biz nişanlımla 8 yıldır beraberiz. en başlarda küçük olduğumuz için babamla epey sorun yaşadık hatalar yaptık.
ama inanın sonra hepsinden vazgeçtik. görüşmedik etmedik bir sürü şey.
nişanlandık yıllar sonra.
ama babamın hala kalbi kırık ve bunu her defasında dile getiriyor ve buna çok üzülüyorum.
bu günse başıma şu geldi. 3 ay sonra düğün var. ben de bu gün internetten gördüğüm bi kaç yere kına için bakmaya gittim. ama babamın haberi yoktu. nişanlımın ailesi de bunu babamlarla konuşmamıştı. onların da haberi yoktu gittiğimden bir tek nişanlım biliyordu bir de anneme söyledim.. o da bişey demedi. benim bakma sebebim de ben şu an çalışmıyorm ama herkes çalışıyor annem falan. hani dedim ki kimseye külfet olmasın. ben bi araştırma yapayım sonucu onlara diyim.
ama bu akşam evde kızılca kıyamet koptu.
nasıl habersiz bakarmışm bu onu hiçe saymakmış onlar bizim ailemize neden karışıyorlarmış. o kadar çok kızdı ki. artık hiç bi yere gitmeyecekmişim. gelinlik falan da kendim bakmayacakmışım. oysa kimsenn vakti yok ben nasıl gezeceğim.
ikinci konu da nişanlımn ailesi ısrarla bütün eşyaları kendileri almak istiyor. babamsa oturma odası almak istiyor.olay bu. ben onu alıcam kimse bana karışamaz ben yetim kız vermiyorm vs vs. k.peder de nişanlıma yok ben alırım bizim adetlerimiz böyle diyor hala.
o kadar ağladım ki gözlerim kan çanağı oldu.
bıktım valla.
istemiyorum hiç bişey.
ama inanın sonra hepsinden vazgeçtik. görüşmedik etmedik bir sürü şey.
nişanlandık yıllar sonra.
ama babamın hala kalbi kırık ve bunu her defasında dile getiriyor ve buna çok üzülüyorum.
bu günse başıma şu geldi. 3 ay sonra düğün var. ben de bu gün internetten gördüğüm bi kaç yere kına için bakmaya gittim. ama babamın haberi yoktu. nişanlımın ailesi de bunu babamlarla konuşmamıştı. onların da haberi yoktu gittiğimden bir tek nişanlım biliyordu bir de anneme söyledim.. o da bişey demedi. benim bakma sebebim de ben şu an çalışmıyorm ama herkes çalışıyor annem falan. hani dedim ki kimseye külfet olmasın. ben bi araştırma yapayım sonucu onlara diyim.
ama bu akşam evde kızılca kıyamet koptu.
nasıl habersiz bakarmışm bu onu hiçe saymakmış onlar bizim ailemize neden karışıyorlarmış. o kadar çok kızdı ki. artık hiç bi yere gitmeyecekmişim. gelinlik falan da kendim bakmayacakmışım. oysa kimsenn vakti yok ben nasıl gezeceğim.
ikinci konu da nişanlımn ailesi ısrarla bütün eşyaları kendileri almak istiyor. babamsa oturma odası almak istiyor.olay bu. ben onu alıcam kimse bana karışamaz ben yetim kız vermiyorm vs vs. k.peder de nişanlıma yok ben alırım bizim adetlerimiz böyle diyor hala.
o kadar ağladım ki gözlerim kan çanağı oldu.
bıktım valla.
istemiyorum hiç bişey.