- 23 Ağustos 2011
- 5.411
- 9.344
- 148
- Konu Sahibi iyotsuztuz
- #1
Bir erkek arkadaşım var. 2 seneyi devirdik. Ailesi de, ailem de ilişkimizi onaylamıyor. Onun ailesi ben evlenmek istemediğim için bana cephe aldı, benim ailem ise bir iki kez büyük kavga ettiğimiz için ona cephe aldı. Onaylamamanın yanında kimse ayrılın vs demiyor, yokmuşuz gibi devam ediliyor.
Bu arada üniversite zamanında tanıştık. O mezun olunca ailesinin yanına döndü. Açıkçası ben hiç böyle olacağını düşünmüyordum. Bu durum çok kafamı karıştırıyor. Buradaki kurulu düzenini yıkıp gidip başka şehirde hayatını yeniden kurması canımı sıktı. O dönem ayrıydık, o yüzden böyle yaptığını söylüyor, ama dönmek için de bir çabası yok. İş de buldu zaten. Döneceğine ihtimal vermiyorum. Her zaman orada olmak istemediğini söylüyor, ben de "hayatını orada geçireceksin, alış" falan dediğimde ise "istemediğimi biliyorsun" deyip kestirip atıyor. Ben "yanında olmak istiyorum" ya da "tecrübe kazanıyorum bu işimde, ileride değiştireceğim. Beraber olacağız" gibi cümleler bekliyorum. Hata mı bu?
Evet bugün onunla mutluyum. Ama sonu yok. Yani yarın ne olacak, yanımda olmadığı için yine bitecek ilişki. Kendi kendime bugünden bitirmek istediğim oluyor. Aramızda hiçbir elle tutulur sorun yokken bitirmek istemiyorum. Sonuçta bugün burada olsa bir şey değişmeyecek bizim için, gezmeye eğlenmeye devam edeceğiz. Ama ya bir kaç sene sonra da dönmezse? Her şeye sabredip her zorluğa katlanıp sonra da elimde bir şey olmamasına katlanamam.
Hiç bir sorunumuz yok ama önümü de göremiyorum. Ben onun yaşadığı yere gitmem. Benim burada kurulu düzenim var, o da düzenini burada kurmalıydı derken yanlış mı düşünüyorum? Onu gerçekten suçluyorum ve bu ona içten içe kin gütmeme sebep oluyor.
Sizce ne yapmalı bu durumda?
Bu arada üniversite zamanında tanıştık. O mezun olunca ailesinin yanına döndü. Açıkçası ben hiç böyle olacağını düşünmüyordum. Bu durum çok kafamı karıştırıyor. Buradaki kurulu düzenini yıkıp gidip başka şehirde hayatını yeniden kurması canımı sıktı. O dönem ayrıydık, o yüzden böyle yaptığını söylüyor, ama dönmek için de bir çabası yok. İş de buldu zaten. Döneceğine ihtimal vermiyorum. Her zaman orada olmak istemediğini söylüyor, ben de "hayatını orada geçireceksin, alış" falan dediğimde ise "istemediğimi biliyorsun" deyip kestirip atıyor. Ben "yanında olmak istiyorum" ya da "tecrübe kazanıyorum bu işimde, ileride değiştireceğim. Beraber olacağız" gibi cümleler bekliyorum. Hata mı bu?
Evet bugün onunla mutluyum. Ama sonu yok. Yani yarın ne olacak, yanımda olmadığı için yine bitecek ilişki. Kendi kendime bugünden bitirmek istediğim oluyor. Aramızda hiçbir elle tutulur sorun yokken bitirmek istemiyorum. Sonuçta bugün burada olsa bir şey değişmeyecek bizim için, gezmeye eğlenmeye devam edeceğiz. Ama ya bir kaç sene sonra da dönmezse? Her şeye sabredip her zorluğa katlanıp sonra da elimde bir şey olmamasına katlanamam.
Hiç bir sorunumuz yok ama önümü de göremiyorum. Ben onun yaşadığı yere gitmem. Benim burada kurulu düzenim var, o da düzenini burada kurmalıydı derken yanlış mı düşünüyorum? Onu gerçekten suçluyorum ve bu ona içten içe kin gütmeme sebep oluyor.
Sizce ne yapmalı bu durumda?