Biraz sert konuşacağım kusura bakmayın ama bence ihtiyacınız olan bu.
Benim ablam da öyledir, aşırı titiz biridir.
Bu normal değil dedirtesiye titiz.
Onun olduğu yerde keyif yoktur.
Hadi temizlik bitti oturayım bir keyif kahvesi yapayim yoktur.
Zaten temizliği bitirene kadar evin diğer ucu yeniden kirlenmiş olur ve başa döner.
Elinde sürekli bez, çırp, yika, sık, çitile, ov, sil, katla. Ona göre herkes ondan pis, herkes mikrop yuvası. Ama 40 yaşında vucudu hastalik dolu olan kendisi.
Boş yatıp, mal gibi vakit öldürmek ister insan bazen. Bence bu da bir ihtiyaç. Ama o boş görünürken bile aklının içinde simdi nereyi silsem, hangi dolabı bosaltsam vardır. Ya da misafir çağırıp ikram için çok afedersiniz kıçını yırtmayı planlıyordur.
Sanmayın ki sizin gibi insanlarla hayat kolay. Birlikte yaşamak tam bir zulüm.
Daha ne istiyorsunuz pis nankörler her yer mis gibi işte diye düşünüyorsunuz biliyorum desem de hiç bir sey değişmeyecek. Yine de söyleyeceğim.
Beni camın pisliği, dolaptaki karışmış çamaşırlar, halı üstündeki tozlar rahatsiz etmiyor. Onlarla yaşayabilirim.
Ama şu huzursuz kisiliğin yaydığı o kötü enerjiyle yaşayamıyorum.
Samimiyetle soruyorum neden yaşıyorsunuz? Hayir öyle bir yaşamın hiç bir anlamı olduğuna inanmıyorum. Kimse inandiramaz beni!
Lütfen evlatlarınız için destek alın.
Ocak yağ içinde, tezgah bulaşık dağı, ortalığı bok götürürken o manzaraya karşı bacak bacak üstüne atıp bir fincan kahveyi keyifle yudumlayın. Onun lezzeti bambaşka. Göreceksiniz.