çok geçmiş olsun

anlattıklarınız kabus gibi. bu noktadan sonra bakış açınızı değiştirmeniz gerekecek bence.
Şimdi oradan konuşması kolay gibi düşünmezseniz fikirimi sunmak isterim:
hepimiz geleceğimizi bir şekilde garanti altına almaya çalışıyoruz. Ama her şeyini 1 dk içinde kaybedebiliyor insan bunu gördük bu yaşananlarda.
Belki de bir daha aynı seviyeye gelmek o kadar da önemli değildir? Belki çeşit çeşit yatırım yerine ailemizle sağlıkla huzurla içinde yaşayabileceğimiz minik bir ev, güvenle başımızı yaslayabileceğimiz bir omuz hepsinden önemlidir. düşünüyorum insan sıfırdan nasıl başlar diye, çok çok zor. o kadar çok sevdiğim eşyam, giysim, özenle seçip aldığım şeyler vb var benim de. kaybetsem çok üzülürüm bunu değiştiremeyiz. ama onlarsız da yaşarım ve yine mutlu olmanın bir yolu bulunur. Yeterince yas tuttuktan sonra kayıplarıma saplanıp kalmamayı tercih ederim. İnsan her şarta alışıyor, umarım siz de eskisinden daha mutlu olacağınız, bu zamanları unutacağınız günlere kavuşursunuz. Benim hayat görüşüm insanları sev, eşyaları kullan şeklinde. Önemli olan ailem. Çocuğum olduğu için ona maddi bir şeyler bırakmak isterim ama asıl önemli olan sağlıklı ve sevgi dolu bir hayatı olması. Gerisi gerçekten çözülür..