Sanırım bazen insanlar da aşırı alıngan oluyorlar. Sizin konunuzda durum ne kadar ciddi tam bilmiyorum ama kendi yeğenim 3 yaşını Ağustos'ta doldurdu ve şu an dördün içinde ama bence doğru düzgün konuşamıyor ve ablama bunu anlatamıyoruz. Bazen kritik evreler oluyor ve çocukların o süreçlerde bazı davranışları sergilemesi gerekiyor ya da bazı yetileri kazanmış olması gerekiyor. Ama anne baba duygusal davranıp " her çocuk özeldir, her çocuğun gelişimi farklıdır " diye kestirip atabiliyor . Ablama mesela " çocuk kaç kelime konuşuyor , saydın mı, Yeni öğrendiği kelimeler nelerdir" diye sordum. " aaa tabiki biliyor , abartma bence, yeterince konuşuyor " diyor. Eşiyle beraber bir saydılar ki çocuk sadece 11 kelime konuşuyor, ve doğru düzgün iki, üç kelimelik cümle kuramıyor. Ve bu çocuk kız çocuğu ( dil gelişimi daha iyidir kız çocuklarında) , " kelimelerini mi sayacağız" diyorlar! Ere sayacaksın tabi ki, kritik bir evre var dil gelişimi için , üç yaşındaki çocuk doğru düzgün konuşamıyorsa demekki evde çocuğun dilsel ve bilişsel gelişimini destekleyen bir ortam yok. Buna dikkat edip çocuğu destekleyecek, hikayeler okuyacak ve anlatacaksın.
İşin can sıkıcı kısmı ne biliyor musunuz, çocuklar ciddi ciddi zalim olabiliyorlar ve empati sonradan öğrenilen bir şey. Kendi yeğenimle mesela oynamıyorlardı fazla, aralarına almıyorlardı sırf onlar gibi konuşamıyor diye.
Neyse diyeceğim o ki, o eleştiriler, sorular bazen de kaygı temelli olur, bunu da gözardı etmeyin.
Ben neden yanlış olduğunu anlatmaya çalışırken o hala bence cok yanlış yapıyorsunuz diye söyleniyordu. 
Kimbilir neler diyorlar arkamızdan da yüzümüze sadece şaşkınlıkları vuruyor gerçi arkamızdan desinler ya yüzümüze sussunlar artık
