öncelikle merhaba arkadaşlar kadın dayanışmasına çok inanan biri olarak sizden sorunuma bi çözüm istiyorum bir çıkış yolu arıyorum aslında buna çok ihtiyacım var kafayı yeme dueumuna geldim artık.
Çok sevdiğim evleneceğim insan dediğim bi adam vardı hayatımda aylar önce o kadar sewiodumki onu canımın içine koymuştum çünkü ben onu en zor en kötü anımda bulmuştum herşey güzel gidiyordu çıkıyorduk ve gerçekten aramızda duygusal fiziksel öyle bi bağ vardıki hiçkimsede onları hissetmemiştim tek sorunumuz ikimizde çok inatçı ve çok gururluyduk ve onun sinirli sert yapısı..ama ben alttan alıyordum hep onu taşıyordum kısaca askere gidecekti bunuda biliyordum beklicem dedim ondan başkasıyla olmanın adını bile anamazken ben o beni hep suçluyordu beni aldatırsın öldürürm seni böyle saçmasapan şeyler ben gene asker psikolojisine veriyodum üstüne gitmiyordum o laflarını bile kaldırıyodum derken askere gitmeden bikaç gün önce çık hayatımdan sewmiyorum seni başkasıylayım ben aramıcaksın sevmiyorum seni deyip gitti...Aylar geçti yaklaşık 4 ay arada sessiz telefonlar gizli aramalar dışında hiçbi ses yoktu ondan ve bigün çıkıp geldi aradı aylar üstüne ben hergün gözyaşı döktüm hergün ölmek istedim hayatımda kimseye ah etmedim ona öyle ettimki geri dönsün diyede ne dualar okudum evet döndü hemde çok özledim sensiz yapamadım hiç unutmadım ben diyerek ki asla demez öyle şeyler odunun tekidir hergün ağlayıp Allahtan istediğim şekilde döndü şimdi iyi bana karşı hala eski sertliği tersliği var ama genede çok kırıldığımı iyi olmadığımı farkında üstüme gelmiyor huysuzluk yapsamda baya uzun yazdım ama size soruyorum ben şimdi ne yapmalıyım o kadar kafam karışıkki ne onu affedebiliyorum nede unutabiliyorum ya herşeyi silip hattımı falanda değiştirip arkama bakmadan gidicem bidaha asla adı bile anılmayacak yada böyle yarım ama onun olarak hayatıma devam edicem napcağımı bilmiyorum siz olsanız ne yapardınız tek sorum bu :gitme:
Çok sevdiğim evleneceğim insan dediğim bi adam vardı hayatımda aylar önce o kadar sewiodumki onu canımın içine koymuştum çünkü ben onu en zor en kötü anımda bulmuştum herşey güzel gidiyordu çıkıyorduk ve gerçekten aramızda duygusal fiziksel öyle bi bağ vardıki hiçkimsede onları hissetmemiştim tek sorunumuz ikimizde çok inatçı ve çok gururluyduk ve onun sinirli sert yapısı..ama ben alttan alıyordum hep onu taşıyordum kısaca askere gidecekti bunuda biliyordum beklicem dedim ondan başkasıyla olmanın adını bile anamazken ben o beni hep suçluyordu beni aldatırsın öldürürm seni böyle saçmasapan şeyler ben gene asker psikolojisine veriyodum üstüne gitmiyordum o laflarını bile kaldırıyodum derken askere gitmeden bikaç gün önce çık hayatımdan sewmiyorum seni başkasıylayım ben aramıcaksın sevmiyorum seni deyip gitti...Aylar geçti yaklaşık 4 ay arada sessiz telefonlar gizli aramalar dışında hiçbi ses yoktu ondan ve bigün çıkıp geldi aradı aylar üstüne ben hergün gözyaşı döktüm hergün ölmek istedim hayatımda kimseye ah etmedim ona öyle ettimki geri dönsün diyede ne dualar okudum evet döndü hemde çok özledim sensiz yapamadım hiç unutmadım ben diyerek ki asla demez öyle şeyler odunun tekidir hergün ağlayıp Allahtan istediğim şekilde döndü şimdi iyi bana karşı hala eski sertliği tersliği var ama genede çok kırıldığımı iyi olmadığımı farkında üstüme gelmiyor huysuzluk yapsamda baya uzun yazdım ama size soruyorum ben şimdi ne yapmalıyım o kadar kafam karışıkki ne onu affedebiliyorum nede unutabiliyorum ya herşeyi silip hattımı falanda değiştirip arkama bakmadan gidicem bidaha asla adı bile anılmayacak yada böyle yarım ama onun olarak hayatıma devam edicem napcağımı bilmiyorum siz olsanız ne yapardınız tek sorum bu :gitme: