- 23 Aralık 2020
- 328
- 104
- 23
- Konu Sahibi birdeliningunlugu
-
- #1
Ben de eğer ses geliyorsa sizin gibi geç çıkmaya çalışırım çünkü karşılaştığımız zaman konuşmalar samimiyetsiz oluyor bizim apartmanda kimse kimseyi tanımadığı için. Ya da çarşıda okulda tanıdık görürsem ve o kişiler yakınım değilse sırf nezaketten konuşmak istemem mesela görmezden gelirim. Bilmiyorum yaptığım kaba olabilir ama kendimi böyle kabullendimbinada ayak sesi varsa çıkışımı geciktiriyorum , yolda dükkanda bir tanıdık varsa görmemiş gibi yapıp hızla çıkıyorum
Dışarı çıkma korkunuz anksiyeteniz varsa o agorafobidir. Dışarı çıkınca panik atak benzeri hisler geliyorsa agorafobi oluyor.Selam öncelikle, belki benim gibi bu durumu yaşayıp atlatanlar varsa öneriler almak istiyorum. Ben eskiden daha rahat biriydim fakat bu son yıllarda insan içine girmekten kaçınır oldum yabani bir şeye dönüştüm bu halimden hiç memnun değilim. Örneğin ; binada ayak sesi varsa çıkışımı geciktiriyorum , yolda dükkanda bir tanıdık varsa görmemiş gibi yapıp hızla çıkıyorum, sokakta tanıdık görünce geriliyorum hatta artık mağazada, cafede birşey isterken de gerilmeye, söyleyeceklerimi prova etmeye başladım. Açıkçası izole yaşantımdan mutluyum sosyal olmak vs istemiyorum ama normal bir insan gibi davranmak istiyorum kaçmak yerine, psikolog için bu dönem maddi durumum yetmiyor bunun dışında aşmak için ne yapabilirim üstüne gitmem gerekiyor bu durumun biliyorum ama gidemiyorum, içime gömülüyorum iyice , bir toplantıda konuşurken sesim kısılıyor falan çok illet bir durum yaşayanlar bilir ancak yapıcı önerileriniz varsa dinlemek isterim
Eğer fobiniz var ise (önce bunun fobi oldugundan emin olun) kademeli maruz bırakma yapabilirsiniz.Selam öncelikle, belki benim gibi bu durumu yaşayıp atlatanlar varsa öneriler almak istiyorum. Ben eskiden daha rahat biriydim fakat bu son yıllarda insan içine girmekten kaçınır oldum yabani bir şeye dönüştüm bu halimden hiç memnun değilim. Örneğin ; binada ayak sesi varsa çıkışımı geciktiriyorum , yolda dükkanda bir tanıdık varsa görmemiş gibi yapıp hızla çıkıyorum, sokakta tanıdık görünce geriliyorum hatta artık mağazada, cafede birşey isterken de gerilmeye, söyleyeceklerimi prova etmeye başladım. Açıkçası izole yaşantımdan mutluyum sosyal olmak vs istemiyorum ama normal bir insan gibi davranmak istiyorum kaçmak yerine, psikolog için bu dönem maddi durumum yetmiyor bunun dışında aşmak için ne yapabilirim üstüne gitmem gerekiyor bu durumun biliyorum ama gidemiyorum, içime gömülüyorum iyice , bir toplantıda konuşurken sesim kısılıyor falan çok illet bir durum yaşayanlar bilir ancak yapıcı önerileriniz varsa dinlemek isterim
Malesef terleme ve konuşurken takılma da var herkesi otorite gibi görmeye kendimi dipte görmeye meyilliyim, çevremde bana baskı kuran bu hale sokan kimse yok fakat kendi yalnızlığımla mutlu olmayı fazla abarttım bu halimden memnunum ama insan sosyal bir varlık olmalı, iletişimden kaçmamalı bu sebeple çok kafama takmaya başladımSosyal fobiye benziyor evet..ama cok ileri derecede degil gibi.. sosyal fobi de fizyolojik rahatsizliklar da olabiliyor(el titremesi,yüz kazarmasi,kekelemek,terlemek gibi)
Yada seninki belki sadece icine kapanikliktir.. uzman olanlar daha iyi yorumlar tabi.. devlet hastanesinde ücretsiz muayene olabilirsin.. erteleme sakin.. sosyal fobi cok illet bir hastalik.. cok hizli ilerler.. fark etmezsin bile.. tedavi olmak sart.. eger kendin asamayacagini dusunuyorsan gecikmeden doktora git lütfen.. ilacsizda terapiyle tedavi olabilirsin..
