Bunalımlardayım :(

cnm allah yardımcın olsun
ama gecici bi durum aklından sakın cıkarma
bakarsın bi ankara bulusması düzenlenir sende güzel arkadaşlıklar edinirsin
 
canim inan ben de hemen hemen senin ile ayni durumdayim.minigim cok yaramaz, disari ciksak disarda beni yoruyor,evde hic durmuyor. zaten kimseyede gidemiyorum kucuk cocukla ve ustelik dedigim gibi cok yaramaz.gidecek pek kimsede yok zaten....
 
canım benim ağlama lütfen bende gurbetteyim ailemden çok uzakta ama sanırım ben şanslıyım eşim çok ilgilidir bizimle üstelik iş saatlerimiz düzenli oğlum yaramazmı yaramaz haliyle kimseye gidemiyorum iki üç arkadaşım var çok samimi olduğum sık sık toplanırız onlarda çocuklu ve sorun olmuyor sende eşinin işyerindeki beylerin eşleriyle tanışabilirsin sana yakın olan varsa kafana uyarsa görüşürsün bu arada sakın olaki kızıma elverişli olamıyorum falan diye düşünme hayatta seni hiç terketmeyecek tek dostun evladın canım yakınlarda olsakta hiç yalnız kalmasak keşke yinede şükretki buraya yalnızlıktan değilde eşinin dayağından aldatmasından dert yansaydın allah korusun neler okuyoruz buralarda neler ailene sımsıkı sarıl yalnız deilsin seni ve küçük meleğini öpüyorum sevgiyle kalın
 
canım bende aynı durumdayım inanki.Kapıyı postacıdan başka kimse çalmıyor,komşu yok,arkadaş yok,iş yok,akraba yok..........yok yok yok.Bak senin en azından bir bebeğin varmış onunla oyalanabilirsin onunla zaman geçirirsin yani yanlız değilsin bebeğin hep seninle......senağlama
 
canım seni öyle iyi anlıyorum ki, okurken yazdıklarını kendimden bi sürü şey buldum ama sen şanslısın yine de en azından ankarada oturuyosun sanırım..ben geçen sene bu zamanlar üniversiteyi okuyup bitirdiğim şehirde tek başıma yaşıyorken bi anda kendimi ewlilik sürecinde buldum ve öyle hareketli bi yaşantım vardı ki sorma en büyük fobim yalnızlıktı ve bu yüzden çewrem bi sürü insanla doluydu, taki 7 ay önce ewlenip bu garip yere taşınana kadar artvin / ardanuç tayım kendi ailem amasyada eşimin ailesi bursada çok uzaklar yani ve hiç konuştuğum kimse yok eşim vardiya mühendisi ve bu gece de yine evde olmadığı gecelerden biri.. başımdan bi hamilelik süreci geçti ve düşükle sonuçlandı çünkü burda hastaneye ulaşmak bile çok zor ulaşsan da doğru düzgün ilgilenecek kimse yok.. artık anne olmaktan bile korkuyorum ki sen böle bi duyguyu yaşıyosun ve insanın kendi çocuğuna uğraş olarak bakması hoş diil ama hiç değilse yalnızlığını unutturur..
 
yaşdıklarını anlatırken ağladığını hissettim ve sonundada ağlıyorum yazınca çok kötü oldum içimden ağlamak geldi ama üzülme olurmu seni çok iyi anlıyorum hayatım benimde arkadaşım yok yanlız gibi bişeyim ama ailem var bide sevgilim onunlada anlaşamıyorum anlamıyor beni neyapıcam bilmiyorum çağresiz durumdayım ama sen aslında çok şanslısın bebeğin var onunla çok güzel vakit geçirebilirsin şahsen bana hayatta en çok huzur veren şey bebekler okadar masumlarki onlarla çok mutlu oluyorum şimdi diyelim bi arkadaşın var senin yüzüne güler sonra arkandan konuşur ben böyle insanları sevmiyorum ki kaldıki artık dürüst arkadaşlıklar çok zor bulunuyor nebileyim ben artık insanları güvenmiyorum çünkü güvenmi sarsanlar oldu tabi insandan insana değişir nys bak hayatım kocanla konuş anlat sorunlarını tabi anlayışlı biriyse seni anlar öyle evde tv bakarak vakit geçirilmez zaten 1 günmüş tatili onuda mafetmesin olan sana olur sinir hastası bileolursun bunalıma girersin yanlızlık çekmek zordur seni yazdıklarımla kötü düşündürmek istemem amakocanla bi konuş hayatım olurmu diğer arkadaşlar ne yazmış bilmiyorum ama ben içimden gelenleri yazmak istedim umarım güzel yüzün güler bebeğim öptüm seni
 
bende diğere arkadaşlarla aynı fikirdeyimm.Allah çocuğunu bağışlasın sana ve eşine neyseki o var vakit geçirirsin.yüzüne başka arkandan konuşan komşun veya arkadaşın olacağına hiç olmasın veya akraba.çekirdek aile yeter sana...
 
