- 31 Temmuz 2018
- 1.043
- 1.128
- 83
- 30
25 yaşındayım, fakat hala kendimi ifade etme konusunda sıkıntı yaşıyorum. Hala yeni tanıştığım insanlarla rahat ve keyifli bir şekilde sohbet edemiyorum. Kendimi ifade edemiyorum. Bugüne kadar bir çok insanla tanıştım, bir çok yerde çalıştım. Ama yok yok yok olmuyor. Hala konuşurken heyecan, elimin ayağımın titremesi gibi durumlar yaşıyorum. Ve artık bu durum insan ilişkilerimi zorluyor. Evet konuşuyorum, bir şeyler söylüyorum ama bu ben değilim, rahat değilim. Konuşurken aklımdan bin bir düşünce geçiyor.
Ve bugün yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum. Eğitim aldığım bir iş yerinde yabancı dilde konuşma yapmam gerekiyordu, çalıştım çabaladım fakat konuşma yapmaya çıktığımda aklımdan bütün her şey gitti. Elim ayağım titredi bir de üzerine ben yapamayacağım deyip bıraktım ve yetmez gibi ağladım. Daha önce okulda bir çok kez yaptığım da bir şeydi. Ama onlar arkadaşlarım ve tanıdığım insanlar olduğu için rahattım.
Zaten eksiğim bir de bunu yaşayınca aşırı derecede utanmış, kendini ifade edemeyen, konuşmayı dahi bilmeyen, eksik olarak hissettim. Yapamamamdan çok ağlamama kızdım. Sağolsun oradaki insanlar beni sakinleştirdiler ama ben yine de rezil olmuş hissediyorum. Bu yaşa kadar gelmiş ama özgüveni olmayan biri olduğumu düşünüp kendime daha çok kızıyorum.
Normal hayatta,yaşadığım bir olayda kendimi ifade edebiliyorum, ya da kendi kendime veya arkadaşlarımla konuşurken gayet de akıcı ve güzel konuşabilen bir insanım, çekinmiyorum ama dediğim gibi; yeni girilen ortamlar, sohbet etme vs durumlarında çok heyecanlanıyorum. İki kelimeyi bir araya getiremiyorum neredeyse.
Bu yaşadığım olayda sizce gerçekten rezil mi olmuşum? Ve yardım almalı mıyım?
Ve bugün yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum. Eğitim aldığım bir iş yerinde yabancı dilde konuşma yapmam gerekiyordu, çalıştım çabaladım fakat konuşma yapmaya çıktığımda aklımdan bütün her şey gitti. Elim ayağım titredi bir de üzerine ben yapamayacağım deyip bıraktım ve yetmez gibi ağladım. Daha önce okulda bir çok kez yaptığım da bir şeydi. Ama onlar arkadaşlarım ve tanıdığım insanlar olduğu için rahattım.
Zaten eksiğim bir de bunu yaşayınca aşırı derecede utanmış, kendini ifade edemeyen, konuşmayı dahi bilmeyen, eksik olarak hissettim. Yapamamamdan çok ağlamama kızdım. Sağolsun oradaki insanlar beni sakinleştirdiler ama ben yine de rezil olmuş hissediyorum. Bu yaşa kadar gelmiş ama özgüveni olmayan biri olduğumu düşünüp kendime daha çok kızıyorum.
Normal hayatta,yaşadığım bir olayda kendimi ifade edebiliyorum, ya da kendi kendime veya arkadaşlarımla konuşurken gayet de akıcı ve güzel konuşabilen bir insanım, çekinmiyorum ama dediğim gibi; yeni girilen ortamlar, sohbet etme vs durumlarında çok heyecanlanıyorum. İki kelimeyi bir araya getiremiyorum neredeyse.
Bu yaşadığım olayda sizce gerçekten rezil mi olmuşum? Ve yardım almalı mıyım?
Son düzenleme:
