, arkadaşına saçma bir şekilde tavır alman, ona anlayış göstermemen...

25 yaşında üniversiteyi bitirmiş, ailemden 1000km uzakta bir şirkette tek başıma hayat mücadelesi veriyordum.

Aklıma benimle spora gelemeyen bir kız arkadaşımı takmak gibi sorunlarım yoktu. Daha başka sıkıntılarım vardı ama güçlü durarak hepsini yendim.

Güçlü dur, yapabilirsin!

şımarık mı ? şımarıklık kelimesini tasıyacak en sonuncu insanım. Zira benim senden cok daha büyük sorunlarım olmustur ailemle ilgili emin ol.. ,insan durduk yere böyle olmuyor..
 
Ben aslinda tam tersiydim diyebilirim ama o da iyi degilmis zamanla anladim.Her isimi kendim halletmeye alistim ama yardima ihtiyacim olmaz ki benim dedim. Bir sure sonra insanlardan kopuyorsun bu sekilde. Birine bagli olmak deli ediyor beni. Iliski istemiyorsun, evlenmek istemiyorsun vs vs... Ortasi en iyisi.

Burasi seni tedavi etmez. Sen tedavini yine ol ama burada geyik topiklerinde takil. Onlarla sohbet havasinda konusmak sana iyi gelebilir.

evet malesef eleştiri daha cok yaralıyor..
 
insanlara fazla bağımlısın gibi
ailenden birileriyle zaman geçirsen?

ailem zaten sıkıntı ama yinede iyiki var. annem depresif bir kadın.. kardeşim kendi halinde o benim gibi değil kendini mutlu eder dert dinlemeyi sevmez .. babam zaten ayrı bir dünya onu geciyorum tamamen sorunların kaynagıdır.
 
şımarık mı ? şımarıklık kelimesini tasıyacak en sonuncu insanım. Zira benim senden cok daha büyük sorunlarım olmustur ailemle ilgili emin ol.. ,insan durduk yere böyle olmuyor..

Tersle diye yazmamıştım. Sorunlarımızı karşılaştırma gibi bir durum da olamaz.

Umarım sıkıntılarını çözersin. Daha olumlu bakarsın hayata.
 
nasıl topladın.. bu arada ben öle yemek yiyememek filan değil sadece manevi anlamda ihtiyac duyarım yoksa tek basıma alısveriş de yaparım yemek de yerim.. ama suan manevi desteksiz kalma düşüncesinde mutsuzum
bir anda bitti
 
İnsanlara bağımlılık iyi bir şey değil zaten.Arkadaşınız olabilir ama onun hayatı sizden ibaret değil.Bence psikologa devam edin.Faydasını görürsünüz
 
Tanı koymak saçma olabilir ama artık derdimi anladım diyebilirim.
Sürekli depresyondayım mutsuzum hep birşeylerden şikayet ediyorum şuan anksiyete vuruyor mesela midem kötü telkin etmeye calısıyorum kendimi devamlı.
Bir süredir iyiydim çünkü en yakın arkadasımla spora gidiyorduk kendisi artık yoğun oldugu için gelmeyecekmiş dün akşam bunu söyledi direk çöktüm nasıl morelim bozuldu tek basıma gidesim gelmedi esas morelimi bozan böyle hissetmem beynimi ikna edememem . Yani birine bağımlıyım resmen özel ilişki de kuramıyorum hep bu alısma kaybetme korkusundan dolayı. Şimdi de bu cıktı sürekli yalnız hissediyorum kendimi güçsüz ve cok korkuyorum. Devamlı ağlayasım var.
http://lokman-hekim.net/haberler/insana-bagimli.asp
bu link cidden beni anlatıyor üzerime düşen anne modelim sorunlu ailem mutsuz ebeveynler ve sonuç ..
Mutlu olmak istiyorum artık midem ağrımasın bende normal olayım istiyorum.
Psikologa basladım bu hafta sonu ilk kez gittim tanıstık ettik şimdi ikinci seansa gideceğim ama sanki yardımcı olamayacak hep böyle kalacagım gibime geliyor bir yandan da para bayılacagım devamlı buna morelim bozuluyor.
Arkadasıma sinirliyim daha önce de beni tek bıraktı evet hayatımın her anında yanımda olamaz ama herseyimi bilen ailemi tanıyan küçüklükten beri bildiğim tek kişi o cidden cok alısmısım ona . Çok saçma biliyorum ama beynime laf geciremiyorum . Haftasonu bulusacaktık şimdi gitmek istmeiyorum tavır gibi birşey . O hem okula gidiyor hem işe bu yüzden artık yogunum diye gelemicem dedi biliyorum ama yinede mantıklı düşünemiyorum kızıyorum istese gelir ne olacak ki 1-2 saatten diyorum.
Bu tarz sorunlar yaşayıp sonradan düzelen varmı lütfen olsun ya lütfenn yaşım 25
olumsuz düşünürsek direk zaten değişen birşey olmaz psikologun sana iyi geleceğini düşün en başında
 
İnsanlara bağımlılık iyi bir şey değil zaten.Arkadaşınız olabilir ama onun hayatı sizden ibaret değil.Bence psikologa devam edin.Faydasını görürsünüz

önceden de gittim ama bu konu üzerinde pek calısma yaptırmadı o devletin ücretsiz psikologuydu illaki faydası olmustur ama daha teknik bilgiler lazım galiba
 
Biraz üzerine gitseniz..

Spora yalnız gidin çıkınca yalnız bi yerde oturup bi çay için.. uzun gezme gerektiren işler bulup yalnız yapın.. ist. İseniz Eminönü gezmesi gibi.. zamanla alışıliyor..

Kimseye ihtiyacimiz yok gerçekten bu böyle.. yeter ki iyi olmak isteyelim..
 
Biraz üzerine gitseniz..

Spora yalnız gidin çıkınca yalnız bi yerde oturup bi çay için.. uzun gezme gerektiren işler bulup yalnız yapın.. ist. İseniz Eminönü gezmesi gibi.. zamanla alışıliyor..

Kimseye ihtiyacimiz yok gerçekten bu böyle.. yeter ki iyi olmak isteyelim..

aslında zamnaında cok yalnız kaldım tek basıma cok sey yaptım ettim.. sanırım yoruldum veya bıktım hırcınlastım biri olmadan çöker oldum.. tek derdim beni anlayarak dinleyen biri..
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X