Evet ben de bina içindeki o samimiyetsiz havadan ya da markette gördüğüm tanıdıkla yapacağım yapay sohbetten kaçınıyorum ama zaman zaman sevdiğim değer verdiğim insanlardan da kaçtığım oluyor , bi şekilde yakalanırsam çok rahat konuşuyorum onlarla espri yapıyorum falan ama karşılaşmamak ilk tercihim her zaman , malesef bunlar bana eksiklik gibi geliyor çevreme baktığımda herkes gelişigüzel rahat takılıyor ben de öyle olmak istiyorumBen de eğer ses geliyorsa sizin gibi geç çıkmaya çalışırım çünkü karşılaştığımız zaman konuşmalar samimiyetsiz oluyor bizim apartmanda kimse kimseyi tanımadığı için. Ya da çarşıda okulda tanıdık görürsem ve o kişiler yakınım değilse sırf nezaketten konuşmak istemem mesela görmezden gelirim. Bilmiyorum yaptığım kaba olabilir ama kendimi böyle kabullendim
Bu arada ben de söyleyeceklerimi prova ederim bir şey alırken her zaman doğaçlama konuşmam. Yani bu bir eksiklik mi, merak ettim şimdi
Nasıl mesela açar mısınız birazEğer fobiniz var ise (önce bunun fobi oldugundan emin olun) kademeli maruz bırakma yapabilirsiniz.
Yani tetikleyiciyi belirleyip kademeli olarak maruz bırakma yapmanız lazım..ama kademeli olmalı.
Bir anda olmasın. Yoksa kaçınma davranışı gösterirsiniz.
Dışarı çıkmakta yalnız olacaksam sorun yok benim sorunum insanlarla yani ayıp olacak ama insan sevmiyorum aslında kendi küçük dünyamda hobilerimle çok mutluyum ama insanlardan da kaçamıyorum bi iş ve dost çevrem olduğu için. Başımdan bir olay geçmedi aklıma gelen Üni zamanlarımda çok rahattım iş hayatında zamanla içime çekilmeye başladım uzun yıllar yalnız yaşadım belki bu da etkilidir.Dışarı çıkma korkunuz anksiyeteniz varsa o agorafobidir. Dışarı çıkınca panik atak benzeri hisler geliyorsa agorafobi oluyor.
Eğer ınsanlardan kaçınma da varsa sosyal fobiniz de olabilir. Yani iki fobiniz olabilir. Agorafobi ve sosyal fobi.
Bunun için sizi ilk neler tetikledi?
Yani bu korkular ilk ne zaman başladı ?
Başınızdan büyük bir olay geçti mi? Bir yakınızın kaybı vs?
Çok haklısınız kasaya gidene kadar rahatım ama o konuşma anında sesim kısılıyor sonra kendime kızıyorum modum iyice düşüyor, haklı bir talebim olsa bile çekinerek söylüyorum özellikle daha önce çok bulunmadığım nadir gittiğim yerlerde ( lüks restoran, lüks mağaza, ve hatta starbucks) komik gelebilir ama bu tip yerlerde kendimi iyice ezik mi görüyorum nedir özgüvenim aşırı düşüyor. Bunun dışında işleyişini bildiğim hep gittiğim yerlerde daha rahatım.Şimdilik sizinki tercih edilmiş bir asosyallik.
Ama ilerlemesine izin verirseniz artık isteseniz de başa çıkamazsınız. 24 saat insanlarla iç içe olmak zorunda değilsiniz ama kendinizi izole de etmeyin. Gün içinde zor gelse de dışarı çıkın, insanlarla konuşun , cevabını bilseniz de sorular sorun, ortam yaratın. Sipariş vermekten vs kaçıyorum demişsiniz yapmayın. Bu onların işi sonuçta, kimse sizi yargılamayacak.
Özgüveninizi kaybetmeyin. Kendinizi sürekli geliştirin. Kendi sesinizi duymaktan korkmayın. Toplantınız sunumunuz vs varsa sesli prova yapın kendi kendinize. İnsanlar sizin onlara gösterdiğinizi kadarını görürler. Gereksiz yere zihin okuması yapıp, insanlar benim hakkında şunu bunu düşünüyor gibi varsayımlarda bulunmayın
Şu an buna gücüm yok hem maddi olarak hem de bu bilgiler sistemde kayıtlı olacağı için görünmesini istemiyorum işveren tarafından vsBen şunu eklemek istiyorum : Destek almaktan çekinmeyin. Bence bu çok önemli.
Sosyal fobi olması için en az 6 ay süregelen bir durum olmalı. Ve sosyal fobi belirtileri göstermeli.Nasıl mesela açar mısınız biraz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?