Bir uzmandan destek alın İstersenız. Bellı ki gecmıste yasanmıs ama hala sızın kapatamadıgınız sıkıntılar var en iyisi ıyı bir psıkolog bulmak.Merhaba hanımlar,
Buraya yazmak iyi gelir dedim, çünkü yüzyüze konusabilecegim, konuşsam da anlasilabilecegim bir ortam yok ve insanların başka bir insanın derdini dinlemek istemediklerini düşündüğüm için burdayım. Umarım açık ve akıcı yazarım.
İçim sıkılıyor, kelimenin tam anlamı ile yaşadığım bu. Ağlamak istiyorum, ağlıyorum da. Sitemliyim, sinirliyim, hüzün doluyum.
Hayatı kaçırmış gibi hissediyorum.
Sessiz, çekingen kalıyorum oysa çocukken çok afacan, genel olarak özgüven dolu birisiydim.
Dobra dobra yaşamak isteyip yaşayamıyorum.
İnsanlarla konuşmak isteyip konuşamıyorum. Bazen konu bulamıyorum, bazen konuşmaktan yoruluyorum, bazense hiç ilgimi çekmiyor.
Ne yapıyorum ben diyorum, kimim, nerdeyim, ne yapacağım?
O kadar dolu, o kadar yorgun hissediyorum ki.
Kendimi çok sorguluyorum, çok düşünüyorum bu aralar. Pısırık kalıyorum kelimenin diğer ifadesiyle. Bunu görmek ayrıca üzüyor beni.
Alsanız beni karşınıza , güzel kardeşim böyle böyle deseniz de neden böyle, niye bu hallerdeyim, neler yapsam diye ufuklar açılsa kafamda, ne kadar ihtiyacım buna.
Kaybolmuş gibiyim sanki.
Sevgiler. Uzaktan öpüyorum hepinizi. Malum korona var, teması azalttık. :)
Yasayamadiklariniz, içinize artıklarının sizi depresyona sürüklemiş...
Kendinizi bulmalisiniz!
Bence sizi afakanlar basıyor
Bana tanıdık geldi bunlar ama bunalım olarak adlandırmamıştım. Ortada belli bir sorun yok ama iyi şeylere yeteri kadar sevinemiyormuşum ya da pek çok konuda eskiden olduğu gibi heyecanlanmıyormuşum gibi geliyor. Aynı dediğin gibi konuşmaktan yoruluyorum. Mutluluk verecek şeyleri erteleyip erteleyip sadece mecbur olduğum işleri yapıp köşeme çekilmeye bakıyorum. Farkındayım ama engel olamıyorum. Önce bunu 30 lu yaşların getirdiği birşey sandım bir de iş ortamında çok uzun saatler geçiriyor olmaya bağladım ama bütün yaşıtlarım böyle değil. Ben de artık yaşam tarzımda bazı yanlışlar yaptığımı düşünüyorum. Alışkanlıklarımı değişyirmeye çalışıyorum başarabilirsem yazarım:)
Kac yasındasınız ıcınıze attıgınız nedir?
Soyle örnek vereyim, seninle yasıt kuzenim var.25 yaşındayım. Üniversiteyi dilediğimce yasayamamis olmak, istediğim bölümde okumamış olmak en canımı sıkan şeyler.sanki hayatın büyük kısmını kaçırmışım hissi oluşturuyor bazen.
Soyle örnek vereyim, seninle yasıt kuzenim var.
Kendisi hukuk istiyordu ve kazandı. İstanbul üniversitesini istiyordu oraya gıttı.
Hayali gerceklestı. Hepimiz cok sevindik, gurur duyduk.
Ilk senesinde bir cocukla sevgili oldu, okul bitene kadar cocuklaydı. Ve cocuk onu kölesi yapmistı. Kendi mezuniyetine gidemedi o derece. Cocuk dısında bitane arkadası da olmadı.. Haliyle anısı da yok.
O ruh hastası cocuga katlandıgı, ortam yapamadığı anısı olmayan onca sene gectı. Mezun oldu mezunıyetıne gidemedi.
Sonra staja basladı sonra stajda bıttı. Simdı avukat.
Ama mutsuz.
Neden diye sormustum. Yani tamam universıteyı ziyan ettin ama cocuktan kurtuldun e avukatta oldun. Calısıyosun da.
Neden mutsuzsun.
Seneleri hıc gıbı gectı. Hukugu da sınıf arkadası ıstermıs kıza ozenmıs ondan ıstemıs okumus. Avukat oldugu ıcın de mutsuz..
Hanı sen istemedigim bolum dıyosun ya millet ıstedıgı bolumu kazanıp ziyan ediyor.
Mezunda olmussun ne guzel.
Calısıyor musun bılmıyorum, ınsallah calisiyorsundur.
Hayatı falan kacırdıgın yok korkma.
Cunku oldugun durumu sorguluyorsun, boyun egıp sussan sorgulamasan kaçırırdın.
Bu isler biraz kısmet. Evet hepsi senin elinde ama, kısmette var yani
Erkek arkadasın da yok sanırım.
Calısmıyorsan ıs bul begenmemezlık etme, bır yerden basla. Sosyalleşmek her zaman iyidir. Bu sayede erkek arkadasın yoksa o da olur.
Askta guzel sey. Para kazanmakta.
Dedikodu ıcın iki de arkadas buldun mu, degme keyfine.
İnsanlarda tadını cikara cıkara hunharca eglenıp yasayıp gitmiyor zaten emin ol.
Ya bak ısın var sevgilin varKuzenine üzüldüm, ben de biraz dolu biraz pasif geçirdim üniversite yıllarını. Çok daha güzel olabilirdi, çok uzun zamanları üzülerek ya da kendi icime kapanarak geçirdim.
Çalışıyorum, sevgilim de varzaten enerjime ve neşeme bakarak benden hoşlandığını söyler. O halimi kaybediyorum gibi hissettim bu aralar. Boşluğa düşüyormuş gibi. Net bir hedefim yok, öyle olunca da arada hüzün basıyor, daraliyorum. Iş durumu8mhererban küçülmeye gidilebileceği için gelecek vaat etmiyor, bu canımı sıkıyor mesela, sonra sevdiğim şey , istediğim hayat bu mu diyorum vs.
Bazen çok sessiz kalıyorum, kendime kapanık, insanlardan uzak. Bu da üzüyor beni, asosyal gibi sanki. Oysa hayatı yaşamak istiyorum, kaçırmak değil, huysuz bir seyirci gibi kenarda kalmak, ya da illa elinden tutulması gereken birisi gibi olmak istemiyorum
Ya bak ısın var sevgilin var
Oh ne guzel.
O is olmaz baska ıs olur yahu bosversene.
Demek enerjın de guzel ki sevgilin enerjın iltifat edebiliyor. Senın adına sevindim bak simdi. Huysuz bir seyirci gıbı kenarda degılsın sonra da olmayacaksın.
Kuzenime uzulme, kendi etti kendı buldu.
Ben ne yangınlar gordum ama enerjim hıcbıtmedı.Teşekkür ederim güzel yorumun için
Işte o enerjiyi kaybetmekten korkuyorum birazcık. Böyle takılıp kalmaktan. Deli dolu olmayı seviyorum aslında, kimseye zarar vermeden ama çok da düşünmeden, anı yaşamayı. Ama kendi kendime durup düşünmeye başladım ve kendi enerjimi kendi içimde tüketiyorum. Umarım daha da uzamadan biter bu süreç
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?