- 8 Mart 2019
- 3.025
- 4.206
- 133
- 38
Annem bu saatten sonra asla boşanmaz. Tek yapmam gereken üniversitede başka yere gitmek. O da bu sene çok olur gibi değil çünkü panik atak döneminden sonra bir de major depresyon tanısı kondu. Ders çalışamadım odaklanamadım çok. İnşallah seneye giderim.Mesele sen ya da kardeşlerin değil. Mesele annenin düzenini bozmak istememesi. Sizi bahane ederek boşanmıyor ama aslında sizi nasıl bir kaosun içine attığının farkında değil. Siz umrunda bile değilsiniz çünkü. Bunun ilerisini anlatayım sana. Babam evi terk etti mecburen boşandılar. Sonra annem işe girdi. Depresyona girdi babamı hala seviyordu çünkü. Depresyondayken doğal olarak hayatını yaşayamadı ve tedavi de olmadı. Bu süreçte ona ve kardeşime ben ebeveynlik yaptım. Okuyordum bana maddi hiçbir desteği yoktur daha çok ben göndermeye çalıştım hep yanlış anlaşılmasın beklentim yok. İşe girdim evlenmeye karar verdim "seni o kadar okuttuk hiç bize para vermeyecek misin" dedi. Kendi çeyizimi dizdim ondan bişey beklemedim daha çok ona para gönderdim ve annem alıyor dedim erkek tarafına mahçup olmamak için. Şimdi de bana "tek başıma çocuk okuttum, evlendirdim helal olsun bana" diyor. "hayır ben kendim yaptım her şeyimi" dediğimde nankör ilan edildim
Ağlamak falan annemin gözünde hep zayıflık göstergesiydi. Kendimi ifade etmem bile onun için öyleydi. Ablam kendini ifade ettiğinde hep annemden bir darbe yedi mecazi anlamda. Bu yüzden hep annemin istediği gibi biri olmaya çalıştım belki de. Hiç sorunu olmayan sorunu da kendisi çözen, ağlamayan sert duran vs. Halbuki ne kadar da yanlış. Duygular insan olduğumuzun göstergesi.kendiniz yazmışsınız ilk defa kendimi bu kadar net ifade ettim diye. ifade edemedikleriniz içinizde patlamış bu zamana kadar o sebeple öfke probleminiz var. bu durum kendi kendine oluşacak birşey değil nelere şahit oldunuz kim bilir. anne baba anlaşamıyorsa boşanmalı arkadaş çocuklara zarar vermeden.
ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum yaşadıklarının. duygularını yaşaman gerekiyor bende pek beceremiyordum bu duygu yaşama meselesini son 1 senedir bu konuda daha iyiyim. ne kadar rahatlıyor insan değil mı duygularını yaşamaya izin verdiğinde? bence iyi yaptınız az bile dediniz biraz baksınlar sorunun kendilerinde olduğunu anlasınlar.Ağlamak falan annemin gözünde hep zayıflık göstergesiydi. Kendimi ifade etmem bile onun için öyleydi. Ablam kendini ifade ettiğinde hep annemden bir darbe yedi mecazi anlamda. Bu yüzden hep annemin istediği gibi biri olmaya çalıştım belki de. Hiç sorunu olmayan sorunu da kendisi çözen, ağlamayan sert duran vs. Halbuki ne kadar da yanlış. Duygular insan olduğumuzun göstergesi.
Evet kesinlikle rahatlıyorumne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum yaşadıklarının. duygularını yaşaman gerekiyor bende pek beceremiyordum bu duygu yaşama meselesini son 1 senedir bu konuda daha iyiyim. ne kadar rahatlıyor insan değil mı duygularını yaşamaya izin verdiğinde? bence iyi yaptınız az bile dediniz biraz baksınlar sorunun kendilerinde olduğunu anlasınlar.
