Çalışamıyorum

Bak sana bişey anlatayım, benim yakın bı akrabam var, annenin psikolojisi bozuk, baba pintinin teki, çocuklar okursa param gider mantığında,evlerinde huzur yok, bu çocuk geçen sene istediği bölümu kazanamadı, tekrar çalışmaya ne ortamı vardı ne de onu maddi manevi destekleyecek ailesi. Biz başka şehirde yaşıyoruz, eşimle konuştum, yanımıza aldık, benim annem, dedem maddi olarak destek oldu, dersaneye yazdırdım. Yatacak yatağı bile yoktu düşün, benim oturma odamı ona oda yaptık, L koltuğa çarşaf serdik, onda uyudu, ucuzundan bir masa aldık, başkasının evinde bütün sene, evden dersaneye, deraneden kütüphaneye, vakit kaybı olmasın diye yemeği bile ya yemezdi ya apar topar yerdi. Sonuçta istediği bölümü kazandı.
Elindekilerin kıymetini bil derim. Onlara ulaşamayan binlerce çocuk var.
 
Derse otururken telefonu odadan çıkar ya da annene mesela akşam 10'a kadar bana sakın verme de.. emin ol telefon aşırı etkiliyor.. sınava hazırlanan öğrencinin telefonla çok önemli ne işi olabilir.. Senin yerinde olsam tuşlu telefona geçerdim zaten hep evde değil misin?
 
Var ama hem herkese verilen programı veriyor ve benim eksikliklerimle örtüşmüyor hemde hocamız pek bam telimize dokunan konuşmalar çok yapmıyor yani son konuşmamızda öyleydi

senı senden başkası düşünemez, yapanların senden daha akıllımı oldukalrını düşünüyorsun , hayır ,

ozaman hemen şimdi başlamalısın
 
Bak sana bişey anlatayım, benim yakın bı akrabam var, annenin psikolojisi bozuk, baba pintinin teki, çocuklar okursa param gider mantığında,evlerinde huzur yok, bu çocuk geçen sene istediği bölümu kazanamadı, tekrar çalışmaya ne ortamı vardı ne de onu maddi manevi destekleyecek ailesi. Biz başka şehirde yaşıyoruz, eşimle konuştum, yanımıza aldık, benim annem, dedem maddi olarak destek oldu, dersaneye yazdırdım. Yatacak yatağı bile yoktu düşün, benim oturma odamı ona oda yaptık, L koltuğa çarşaf serdik, onda uyudu, ucuzundan bir masa aldık, başkasının evinde bütün sene, evden dersaneye, deraneden kütüphaneye, vakit kaybı olmasın diye yemeği bile ya yemezdi ya apar topar yerdi. Sonuçta istediği bölümü kazandı.
Elindekilerin kıymetini bil derim. Onlara ulaşamayan binlerce çocuk var.

ne güzel bir iyilik yapmışsınız, allah razı olsun
 
Motivasyon kendiliğinden gelen bir şey değildir. Kendini motive etmeyi seçersen motive olmuş olursun. Bence güzel bir plan yap kendine, nihai amacini belirleyip ona ulaşmak icin küçük hedefler koy. Hepsini bölebildigin kadar küçük parçalarına ayır. Tamamladıkça hedefine yaklastigini planda da görmüş olursun bu da sana motivasyon sağlar. Günde 24 saat ya uyuyacağım ya çalışacağım diye zorlama kendini. Onun yerine verimli bir şekilde hem dinlenmeni hem eğlenmeni sağlayacak aktiviteler yap. Mesela 4 saat dizi izleyip biraz eğleniyorsan onun yerine dışarda arkadaşınla veya kardeşinle bir saat yürüyüş yaparak daha fazla eğlenebilirsin. Zamanını etkili kullanmış hem de daha çok fayda sağlamış olursun.
Başlangıç için şu an gün içinde neler yaptığını yaz nedenleriyle beraber, analiz edip yavaş yavaş değiştirebilirsin.
Ders çalışmaya baslayamamak gözünde büyüdüğü ve bitiremeyeceğini düşündüğün icin olabilir. Bu yüzden küçük parçalara bölmek en azından başlamak icin yardımcı olur sana.
 
Bu sekilde olmanin sana bir getirisi yok sen de rahatsiz olmussun ki konu acmissin. Burda da takıl gel oku yaz hatta geyik yap ama dengeyi kur otur sınav hazırlığını da yap keşke dememek için.
 
Bu durumun tam adı "procrastination". Mükemmeliyetçilik nedeniyle erteleme anlamına geliyor. Yani tembel olman ya da bilişsel kapasiten nedeniyle yaşadığın bir durum değil. Mesela ben de ne zaman çalışmam gerekse kendimi temizlik yaparken ya da bdv'de konuları okurken (şu an yaptığım gibi) buluyorum. Yaşın çok genç ve sorunun farkında olman çok çok iyi. Ben psikolog yardımı almanı öneririm. Mükemmeliyetçilik sorununu çözebilirsin, ya da neden çalışmayı ertelediğini keşfedebilirsin. Psikolog imkanın yoksa da procrastination ile savaşma yöntemlerine ilişkin pek çok öneri var internette. Bir de "pomodoro" yöntemini öneririm. Google'a pomodoro tekniği yaz, nasıl uygulanacağını görürsün. Kısaca anlatmak gerekirse saatlerce bir işe odaklanmak yerine 25 dklık sürelerde çalışıyor 5dk ara veriyorsun. Eğer uygulayabilirsen çok faydasını göreceğine eminim.
 