ınan okurken benim bile ağlayasım geldi. Ben 5-6 aydır evde oturuyorum annem babam kardeşlerim olduğu halde bunalımdayım kimbilir sen ne yapıyorsun. Ben de 5-6 aydır KK ile idare ediyorum. Çok yorum yazmıyorum belki ama okuyorum uyguluyorum. Mesela kendine bir puzzle alıp onu yapmaya çalışabilirsin, el işi dantel, havlu vs ile işleyebilirsin. Kitap okuyabilirsin. Parklarda her zaman kötü insanlar denk gelmiyor. Hemen vazgeçme. Gidip kalabalık bir köşesinde oturabilirsin. Ben mesela oya yapıyorum. Benim için büyük bir terapi oldu. Sonra Açıyorum KK'yi pasta yemek tarifleri alıyorum deniyorum. Makyaj bölümünü açıyorum. Yeni yeni makyajlar deniyorum. Evet insana da çok ihtiyaç duyuyorum ama ne yapayım olmayınca mecbur birşeylerle idare ediyorum. Kendini çok üzme. Bebeğine de sana da yazık. Böyle hasta olursun. Biraz toparlan canım...
 
çok bunaldım hergün durup dururken ağlar oldum :KK43:
kendimi bildim bileli ne anneanne ne dede ne babaanne teyze dayı hala vs.. olmamıştır..
babam şehir dışında 2-3 yılda bir görürüm annemleyim derken evlendim..
yine aynı şehirde kaldım eşimin aileside burada değil..
bebeğim oldu (çok şükür) ama tüm gün ne gelen var ne giden..
telefonlarım bile çalmıyor.. komşu ilişkiside kuramıyorum koca kadınlarla nasıl dialog içine girebilirimki ki en küçüğü 40-50 yaşında.. ki bende 21..
bekarken baya arkadaşım vardı ama şimdi evli ve bebekte olunca onların girebilceği ortama ben bebekle uyamıyorum..
eşim öğlen 12 gibi gidiyor sabaha karşı geliyor yüzünü göremiyorum
ki o bile aramıyor gün içinde.. 2 göz odada bebeğimle o kadar bunalıyorumki..
bi tv birde net var onlarda artık tatmin etmiyor..
tek başıma çıkayım diyorum kucağımda bebek olmasına rağmen adabımla bi yere bile gidemiyorum.. mesela dün akşam üstü çıkıyim kızımla parka oturuyim dedim 2 serseri gelip laf attılar ''benimde böyle karım olsun benimde böyle çocuğum olsun '' vs..
ki gözüme kalem bile sürmüyorum.. insan insana muhtaç 2 muhabbete sohbete..
şuan o kadar terkedilmiş vaziyetteyimki anlatamam
evimin bir balkonu bile yok en azından balkona çıkıp hava alayım..
bekarken eve girmeye telefonlarım susmayan ben şimdi resmen unutuldum..
haftada 1 gün eşim evde ondada evde oturup tv keyfi yapmak istiyor..
durumumu halimi anlayan yok şuan bile yazarken ağlıyorum
sinirlerim çok bozuldu... :çok üzgünüm:

ben de az önce buna benzer bir konu açtım ...aslında benim tesellim de bebek ti belki bebek olursa sıkıntım azalır onunla uğraşırım yanlızlığımı unuturum diye düşünüyordum...şu an da tamamen aynı şeyleri yaşıyoruz malesef allah yardımcımız olsun cnm ya:nazar:
 
çok teşekkür ederim arkadaşlar verdğiniz teselliler çok empoze etti beni
sağolun iyiki varsınız..
 