Hikaye o kadar tanıdık ki babaya duyulan öfkenin çocuklardan çıkarılmasıPsikoloğa gittiğim vakit ben de büyük bir öfke problemi olduğunu söyledi. Hatta bazen dilimi ısırıyordum o derece. Annemle konuşurken bundan bahsettim. O da dayımı örnek verdi dayım da çok öfkeli. Yok çevresine rahatsızlık veriyor bak ailesi ne kadar rahatsız bu durumdan falan. Ben de dedim ki benimkisi hiçbir şey yaşanmadan oluşmuş bir şey değil. Sen hatırlamıyorsun galiba ama babamla sen nasıl kavgalar ederdiniz, evde cam kalmazdı sürahiler kırılırdı. Bu öfke sizden bana geçmiş demek ki rol model vs. O da olayı hep şeye getiriyor sizin aklınız yok mu? Baktım konu yine oradan açılacak. Dedim ki sen babamdan çıkaramadığın öfkeni bizden çıkardın bu kadar net. Baktım bi durdu. Benden özür diledi. Allah da beni kahretsin falan dedi. Kalktım gittim yanında ağlamamak için. Bilmiyorum ilk defa kendimi bu kadar net ifade ettim. Haksızlık mı yaptım?
Annem kötü biri değil gerektiğinde sevgisini net gösterir ama bir şeyimizi sevmediğinde sevgisi direkt gider. Hakaretler havada falan uçuşur. Şu an sabah o konuşmayı hiç yapmamışız gibi karşımda oturuyor. Bazen sanki çabam hiçe gidiyor gibi hissediyorum.Hikaye o kadar tanıdık ki babaya duyulan öfkenin çocuklardan çıkarılmasıBen anneme bu kadar net konuşamazdım kabullenmez çünkü biliyorum. Bilmiyorum işin köküne baktığımda annem de sevgi görmemiş biri bi yanim asla suçlamıyor bi yanımsa işte..... suskun kabullenmiş bi çocuk
Ahh ne kadar ayniyiz..Annem kötü biri değil gerektiğinde sevgisini net gösterir ama bir şeyimizi sevmediğinde sevgisi direkt gider. Hakaretler havada falan uçuşur. Şu an sabah o konuşmayı hiç yapmamışız gibi karşımda oturuyor. Bazen sanki çabam hiçe gidiyor gibi hissediyorum.
Psikolojim bozuldu yemin ederim. Sınava gireceğim ama asla çalışamıyorum istek yok odak yok. Annem oradan hocanla konuştun mu diyor. Tek derdim bu mu gerçekten? İçimi ona açamıyorum, babama da. Patlayacak gibi hissediyorum. Ağlıyorum şu an ama neden ağladığımı bilmiyorum. Major depresyon tanısı kondu ardından psikoloğum bipolar olduğumdan şüphelendi. O kadar yoruldum ki.Ahh ne kadar ayniyiz..
18 yaşındayım daha. Annem kıskanç değildir hiç. Hatta bazen kıskanç olmasını isterdim. Bak içeride yine kavga ediyorlar sesi geliyor. Annemle babam düşman gibiler benim. Aynı sofraya oturmazlar ayni yatakta yatmazlar. Anneme boşanın dediğimde sizin rızkınız bilmem neye getiriyor konuyu. Aslında bizim için boşanmıyorlar yani. Bu nasıl bir yük omuzlarımda anlarsın sen de değil mi? Sanki bütün huzursuzluk bizim yüzümüzden çıkıyor bizim yüzümüzden boşanmıyorlar. Asıl konu annemin babamla mal varlığını bölüşmek istememesi. Babam gider amcamla yengemle yer diye bu korku. Hala ses geliyor içeriden kavga ediyorlar kulaklığımı takıp müzik dinliyorum son ses seslerini duymamak için. Özür dilemesi benim için hiçbir şey ifade etmiyor kendilerini düzeltemedikten sonra. Psikolog da bu saatten sonra düzelmezler zaten dedi. 60 yaşındalar neredeyse.
Benim hep içimde birikiyor zaten. Yok kimse kırılmasın kimse gücenmesin. Kendimden o kadar fedakarlık veriyorum ki. Örneğin ben her zaman arkadaşlarımın yanında olan biriydim. Arkadaşım kötü mü hissediyor yürüyerek evine kadar bırakmışlığım bile var. Ki kurs saati olmasına rağmen. Bunun lafını asla yapmadım arkadaşız dedim. Ama benim panik atağım oldu,major depresyonum oldu bilmelerine rağmen bir kez olsun iyi misin diye bir mesaj gelmedi biliyor musun? Bu o kadar kalp kırıcı ki. 3 ay boyunca tek kaldım kimsem yoktu yanımda kimse sormadı bile. İnan bu asla rahatlatmıyor içimi.Konuşarak en iyisini yapmışsınız eğer konuşmasaydınız içinizde birikirdi ama dışa vurmanız her zaman iyidir sizde yük olarak kalmaz rahatladığınızı hissedersiniz.
Aynısını söylüyor benim annem deBenim annem de baban başkasıyla evlensin paraları başka kadınlar yesin size mi kalmasın diyor boşanma lafı açılınca.
Yani yine bizim yüzümüzden :)
sakın evde kalma sakın. ben o hatayı yaptım ah başıma neler geldi.Annem bu saatten sonra asla boşanmaz. Tek yapmam gereken üniversitede başka yere gitmek. O da bu sene çok olur gibi değil çünkü panik atak döneminden sonra bir de major depresyon tanısı kondu. Ders çalışamadım odaklanamadım çok. İnşallah seneye giderim.
Bu çok mantıklı aslında. Yegenim iki senelik okul kazandı. Evdeki durumlar çocuğu çok geriyordu. Ailesi gitme değmez falan dedi ama çocuk inat etti gitti 4 senelige geçerim diye. Orda meğer okula gitmemiş bir sene hazırlanmış sınava yoğun şekilde. Yazın da sınava girmiş. Hukuk kazanın ca ailesine okula gitmedim falan dememiş. Denemek için girdim hukuk kazandım demiş. Ailesi da atladı tabi oraya geç diye. Puanı baya baya yüksek geldi düşme yapıldığı halde. Çocuk şimdi üçüncü sınıfta bir tek bana itiraf etti hiç gitmemiş meğer okula.sakın evde kalma sakın. ben o hatayı yaptım ah başıma neler geldi.
evde ders çalışayım diye günlerce dışarı çıkmayacaksın, arkadaşların muhtemelen üniversiteye gidecek yalnız olacaksın. sonra bakacaksın evde yine kavga, yine çalışamayacaksın. kütüphaneye gitmekten de bıkacaksın muhtemelen.
şehirdışında herhangi bir yer kazan git, bölümü beğenmezsen okula gider gibi orada tekrar hazırlan sınavına. ben hala aile evinde sürünüyorum oturup ders çalışamıyorum tüm çabam boşa gidiyor uyuştum artık. en ufak gerginlikte titriyorum kalbim deli gibi çarpıyor. seslerini duymaya tahammülüm kalmadı.
lütfen git ve kendini kurtar.
Seneye sınava hazırlansam bile çalışma kursu gibi bir yere giderim herhalde evde kalmam zaten. Ben de yüksek sesten nefret ederim bağırarak bir şey anlatan insanlardan da. Okula gitmekten de nefret ederdim sebebi orada da çok gürültü olması. Hep psikolojik. Aynı şekilde evde seslerini duymamak için surekli kulaklik takmam da. Sinirim bozuldu çok ağladım geldi yatakta arkamdan sarıldı annem dün. Sinirlendim uyuyacağım git dedim. Sınav stresi,aile kavgalarının stresi artık gerçekten kaldıramıyorum.sakın evde kalma sakın. ben o hatayı yaptım ah başıma neler geldi.
evde ders çalışayım diye günlerce dışarı çıkmayacaksın, arkadaşların muhtemelen üniversiteye gidecek yalnız olacaksın. sonra bakacaksın evde yine kavga, yine çalışamayacaksın. kütüphaneye gitmekten de bıkacaksın muhtemelen.
şehirdışında herhangi bir yer kazan git, bölümü beğenmezsen okula gider gibi orada tekrar hazırlan sınavına. ben hala aile evinde sürünüyorum oturup ders çalışamıyorum tüm çabam boşa gidiyor uyuştum artık. en ufak gerginlikte titriyorum kalbim deli gibi çarpıyor. seslerini duymaya tahammülüm kalmadı.
lütfen git ve kendini kurtar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?