Öncelikle herkese merhaba ,
Kendimi çok yorgun ve çaresiz hissediyorum ailem benim için her şeyi yaptı son senemi şehrimin en iyi kolejlerinden birinde okudum mezun olduktan sonra köklü bir dershaneye yazıldım hafıza sistemimde var ayrıca ailem her şeyi yapıyorlar ama ben hep erteliyorum. Masa başına oturamıyorum.Ve bu beni o kadar yıpratıyor ki...Günlerim hep çöp oluyor.Hayallerim çok büyük onlara ulaşamamaktançok korkuyorum.O yüzden o günlük erteliyorum.

Annem kardeşimle benim eğitimim içıin çalışmaya başladı. Hayallerim çok büyük belki rahat bir ortamım olduğu için erteliyorum. burda devlet sınavlarında da çalışıp derece yapan ablalarıma özellikle sormak istiyorum gücü ve motşvasyonu nerden sağlıyorsunuz.

Birde burdaçok vakit harcıyorum nerdeyse her konunun her sayfasını okumuşumdur bundan nasıl kurtulurum sizce? Lütfen düşüncelerinizi yazın çok çok iyi geceler.

Yaşım 19 lütfen küçük bir kardeşnize konuşur gibi yazarsanız sevinirim
Elinde her imkan olduğu için, hayatında eksik olmadığı için savaşma gücün az. Bir bakıma benzer şekilde yaşadım senden yaşın epey büyük doktora eğitimime devam ediyorum belki bir kaç yıl içinde üniversitede hoca olacağım. Belki imkan bulamayacağım ancak hayalim var. Ama ben bu hayali çok aşırı erteledim. Gereken savaşı gösteren arkadaşlarım gereken yerlere geldi. Halbuki başarı olarak daha öndeydim.
Tek hatam neydi? "fırsatları vaktinde değerlendiremedim" şunu demek istiyorum, şayet yarın bir gün başkalarının başarısını izlemek istemiyorsan kendin başar.
Zor değil, imkanların var. Kendini gerekirse soyutla. İnstagramda çok güzel ders çalışma grupları hesapları var takip et etüt saatleri oluşturun orada. Gerekirse kendine hesap aç masanı çalışmalarını ajandanı paylaş. Takipçin arttıkça senin çalışma isteğin verimin de artacak. Senin yaş grubundaki bir çok kişi böyle şeyler yapıyor imreniyorum.
Canım yol yakınken gücünü topla. Baktın hiç mi olmuyor? Bir profesyonelden desten al. Ama asla erteleme hiç bir adımını.
 
Bunu oku
 
Öncelikle herkese merhaba ,
Kendimi çok yorgun ve çaresiz hissediyorum ailem benim için her şeyi yaptı son senemi şehrimin en iyi kolejlerinden birinde okudum mezun olduktan sonra köklü bir dershaneye yazıldım hafıza sistemimde var ayrıca ailem her şeyi yapıyorlar ama ben hep erteliyorum. Masa başına oturamıyorum.Ve bu beni o kadar yıpratıyor ki...Günlerim hep çöp oluyor.Hayallerim çok büyük onlara ulaşamamaktançok korkuyorum.O yüzden o günlük erteliyorum.

Annem kardeşimle benim eğitimim içıin çalışmaya başladı. Hayallerim çok büyük belki rahat bir ortamım olduğu için erteliyorum. burda devlet sınavlarında da çalışıp derece yapan ablalarıma özellikle sormak istiyorum gücü ve motşvasyonu nerden sağlıyorsunuz.

Birde burdaçok vakit harcıyorum nerdeyse her konunun her sayfasını okumuşumdur bundan nasıl kurtulurum sizce? Lütfen düşüncelerinizi yazın çok çok iyi geceler.

