Bunlar normal mi? Kırmadan dökmeden nasıl hallolur?

Burayı okudukça daha iyi farkediyorum . Evlilik için sevmek asla yeterli değil . Ailesi kültürü bu adam benim yanıma yakışır mı , konuşması muhabbeti nasıl bunlar sevmekten daha önemli . Allah yardımcınız olsun
Aileler evleniyor derler ya o kadar doğru ki sevmek hiç hiç yeterli değil
 
Ya ben gelen ilk misafirle hepsini kapının önüne koymuştum 😂 ama üstünden bin sene geçmiş, bir daha da olmamış, takmasaniz mi artık? Ailene gidince yorulan oğlu konusunda açın cevabınızı verin valla essek kadar adam niye yoruluyormuş? Bir daha aileme gelmeme gitmeme laf ederseniz oglunuzu da alır ailemin şehrine tasinirim diyin.
 
Selamlar. Eşimle büyük bir şehirde üni okurken tanıştık, ikimiz de atandık, sonrasında evlendik. Onun ailesi daha geleneksel, benimki ise daha modern kafalı. Hep, iyi insanlar ayak uydurmaya çalış dedim kendime, ama bu süreçte çok yıprandım.

Eşimin babası ben sizi bizim şehrimizde görmek istiyorum dedi. Ki orası çok küçük bir şehir, büyükşehire alışkın insana çok zor geliyor. Adeta şart koştu. Eşim şimdilik dediği için kabul ettim. Başka okullar uygun değil dedi, hiç istemediğim halde belki daha rahat ederiz diyerek taşındık. Şu an çok bir sorunum yok ama hep içlerine doğru sürükleniyorum sanki.

Doğum yaptım, kayınvalide, kayınpederle birlikte çat kapı gelip kalıyordu ara ara. Bebeğin kırkından sonra kayınpeder gelince arkadaşlarını arıyor, yemeğe davet ediyor. Misafir misafiri severmiş diyor. Annem gittikten sonra bi gün bi baktım, salonda koca koca tanımadığımız adamlar, mutfakta kayınvalidem uğraşıyor ben odada hapis gibiyim. KV yemegi yapıyor bulaşık yıkıyor ama, sanki orası benim evim değil. En son yine bi gün geldiler ellerinde kıyma, yemek yapıp misafir çağıracaklarmış. Ev müsait değil anne dedim. Yok canım ne var falan dedi geçiştirdi. Kayınpeder beni arıyor 2-3 kez. Müsait de değilim, açtım. Kızım annene sor misafir için ne lazım diyor. 🙄 Tamam baba dedim. Eşimi arayıp anlattım, bu eve bir tek misafir daha gelmeyecek dedim. Aramış kpyi "Eşimin psikolojisi iyi değil, psikoloğa gidiyor, çağırmayalım demiş. Eşime dedim ki, sen çok mu mutlusun böyle, her hafta geliyorlar sence sorun benim psikolojim mi? Hayır, ben de bunalıyorum yaşlı adamlara çay servis etmeye, ama nasıl diyeyim gelmeyin, çağırmayın diye, diyor.

Çocuğa eşim kendi babasının ismini ikinci isim olarak koydu. Ben lohusalığımda çok duygusal oluyorum. O kafayla kabul ettim. Ama ilk ismini söylemeyin diyorlar. Hoşlarına gitmiyormuş. Ben cevap vermek istediğimde eşim söyleme, nasıl istersen öyle davran diyor. Kızıp anlattığımda çok pişman oluyor. Ama artık yapamadım ve kendi koyduğum ismi kullandım ve herkes de onu kullanır oldu.