komşularla kaynaşıyim dedim
biri 17 yaşında 2 yıllık evli diğeri 30 yaşında
2 kere girdim çıktım onlarda geldi ama gördüklerim duyduklarım beni o kadar tiksindirdiki..
şimdi kapımı çalıyorlar bakmıyorum bile :/
ne şansızım yaa
 
ben de benzeri bir durum yaşadım bir süre şunu tavsiye edebilirim.Eşinizin boş vakitlrin de biraz kendinize zaman ayırısanız çok motive edici oluyor sıkıntılar geçiyor.Ben ayrııca enstrman çalmaya başlamıştım tabi bebekle ne kadar kolay olur bilemem ama ahşap boyama kurdele nakışı gibi işler çok zevkli tavsiye edebilirim.Mutlululuklar
 
eşim 12saat iş yerinde gören cennetlik :KK43:
diğer söylediğiniz hobiler çok hoş fakat bebekle imkansız ama olsa ne kadar güzel olurdu...
teşekkür ediyorum sizede mutluluklar...
 
ya aslında dostluk kurabılırsınız...
sıze asla zarar gelmeıycek kısılerdır gercekdende benım tum arkadaslarım dostlarım 40 yasından buyukdur okadar ıyı anlasabılıyomkı bebegınızle parka gıdersenız ordakı cocoukların annelerı ıle tanısıpda guzel dostluklar kurabılırsınız..
 
inanın çok denedim oturduğum kesimdenmidir bilmem hep kötüleri denk geldi..
en basit örnek vereyim :
17 yaşında ve 30 yaşında dediğim kapı komşularım kadınlar..
gel oturalım dediler gittim evlerindeyim daha yarım saat olmadı tanımıyorum tanımaya çalışıyorum hemen +18 konulara girdiler. detaya girmeye terbiyem yetmiyor ama ben hayatımda duymadığım şeyler öğrendim.. mesela (bunu seviyeli nasıl yazarım bilmiyorum) 17 yaşındaki kız 2 yıllık evliymiş 2 yıldır eşiyle tam beraber olamıyormuş birgün benim eşim evde yokken bana gelcekmiş benim pc de porno izliyecekmişiz!!!!!
hemen bu tarz konular özel anlarında ne giydiklerine kadar döküldü ortaya (ki daha ilk tanışmanın yarım saatindeyiz!) sonra bana döndüler sen ne yapıyorsun o durumda anlatsana!
bende '' ben belden aşşağı muhabbetleri sevmiyorum o benim özelim onun yerine başka şeyler konuşabiliriz'' dedim geçiştirdim.. konu değişti hemen benim üstümde oturan bayanı (tanımıyorum) para ile birlikte olan kadın yaptılar.. bende dayanamadım '' neden emin olmadan günah alıyorsunuz yazıktır'' dediğimde yoo eminiz evine kaç defa erkek girdi cevabını aldım!
şimdi bu anlattığım normalmi arkadaşlar? inanın çıldırdım..
ve şansımamıdır bilmem şu mahalleye geldim geleli kimle tanışsam hep anormal huyları olduğunu öğrendim yazsam aklınız şaşar eminim...
e böyle oluncada ister istemez eve kapanıyorum :KK43:
 
normal degıl kesınlıkle anormaldır..
cınsellıgın toplumda konusulmasından yanayım ama sevıyelı bıcımde
ve dogru kısıler ıle ılk tanısmada helekı asla olmamalıdır..
ama cevrenızde sadece bu kısıler yokdur elbette elmalardan bazıları kurtlu cıkar ama hepsı degıldır degılmı..anne cocuk falıyetlerı var onlarada katılabılırsınız bazı buyuk merkezlerde mevcut cokda zevklıler..
 
evet onu bende kendi çapımda araştırdım - tırıyorum şimdilik bulamadım dilerim bulurum...
elmaların hep çürükleri beni buluyor (sevmediğim ot burnunda tüter derlerya :) )
maddi yönden borcumuz var evde değiştiremiyoruz... kendi kendime ağlamaktan bi hal oldum neyseki sağlığımız yerinde çok şükür...
 
Yalnızlık zordur mutlaka tabi yalnızlığı sevmeyen için...
bekarken arkadaşlarınız varmış evinize davet etseniz, madem siz çıkamıyorsunuz. karşılıklı çay içer sohbet edersiniz mutlaka samimiyet paylaşım olduktan sonra neden olmasınki..
Komşularınıza gelince de hepsi aynı değildir mutlaka evet talihsiz paylaşım olmuş başka komşularınızla görüşebilirsiniz, sizden yaşca büyük olmalarını dert etmeyin mutlaka ortak bir nokta vardır tanımadan bilemezsiniz... Dışarı çıkın yürüyüş yapın bebeğinizle hem anneniz gelemiyorsa siz gidin olmazmı...:sm_confused:
 
X