Yaşım 19 lütfen küçük bir kardeşnize konuşur gibi yazarsanız sevinirim
çalışamamanın sebebi üzerinde hissettiğin baskı. o duyguyu iyi bilirim. ailem benim için bunca şey yaptı ben de bunu başarmalıyım diye kendini sıkıyorsun eğer başaramazsam onlara nasıl açıklarım diye düşünüyorsun suçluluk hissediyorsun kendi içinde belki de. yabancıların procrastination dedikleri bir sendrom var erteleme. psikolojik olarak o kadar içine sokamıyoruz ki kendimizi yapacağımız işin ertelemek için kendimize başka işler uyduruyoruz.
her şeyden önce kendi hayallerin olduğundan emin olmanı öneririm. yani ailen mühendis olmanı tıpçı olmanı vs istiyor diye çalışıyorsan bir gözden geçir. eğer kendi istediğin bir şey için de çalışıyorsan başarısızlık ihtimalini düşünerek yaşa. daha yaşın çok genç belki sanıyorsun ki istediğim üniversiteye bölüme gidemezsem hayat bitiyor. ama öyle değil. ben üniversite hayatında yüksek puanlar alıp o bölümlere yerleşen ama çok mutsuz olan insanlar gördüm. hacettepe tıp, odtü inşaat mühendisliği bırakan gördüm. çünkü aslında istediği o değil. Böyle şeylerle karşılaşmak da var hayatta. ayrıca başarısızlık da var. ailelerimizin emeklerini boşa çıkarmamak istiyoruz. ama belki de istediğimiz yerler için yeterli değiliz. hayatta her zaman a, b, c planların olsun. bu da olmazsa şunu yaparım diyebil her zaman. başarısızlık fikriyle kucaklaş. yoksa geçtim üniversiteyi hayattaki herhangi bir konuda başarısızlıkla karşılaştığında altından kalkamazsın.
çalışma konusunda ise, bir oturuşta 10 saat çalışmak zorunda değilsin. 1 saat çalış ara ver. sevdiğin bir şey yap kahve iç, sosyal medyadan uzak dur film izle dizi izle ama bir bölüm izle. kafanı boşalt yine otur. biraz dışarı çık zihnini boşalt yürü. hiç bir şey yapma sadece yürü. gevşersen zaten çalışma şevkin de geri gelir. böyle kendini geriyorsun gerildikçe daha çok panik yapıyorsun.
 
Öncelikle sen küçük değilsin, çalıştığım şantiyede 18 yaşına daha yeni girmiş çocuk duvar örüyor, kazma vuruyor.Gayet çalışma yaşamına girebilecek bir yaştasın. Ya okursun ya çalışıtsın ya da erkek eline muhtaç kalırsın. Heee sanmaki ailem bir ömür yanımda olur destek olur. I ıh, öyle bir şey olmayacak. Ya ayaklanıp kalkıp gideceksin ya da oldupun yerde fırsatları kaçıracaksın.
Zaten ben de yaşım küçük demedim fark ederseniz ki ... Kendinizden küçük kardeşinize konuşur gibi konuşun diye rica ettim.Malesef bizim yaşlarımız niteliksiz eleman diye geçiyor çoğu yerde kuzenimin iş başvurusundan biliyorum. Annem ve babam her daim arkamda olduklarını biliyorum.Ama tabiki gelecekte şimdiki gibi çoğu şeyle ilgilnemezler o konuda doğru söylüyorsunuz.
 
Bu durumun tam adı "procrastination". Mükemmeliyetçilik nedeniyle erteleme anlamına geliyor. Yani tembel olman ya da bilişsel kapasiten nedeniyle yaşadığın bir durum değil. Mesela ben de ne zaman çalışmam gerekse kendimi temizlik yaparken ya da bdv'de konuları okurken (şu an yaptığım gibi) buluyorum. Yaşın çok genç ve sorunun farkında olman çok çok iyi. Ben psikolog yardımı almanı öneririm. Mükemmeliyetçilik sorununu çözebilirsin, ya da neden çalışmayı ertelediğini keşfedebilirsin. Psikolog imkanın yoksa da procrastination ile savaşma yöntemlerine ilişkin pek çok öneri var internette. Bir de "pomodoro" yöntemini öneririm. Google'a pomodoro tekniği yaz, nasıl uygulanacağını görürsün. Kısaca anlatmak gerekirse saatlerce bir işe odaklanmak yerine 25 dklık sürelerde çalışıyor 5dk ara veriyorsun. Eğer uygulayabilirsen çok faydasını göreceğine eminim.
Off daha güzel tarif edemezdiniz.Dershanedeki hocamda bundan bahsetmişti ,aslında bu gibi takıntıların faydadan çok zararı var demişti. Kardeşimde lgs öğrencisi destek alıyoruz Annemle konuşucam ve bende bu şekilde ilerlicem galiba.
 
Bak sana bişey anlatayım, benim yakın bı akrabam var, annenin psikolojisi bozuk, baba pintinin teki, çocuklar okursa param gider mantığında,evlerinde huzur yok, bu çocuk geçen sene istediği bölümu kazanamadı, tekrar çalışmaya ne ortamı vardı ne de onu maddi manevi destekleyecek ailesi. Biz başka şehirde yaşıyoruz, eşimle konuştum, yanımıza aldık, benim annem, dedem maddi olarak destek oldu, dersaneye yazdırdım. Yatacak yatağı bile yoktu düşün, benim oturma odamı ona oda yaptık, L koltuğa çarşaf serdik, onda uyudu, ucuzundan bir masa aldık, başkasının evinde bütün sene, evden dersaneye, deraneden kütüphaneye, vakit kaybı olmasın diye yemeği bile ya yemezdi ya apar topar yerdi. Sonuçta istediği bölümü kazandı.
Elindekilerin kıymetini bil derim. Onlara ulaşamayan binlerce çocuk var.

ne kadar güzel bir şey yapmışsınız 🙏🏻🙏🏻🙏🏻
 
Back
X