bende subat 14de işe baslayacagım sımdıden ıcıme oturuyor nasıl ayrılıcam dıye. kendımı tesellı etmeye calısıyorum sureklı, 11 ay kendın baktın, her calısan anne cocugu böyle diye ama bir yere kadar yürek işte. bana 1.5 yasına kdar babaannem bakmıs hem de ayrı sehırlerde mecburıyetten, onu anne bılmısım, annem sık sık gelırmıs yanıma aglar aglar gıdermıs zavallım.ama sımdı hatırlamıyorum bıle babanneme anne dedıgım zamanları uzulmeyın hıcbır bebek gercek annesını unutmaz böyle durumlarda. benım annem de kayınvalıdem de uzakta, bakıcıya verıcem kızımı. kayınvalıdem gelıp bızde yasamak suretıyle kkızıma bakmak ıstedı, kabul etmedım, tartısmalar cıktı ama ttavız vermedım. anlasamıyoruz zaten, ruh saglıgım bozulurdu kesın. zaten bakabılecegınden de emın degılım, benım yanımda bıle kızımın altını ben farkedene kadar kakalı bırakıyor, bebegı alıp kucagına oturmayı,ayagında sallamayıbakmak zannedıyor, cocuk agzına kocaman parcalar koparıp atıyor, farketmıyor, birde üstüne sen bakarsın sanmıstım dıye üste cıkıyor. yanı o varken, sözde kızıma bakarken (bırde bebege bakıyorum dıye elını sıcak sudan soguk suya sokmuyor)ben hem mısafoır agırlayıp, hem kızımla ılgılenıp, hem evımın ısını yapmaya calısıyorum, cok yoruluyorum ya. çok özenıyorum gelınıne destek ve mantıklı kayınvalıdelere. neysekı uzak.Allah hepimize yardım etsın ne diyim...