Eleştirmek istemezdim, ancak ben sinir koymamakla hata ettim, biliyorum. Zamanla oldu, şimdi her şey yolunda diyorum, geçen gün yine bi ortamda KV diyor ki "bu yaz memleketine gitmezsin artık, eşim yoruluyormuş git gel. 🙄 Sinir oldum ama o an gerekli cevabı veremedim. Sonra aradık konuştuk, öylesine dedim diyor. Beni sevdiklerini biliyorum, bazen sırf gönlünden geçtiği için ciddi maddi hediyeleri de oluyor. Ama olmuyor, olmuyor bazen. Sizce de bunlar çok fazla degil mi ? Kırıp dökmeden bundan sonraki sinir ihlallerini nasıl engellerim?
Eşiniz tam bir mal. Baya size deli o demiş. Aklı olan psikoloğa gidiyoru bu şekilde demez. Bu adam sizden bosanırken size deli der haberiniz olsun. Ben buradan sinir oldum sizin yolunuz yol değil şuan. Sizi yoksaymış herkes ohulları torunları var. Siz kafadaki gelin imajı neyse osunuz. Kaynana kayınbabaya deyin misafir getirmeyin diye. Ama bunun sonu boşanmaya gider..çocuğunuza isim koyma hatta ismini seslenmenize karısan insanlar ve pasif koca. Ana babasına bir laf edin bu adam dakikasına bosanır. Ne demek ailene gitmezsin oğlum yorulur başlatma oğluna sanki sizin ana babanız yok. Şart koşun misafir istemem vs diye olmazsa başka ile taşının kabul etmezse boşan. Yoksa çocuguna bile istediğin gibi davranamayan aciz mutsuz bir insan olursun. Evinde misafirsin yaa. Kocana sinir oldum hadsiz
 
Selamlar. Eşimle büyük bir şehirde üni okurken tanıştık, ikimiz de atandık, sonrasında evlendik. Onun ailesi daha geleneksel, benimki ise daha modern kafalı. Hep, iyi insanlar ayak uydurmaya çalış dedim kendime, ama bu süreçte çok yıprandım.

Eşimin babası ben sizi bizim şehrimizde görmek istiyorum dedi. Ki orası çok küçük bir şehir, büyükşehire alışkın insana çok zor geliyor. Adeta şart koştu. Eşim şimdilik dediği için kabul ettim. Başka okullar uygun değil dedi, hiç istemediğim halde belki daha rahat ederiz diyerek taşındık. Şu an çok bir sorunum yok ama hep içlerine doğru sürükleniyorum sanki.

Doğum yaptım, kayınvalide, kayınpederle birlikte çat kapı gelip kalıyordu ara ara. Bebeğin kırkından sonra kayınpeder gelince arkadaşlarını arıyor, yemeğe davet ediyor. Misafir misafiri severmiş diyor. Annem gittikten sonra bi gün bi baktım, salonda koca koca tanımadığımız adamlar, mutfakta kayınvalidem uğraşıyor ben odada hapis gibiyim. KV yemegi yapıyor bulaşık yıkıyor ama, sanki orası benim evim değil. En son yine bi gün geldiler ellerinde kıyma, yemek yapıp misafir çağıracaklarmış. Ev müsait değil anne dedim. Yok canım ne var falan dedi geçiştirdi. Kayınpeder beni arıyor 2-3 kez. Müsait de değilim, açtım. Kızım annene sor misafir için ne lazım diyor. 🙄 Tamam baba dedim. Eşimi arayıp anlattım, bu eve bir tek misafir daha gelmeyecek dedim. Aramış kpyi "Eşimin psikolojisi iyi değil, psikoloğa gidiyor, çağırmayalım demiş. Eşime dedim ki, sen çok mu mutlusun böyle, her hafta geliyorlar sence sorun benim psikolojim mi? Hayır, ben de bunalıyorum yaşlı adamlara çay servis etmeye, ama nasıl diyeyim gelmeyin, çağırmayın diye, diyor.

Çocuğa eşim kendi babasının ismini ikinci isim olarak koydu. Ben lohusalığımda çok duygusal oluyorum. O kafayla kabul ettim. Ama ilk ismini söylemeyin diyorlar. Hoşlarına gitmiyormuş. Ben cevap vermek istediğimde eşim söyleme, nasıl istersen öyle davran diyor. Kızıp anlattığımda çok pişman oluyor. Ama artık yapamadım ve kendi koyduğum ismi kullandım ve herkes de onu kullanır oldu.

Eleştirmek istemezdim, ancak ben sinir koymamakla hata ettim, biliyorum. Zamanla oldu, şimdi her şey yolunda diyorum, geçen gün yine bi ortamda KV diyor ki "bu yaz memleketine gitmezsin artık, eşim yoruluyormuş git gel. 🙄 Sinir oldum ama o an gerekli cevabı veremedim. Sonra aradık konuştuk, öylesine dedim diyor. Beni sevdiklerini biliyorum, bazen sırf gönlünden geçtiği için ciddi maddi hediyeleri de oluyor. Ama olmuyor, olmuyor bazen. Sizce de bunlar çok fazla degil mi ? Kırıp dökmeden bundan sonraki sinir ihlallerini nasıl engellerim?
Onlar senin icinden geçmis hala nasil kirip dokmeden hallederim diyorsun ?
Kadin senin ailenle gorusmeni bile fazla goruyor kocan seni deli ilan etmis .kendi yasayamadigin hayat icin calisip bide eve para getiriyorsun. Önce sinirlarini ciz sonrada birazda benim ailemin sehrinde yasayalim de ve baska bir sehre tayin iste .bu ne ya kole gibi bir hayat kendine bunu mu yakistiriyorsun ?
 
Selamlar. Eşimle büyük bir şehirde üni okurken tanıştık, ikimiz de atandık, sonrasında evlendik. Onun ailesi daha geleneksel, benimki ise daha modern kafalı. Hep, iyi insanlar ayak uydurmaya çalış dedim kendime, ama bu süreçte çok yıprandım.

Eşimin babası ben sizi bizim şehrimizde görmek istiyorum dedi. Ki orası çok küçük bir şehir, büyükşehire alışkın insana çok zor geliyor. Adeta şart koştu. Eşim şimdilik dediği için kabul ettim. Başka okullar uygun değil dedi, hiç istemediğim halde belki daha rahat ederiz diyerek taşındık. Şu an çok bir sorunum yok ama hep içlerine doğru sürükleniyorum sanki.

Doğum yaptım, kayınvalide, kayınpederle birlikte çat kapı gelip kalıyordu ara ara. Bebeğin kırkından sonra kayınpeder gelince arkadaşlarını arıyor, yemeğe davet ediyor. Misafir misafiri severmiş diyor. Annem gittikten sonra bi gün bi baktım, salonda koca koca tanımadığımız adamlar, mutfakta kayınvalidem uğraşıyor ben odada hapis gibiyim. KV yemegi yapıyor bulaşık yıkıyor ama, sanki orası benim evim değil. En son yine bi gün geldiler ellerinde kıyma, yemek yapıp misafir çağıracaklarmış. Ev müsait değil anne dedim. Yok canım ne var falan dedi geçiştirdi. Kayınpeder beni arıyor 2-3 kez. Müsait de değilim, açtım. Kızım annene sor misafir için ne lazım diyor. 🙄 Tamam baba dedim. Eşimi arayıp anlattım, bu eve bir tek misafir daha gelmeyecek dedim. Aramış kpyi "Eşimin psikolojisi iyi değil, psikoloğa gidiyor, çağırmayalım demiş. Eşime dedim ki, sen çok mu mutlusun böyle, her hafta geliyorlar sence sorun benim psikolojim mi? Hayır, ben de bunalıyorum yaşlı adamlara çay servis etmeye, ama nasıl diyeyim gelmeyin, çağırmayın diye, diyor.

Çocuğa eşim kendi babasının ismini ikinci isim olarak koydu. Ben lohusalığımda çok duygusal oluyorum. O kafayla kabul ettim. Ama ilk ismini söylemeyin diyorlar. Hoşlarına gitmiyormuş. Ben cevap vermek istediğimde eşim söyleme, nasıl istersen öyle davran diyor. Kızıp anlattığımda çok pişman oluyor. Ama artık yapamadım ve kendi koyduğum ismi kullandım ve herkes de onu kullanır oldu.

Eleştirmek istemezdim, ancak ben sinir koymamakla hata ettim, biliyorum. Zamanla oldu, şimdi her şey yolunda diyorum, geçen gün yine bi ortamda KV diyor ki "bu yaz memleketine gitmezsin artık, eşim yoruluyormuş git gel. 🙄 Sinir oldum ama o an gerekli cevabı veremedim. Sonra aradık konuştuk, öylesine dedim diyor. Beni sevdiklerini biliyorum, bazen sırf gönlünden geçtiği için ciddi maddi hediyeleri de oluyor. Ama olmuyor, olmuyor bazen. Sizce de bunlar çok fazla degil mi ? Kırıp dökmeden bundan sonraki sinir ihlallerini nasıl engellerim?
Çok acil sınır koymalısın. Bir kere kötü olursun endişelenme sonra bir şekilde barışılıyor. Eşinin destek olması lazım.
 
