eveli gün yani pazartesi günü doktor randevum vardı.8 aydır gittiğim doktorum.çatı muayenesi için gel demişti gittim pazartesi.36 haftalık hamileyim buarada.hemen çatı muayenesi yaptı.çatın dar dedi.oysaki ben normal doğumu düşünüyordum.sezeryan yapçaz dedi.gel bide ultrasondan bebeğe bakalım dedi.ultrasona geçtik.baktı bebeğime 36 haftalık iyi güzel ama dedi az kg almış son 2-3 haftada dedi.2650 kg civarı dedi.ayrıca karın çevreside 2 hafta geride çıktı yani 36 olacağı yerde 34 haftalık çıktı.beni ayrıntılı ultrasona yolladı.kan akışına bakılsın dedi.ben hemen alt kata inip ayrıntılı ultrasonda tekrar bakıldım.sonuçları aldım sonra doktoruma çıktım.baktı kan akışı normal dedi.ben napçaz şimdi ozaman dedim.bir 10 gün sonra tekrar gel düzelmiş olur heralde dedi.önemli bir sorun yok dedi.ama tabi ben üzülerek çıktım hastaneden.çünkü hiç buzamana kadar bebeğim geride kalmamıştı hafta olarak.ve normal doğumda hayal oldu.eve geldim akşam olayları eşimle konuştuk.oda emin olmak için tekrar çatı muayenesi yaptıralım başka doktora bide bebeğe tekrar baksın.özel bi muayeneye gidelim dedi dün.bugün gidecektik.eşimle.ama işi çıktı gidemedik bi doktordan randevu almıştım.bugün işi çıktı eşimin randevu yarına kaldı.moralim sıfır bugün.ayrıca bu olaylar olurken annemde bizle gelmek istedi doktor randevusuna benim kendi annem.neyse annemle çıktık yola.eşimi aradım yolda doktorun muayenesinde buluşçaktık çünkü.oda ben gelemiyom işim çıktı geç kalcam dedi.doktoru ara geç saate alsın randevuyu dedi.bende aradım yolda doktoru bugün başka saate alamam artık dedi.yarına kaldı.dedi.tamam dedim yarın geliriz kapattım.sinirlerimde çok bozulunca ağlamaya başladım.annemde yanımdaydı.yol ortasında ağlama diye kızdı.bende anne sinirim bozuldu karışma dedim.yolda yürümeye devam ediyoduk.niye ağlıyon salak gb dedi.bende sustum ağlamadım.ama buseferde anneme destek olmadığı için kızdım içimden.kimse karışmasın ağlarımda susarımda dedim.oda benim lafımın önemi yoksa niye durcam yanında dedi.ben gidiyom eve dedi.iyi dedim bende çekti gitti.yol ortasında kalakaldım.bu hamile halimle kimse bu kız üzülmesin üstüne gitmeyelim demiyo.herkes vuruyo bi tokat.ölmeyi bile düşündüm.eve doğru yanlız yürürken.ve bunları anlatacak kimsede yok.buraya yazıp içimi dökmek istedim.ama neolursa olsun bebeğim için yaşıcam onu çok seviyorum.herşeyden çok.Allahım sen onu bana kavuştur.tek duam bu AMİN.sorunlarımı yazdım birileri yorum yazarsa çok sevinirim.herkes beni yanlız bırakmasın:Saruboceq: