2.yi asla yasamadım asla yasamayayımda, eğer onu yasarsam insanlıgımı kaybetmişim demektir ! ! ! ( bebek kısmı)
1.dönem dönem olmuyor değil .. Ruha halime göre değişebiliyor ..
Doktorluk musunuz bilemem ben ona karar veremem ama saglıklı hareketler tavırlar oldugunu düşünmüyorum açıkcası..
Bu benim yorumum..
doktor yardımı kısmına karar veremediniz ama insanlığımı kaybetmiş olduğuma karar verdiniz yani:))
oldukça perspektif bi bakış açışı, teşekkür ederim değerli yorumlarınız için...
1) gülücükler atsa bile girdiği hiçbi ortamda eğlenememek
2) masum küçücük bi bebeğe bile sinirlenip vurmak istemek ama bi dilenci görüp ağlamaya başlamak
2) tanıştığı insanların çocuğu sevmemek kendinide sevdirmemek için saçma sapan şeyler yapmak
3) aile bireyi üç kuruş garcama yaptı diye kıyamet koparıp sora alakasız bişeye ciddi paralar yatırmak
4) eve gelen misafir gitsin diye gözünün içine bakmak kendini eve kapatmak sora sıkılıp sosyal patlamalar yaşamak
5) yıllanmış dostlarla bile konuşucak ortak bi nokta bulamamak....
şimdi bunlar insanoğlunun yaradılışında olan olağan şeylermi yoksa ciddi müdahale gerekriten bi hastamıyım ben?
eğer hastaysam bu 3-4 senedir devam eden bi durum ki ciddi bi hal almış olmalı.
sizce doktorlukmuyum hanımlar?
Bende de zaman zaman evime misafir gelmesini istiyordumm ama hanii çok isteyerek ağırlamadığımında gözünün içine bakıyordum gitsin diye evet bu bende oluyordu..
Kalabalığa girmeyi sevmiyorumm
Çok mutluyken bi anda yüzüm düşebiliyo..
Çok istereyerek gittiğim ortamda eğlenemediğimde oluyor
hiç bişe zevk vermiyor zamaan zaman eve kapanıp hiç çıkmayayım kimseyi görmim istiyorum..
Surat asıyorum bazen karşımdakini suratım asık olunca kırılıyor ama elimde değil sonra pişman oluyorum..
Ama ben zaten ruhsal anlamda tedavi görüyodumm anti depresan kullanıyordum.. 2 sene kadar ilaç tedavisi gördüm ilaçda anca aptallaştırıyor başka bi halta yaramıyor saf saf geziyosunuz ortalıkda
depresyona bağlı panik atak demişti doktor..
Bilmem isterseniz bi derdinizi anlatın doktora derim..
evet bende depresif bi durum olabileceği kanaatindeyim doktara gitmeyi uzun zamandır düşünüyorum ama antideprasan kullanmayı asla istemediğim için gitmiyorumda çünkü doktorun ilk yapıcağı şey reçete yazmak olucak haliyle...
antidepresanlar insanın ayağını yerden kesiyo yaşanması gereken hiçbi duygu yaşanamıyo hüzün sevinç vs. ruh halini sabitliyo çevremden gördüğüm kadarıyla. bakalım. tşk ederim
daha önce böyle değildim demişsiiniz sıkıntılı bir dönemden geçiyorsunuz demektir. belli sıkıntıların birikimi olabilir. küçük küçük şeyler birikiyor ve bir yerden patlak verdiriyor. tepkilerinizi duygularınızı uçlarda yaşamaya başlamışsınız gibi görünüyor. maddi sıkıntı olabilir çnkü küçük bir harcama için aileye kızılmaz ki kendiniz ciddi harcamalar yapıyormuşşunuz oysa.
ben de bazen aileme maddi çıkışlar yaparım ama bu da bir dünya ödemem olduğu için sonra geçer.
mantıklı bi insan dilenciler için ağlamayı bırakın pek üzülmez bile. bebeklere kızıp dilenciye üzülmek de tezat kaçıyor duygular uçlarda oluyor demekki.
hepimiz zaman zaman sıkıntılar, agresizflikler ya da duygusal dönemler yaşarız bu çok normal ama sizin uzun zamandır varmış. olay kronik hale gelmesin bence bir hekimle görüşmenizi tavsiye ederim. antidepresanlara karşı önyargılı olmayın küçük dozlarda başlıyor doktorlar, sadece 1 hafta 10 gün aslışma dönemi oluyor sonra ilaç sersemletmeyecektir o kadar.
psikiyatri hekimleri yüklü dozla başlıyorlar ve birden ilaca yüklenebiliyorlar, duyduğunuz tavsiye edilen bir nöroloji hekimi varsa ona bi gitmenizi tavsiye ederim.
biraz uzun yazdım ahkam kesmiş gibi düşünmezsiniz umarım.
Rica ederim 2 yıl kullandım aynen o dediklerin gibi sakinleşiyorsun muhakak ama benliğindne çıkıyorsun gençsin cıvıl cıvıl olman zamanlarda kendinden geçmiş bi halde dolanıyosun..
Umarım atlatırsın o ilaçlara reçetelere gerek felan kalmaz
siz tedavi süreci sonrasında sıkıntılarınızı atlattınız sanırım, ne güzel. darısı benim ve benim gibi kendini anlayamayan herkesin başına:)
yok benim yaşadıklarım durumum karışık..
hani ben bişilerin sonucu böyle oldum önceden böyle değildim..
Bi takım şeler yaşadımm sonrasında vücudumdaki tepkiler ve bu hal durumumu kendim çözdümm..
Bu ben değildimm kendimi tanıyamıyordumm..
doktora gittim hemen psikolojik olduğu söylendi..
ilacıda bu yaz yeni bıraktımmm..
sorundan tamamen kurtuluncaa ilacı bıraktımm..
önce sorunu çözmekte bitiyo iş..
cok onceden borderline kisilik bozukluguyla ilgili bi yaziya rastlamistim. yazdigin maddeleri okuyunca aklima o geldi. uzman degilim, teshis koymuyorum. sadece cagrisim yapti. yanlis bisey yazmamak icin tekrar aratip baktim. tanimlar bahsettiginiz gibi tum duygulari en uclarda yasayan insanlari tanimliyo. bence bir uzmandan yardim almalisin. bu dusunceler hastalik diyemem ama sonucta dengeli ve tutarli dusunceler oldugu da soylenemez. umarim atlatirsin..
bende böyleyim kız :) aman napim manyak gibiyimyaşadıklarından dolayı oluyo böyle galiba boşver böyle yaşa nolcak
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?