Merhaba hanımlar, size bugün başımdan geçen bir olayı anlatıp fikir almak istiyorum. Bu konu sabahtan beri içimi yiyor zira.
Bugün aylik alışverişe çıkmıştık. Market kapısının önünde bir çocuk bizi durdurdu. "Mendil satıyorum 8 aylık kardeşim var. Ona mama alir misiniz" diye. Boyle şeyleri asla geri çevirmeyiz. İnanç olarak da dogru bulduğum bu. Tabii ki imkan dahilinde. Bu çocuğu da geri çevirmedik. Tam kapidan girerken "abi bir de teneke yağ alir misiniz" dedi. Once bir şaşırdım. Tabii ki yağa ihtiyaç olur her evde. Ama ısrarla 3 4 kez daha "ama bak şişe degil teneke" dedi. Bu beni şaşırtti üzdü de. Neyse markete girdik mamalar cok pahalıydı. Herkes az cok tahmin eder bir markete girip 2 parça bir sey alsak en az 3 haneli bir para ödüyoruz artik. Gerçekten gecen ayı da zor tamamlamıştık yani sıkışıklık vardı. Mama yerine bebe bisküvisi süt ve 1 litrelik yağ aldık. Eşim çocuğa vermeye gitti. Çocuk kabul etmemis. "Bundan degil" demis, "kardesim bunu yiyemez" demis ağlamiş yağı da almamiş bisküviyi de. Neye uğradığımı şaşırdım. Çok üzüldüm. Imkanimiz olsa alırdık da. Gün boyu içim içimi yedi. Alsaydik iyi mi olacakti, çocuk neden aldiklarimizi kabul etmedi, yağı israrla tenekede istedi, hani ihtiyaç sahibi olsa kabul ederdi diyorum. Acaba çocuğu büyük marketlerin önüne gonderip boyle seyler istetip onları satan bir ailesi mi var diye düşündüm. Yoksa ihtiyaç sahibiydi de gururu mu kırıldı diye yedim bitirdim kendimi. Sizin fikriniz nedir? İçimi rahatlatacak bir yorumunuz var mi? Sabahtan bu saate kadar bunun sıkıntısını çekiyorum. İçime dert oldu. Yorumlarinizi bekliyorum.
