O farklı bir şehirde yüksek yapıyordu, tez aşamasındaydı, ben ailesinin olduğu şehirde çalışıyordum, yalnız yaşıyordum. Sevgili olunca tezini ailesinin yanında bitirmeye karar verdi, her öğle yemeğinde yanıma gelirdi, akşamları da almaya. O Kıbrıs Şehitleri'nin ve Barlar Sokağı'nın dili olsa da konuşsa.

Canım İzmir. Ailesine ayıp olmasın diye bir gece onlarda kalırdı, sonra iki gece bende... Her gün görüşürdük, bazen sabah erkenden gelir benimle vapura binerdi, sonra dersine dönerdi. Ne güzel günlerdi. Şimdi de güzel ama gençliğin toyluğunun, heyecanının daha farklı bir büyüsü var. O yüzden bol bol görüşün, tadını çıkarın anacım.

Madem görüşünce gitmek istemiyor, o zaman siz teklif edin. Bunun hesabını yapmayın. Görüşmekten zevk almasa, buluşmalarınızı da kısa tutardı zira.