arkadaşlar aslında çokta büyük bir sorun diil ama eşimin ailesi....
ben 1 senelik evliyim. mutluyum da ama ailesinden iyice soğudum. evlendiğimizden beri yalnız kalamadık bi türlü. aramızda 2 saat mesafe olmasına rağmen sürekli geliyorlar. kışta yanımızda kaldılar. tmm ona amenna ama ya sonrası.. 1 hafta onlar gelse öteki hafta kaynım gil geliyo. bide yaramaz bi oğulları var 5 yaşında.dur da demiyo annesi.ben kızsam olmuyo. daha 1 sene olmuş evleneli salon takımım eskidi. halım mahvoldu. katlanamıyorum. ben 2 düşük yaptım çocuğum yok şimdi. eltim ben evlendikten sonra hamile kaldı. allahın işi işte. ama onu görünce içim bi hoş oluyo. karnını dinletiyo, anlatıyo bebeği. ama ben içten içten kahroluyorum. konuşmak, görmek bile istemiyorum. kıskançlığımdan diil. tabiki onun olabilir ben sadece benimde hamile olamadığıma üzülüyorum.ve sık evime gelmesini istemiyorum. küçük kaynım da ben evlendikten 3 ay sonra yanıma geldi. lise okuyo. ondan memnunum eşim gece çalıştığı zamanlar korkum olmuyo. yaz tatilinde oda gidiyor.eltimin kardeşinin düğünü de olsun kurtuluyorum hepsinden.yani öyle umuyorum. eşimle sıkıntılarımı paylaşamadığım için burda anlatıyorum.eşim ailesine karşı çoook hassas bişey dedirtmiyo bende öyle. ama benim ailem evime 2 kez gelmiş insanlar. zırt pırtta gelinmez.bunalıyorum. kendi kendime ağlıyorum. eşim o gün gördü niye ağlıyon dedi. kendimi yalnız hissediyorum diyebildim sadece. ben varımya dedi. ooo dedim sana karşı dahada yalnız hissediyorum dedim hüngür hüngür ağladım üzdüm . ama napıım yani. sizce çok mu abartıyorum. tabi daha detaylı anlatamıyorum.yazı uzuyo. ne yapmalıyım. içimdeki bu stresi atmak için.
