Bu dediğinin tek bir cozumu var ...
Benim annem de 'kendince' sinirli bir insan..bir de hastalığı var sinir yapan,ona da sığınıp ağzına geleni düşünmeden söyler. Yılda bir kere falan düzenli olarak büyük bir kavga ederdik, genelde evlatlıktan reddederdi,salak salak sözler. Yok 'ölüme de gelme', yok 'senin gibi çocugum artık yok' falan filan... En son kavgamiz mart 2019 yilinda bir seçim günündeydi. Sebebi de; Normalde kavga etmemek için asla siyaset vs vs konusu acmayiz evde,beraber haber falan da asla izlemeyiz. Hatta seçim günleri de sayım bitene kadar eşimle dostumla takılırim,evde olmam. Ama o gün gece yarısına kadar bitmeyen bir sayım vardı, heyecanlı olduğu için TV karşısından takip ediyordum. İste sırf o gün ağzım kulaklarimda izliyorum diye beni terörist ilan etmişti, onun sütü mü bozukmus da nasıl onun gibi bir insandan benim gibi şerefsiz bir terörist doğmuş falan filan. Tekrar ediyorum, evde kavga çıkmasın diye asla siyaset konuşmam, herhangi bir laf falan da atmadım. Sadece TV dibinde izlerken çok mutluymusum!
O gün çok buyuk bir kavga ettik, yine evlatlıktan reddedildiğim.
Sonrasında iki aydan fazla bir süre annemle bir cümle bile konuşmadım. Normalde çok neşeli ve cıvıl cıvıl konuşan biriyimdir, kapıdan yüzümü askıtıp girip doğru odama gittim, evi otel gibi kullandım,karnımı doyurup geldim, karnım açsa evdeki bana ayrılan yemeği yemeyip kendime iki yumurta kırdım,akşamları çay içmedim,odamdan cikmadim,kirli camasirlarimi odamda biriktirip kendi makinami kendim actim... Yani beni nasıl reddettiyse işte öyle,evde yokmuşum gibi davrandım. İki ayın sonunda babama onu çok sevdiğim için hala bu evde kaldığımı ama bunları hak etmedigimi, eve ayaklarımın geri geri geldiğini, hiç bir arkadasimin- ilişkimin bana asla en ufak hakaret bile edemeyeceği bir hayat yaşarken/kendim bir insana asla bagirmazken ve en ufak saygisizlikta on yıllık arkadaşlarımı bile hayatımdan çıkarırken evde bunlari isitmeyi hak etmedigimi,kenarda köşede kaporayi eşyaları ve birkaç aylık kirayı odeyebilecek kadar param olduğunu, şimdilik sadece babamın huzuru kaçmasın diye aynı evde durduğumu ama bir sonraki büyük kavgada kesinlikle (zaten çok istediğim ve uni yıllarında yaptığım gibi) kendi evime cikacagimi,bunun da tek sebebinin annem olacağını söyledim... ev içi hakarete bugün 'ay nasıl olacak,ay babam üzülecek' vs diye karşı çıkip kendimi koruyamazsam yarın evlenince 'ay nasıl olacak,ay çocuğum uzulecek' vs diye ev içi hakarette pusup oturacağımi , bunu kendime yakistiramayacagimi da ekledim. O da annemle konuştu,aynı konuşma bir kere de onla gecti,annem özür diledi,konustuk- ateşkes imzaladık, sarıldık barıştık.
Sonuç olarak bak,Mart 2019 / Ağustos 2021...
Bunca sene bir kavga bile etmedik. O kendini tutamayan, sinir yapan hastalığı olan, burç ikizler yükselen aslan insan artık bana karşı Kendini tutabiliyor. Ağzından laf çıkmadan önce düşünüyor, ne kadar sinirlenecegi ve endiselenecegi bir şey yapsam da (mesela bu satırları kendi çadırımda evimden epey uzakta bir yerde yaziyorum) "ne halin varsa gör" diyor:))
Yani böyle insanlara yapılması gereken budur bence.
senin sessiz olman,özür dilemen falan anca olumlu pekistirec olur ona, yapmaya devam eder.
bence isyan bayraklarını aç.
değil annenin babanın,kocanın,çocuğunun bile yüzüne tükürmeye hakkı yok.. sana bunu yapmalarına izin verme lütfen