İş kocanda bitiyor. Kocanla oturup bu konuyu konuşacaksın sakince. Eş ailesiyle artık sınırlı görüşmek istediğini söyleyeceksin. İdarelik değil, bundan sonra böyle olacak diyeceksin. Kocan bir tercih yapacak, ya kendi kurduğu aileye sahip çıkacak, ya annişinin dizinin dibinde ömrünü çürütecek. Kocan kabul etmezse ayrıl, niye kendini ve çocuğunu huzursuz edesin.
katılıyorum size

ve kesinlikle fazla değil bunlar.

hayatınıza ve kriterlerinize saygı bekliyorsunuz ama maalesef eşler de aileler de bunun sınırına uymuyor, farkında bile olmuyorlar olsalar da değişmeyen tipler de var ama herşey, eşte bitiyor. umarım eşiniz makul biridir ve bunu uygular.
 
Selamlar. Eşimle büyük bir şehirde üni okurken tanıştık, ikimiz de atandık, sonrasında evlendik. Onun ailesi daha geleneksel, benimki ise daha modern kafalı. Hep, iyi insanlar ayak uydurmaya çalış dedim kendime, ama bu süreçte çok yıprandım.

Eşimin babası ben sizi bizim şehrimizde görmek istiyorum dedi. Ki orası çok küçük bir şehir, büyükşehire alışkın insana çok zor geliyor. Adeta şart koştu. Eşim şimdilik dediği için kabul ettim. Başka okullar uygun değil dedi, hiç istemediğim halde belki daha rahat ederiz diyerek taşındık. Şu an çok bir sorunum yok ama hep içlerine doğru sürükleniyorum sanki.

Doğum yaptım, kayınvalide, kayınpederle birlikte çat kapı gelip kalıyordu ara ara. Bebeğin kırkından sonra kayınpeder gelince arkadaşlarını arıyor, yemeğe davet ediyor. Misafir misafiri severmiş diyor. Annem gittikten sonra bi gün bi baktım, salonda koca koca tanımadığımız adamlar, mutfakta kayınvalidem uğraşıyor ben odada hapis gibiyim. KV yemegi yapıyor bulaşık yıkıyor ama, sanki orası benim evim değil. En son yine bi gün geldiler ellerinde kıyma, yemek yapıp misafir çağıracaklarmış. Ev müsait değil anne dedim. Yok canım ne var falan dedi geçiştirdi. Kayınpeder beni arıyor 2-3 kez. Müsait de değilim, açtım. Kızım annene sor misafir için ne lazım diyor. 🙄 Tamam baba dedim. Eşimi arayıp anlattım, bu eve bir tek misafir daha gelmeyecek dedim. Aramış kpyi "Eşimin psikolojisi iyi değil, psikoloğa gidiyor, çağırmayalım demiş. Eşime dedim ki, sen çok mu mutlusun böyle, her hafta geliyorlar sence sorun benim psikolojim mi? Hayır, ben de bunalıyorum yaşlı adamlara çay servis etmeye, ama nasıl diyeyim gelmeyin, çağırmayın diye, diyor.

Çocuğa eşim kendi babasının ismini ikinci isim olarak koydu. Ben lohusalığımda çok duygusal oluyorum. O kafayla kabul ettim. Ama ilk ismini söylemeyin diyorlar. Hoşlarına gitmiyormuş. Ben cevap vermek istediğimde eşim söyleme, nasıl istersen öyle davran diyor. Kızıp anlattığımda çok pişman oluyor. Ama artık yapamadım ve kendi koyduğum ismi kullandım ve herkes de onu kullanır oldu.

Eleştirmek istemezdim, ancak ben sinir koymamakla hata ettim, biliyorum. Zamanla oldu, şimdi her şey yolunda diyorum, geçen gün yine bi ortamda KV diyor ki "bu yaz memleketine gitmezsin artık, eşim yoruluyormuş git gel. 🙄 Sinir oldum ama o an gerekli cevabı veremedim. Sonra aradık konuştuk, öylesine dedim diyor. Beni sevdiklerini biliyorum, bazen sırf gönlünden geçtiği için ciddi maddi hediyeleri de oluyor. Ama olmuyor, olmuyor bazen. Sizce de bunlar çok fazla degil mi ? Kırıp dökmeden bundan sonraki sinir ihlallerini nasıl engellerim?
Açıkçası kırıp dökmeden düzeltebileceğinizi pek sanmıyorum bir defa kırıp dökeceksiniz sonrasında da çok güzel bir set çekmiş olursunuz öbür türlü devamlı yumuşak tarafınıza guvenecekler
 
X