Çalışan anneler yüreğinizi nasıl avutuyorsunuz :(

meryemmeryem

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
2 Ocak 2009
3.981
66
118
Adana
19 aylık bir oğlum var
dün işten bir gittim eve gözleri dolmuş ağladı ağlayacktı
tv de anneler gününe özel bir reklamı varmış ben görmedim
orda hani şarkı varmış ''benim annem güzel annem şarkısı'' gibi...
o reklama bakıp bakıp ağlamış
ben içeri girince boynuma sarıldı ağlamaklı gözlerle öyle baktı ki

içime bıçak saplandı sanki
dayanamadım ben ağlayınca oda ağladı
sabaha kadar uyuyamadım
oğluma bakıp bakıp ağladım

çalışan anneler sizlerde böyle şeyler yaşıyormusunuz
nasıl davranıyorsunuz böyle durumlarda

ben şuan işimi bırakamam ( ilerde de ne olur bilemiyorum

offf şuan içim o kadar huzursuzki anlatamam
napacağımı şaşırdım
 
Son düzenleme:
Çok ama çok büyük bir acı. Suçluluk duygusu. Vicdan azabı. Herşeyi yaşıyorum evden çıkarken. Ama sonra diyorum ki. Ben çocuklarımla çok şey paylaşabiliyorum. Evde oturup gün gezen, televizyon seyreden, yemekle temizlikle ve arkadaş sohbetleriyle gününü geçiren biri değilim. Çalışıyorum. Kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Sosyal olmaya çalışıyorum. Sonra çocuklarım uyuyana kadar onlarla çoook güzel vakit geçiriyorum. Her bulduğum güzel akşam saatlerindedışarı atıyoruz kendimizi. Onlarla evcilik oynuyorum. Ve çocuklarım mutlu uyuyor.
Şifre bu bence. Mutlu anne. Çocukların istediği bu.
 
Evde huzursuz, mutsuz, maddi sıkıntıları olan, aklı işinde olan bir anne ne kadra faydalı olabilir ki evladına.

Yurtdışındaki gibi olsa keşke, maddi imkanlarımız çocuklarımızla kaliteli zamanlar geçirmeye yetse...
 
yazını okuyunca gözleirm doldu
kzıımda o reklamı duydukdan sonra gelip o şarkıyı söylüyor bana
bende çalışıyormu 4 aylıktı babanesinin bakmaya başladığında
inan zor geliyor ondan ayrılması ama bu hayat şartları zor gerçekden onalrın için çalışıyoruz değilmi onların güzel gelecekleri için ben kızımın çok iyi bir eğitim almasını istiyorum hiç birşeyde zorlanmasını istemiyorm tıpkı siz diğer anneler gibi.
 
Son düzenleme:
ben oğlumu 2 aylıkken bırakıp çalışmaya başladım..ilk başlarda çok zorlandım sürekli ağladım aklımı işime veremedim.vicdanım rahat bırakmadı beni eve gittiğimde hep onla ilgilendim vicdanımı rahatlatmayua çalılştım ama hala dinmedi içimdeki acı.şimdi oğlum 13 aylık ara ara annem arada kayınvalidem bakıo.bizle olunca çok mutlu bi bebek ama ayrılınca birden huysuzlaşıyor zor bi bebek oluyor.hatta daha bu sabah kayınvalideme bıraktığımda ağlama krizi geçirdi boncuk boncuk yaş aktı gözünden.çok korkuyorum babasıyla bana olan güvenini kaybedeceğiz diye..psikolojisi bozulcak die..bu konuyu açmakla yarama tuz bastın hergün hissettiğim vicdan azabı beni öle yoruyorki kıyamıorum yavruma...allahım yadım etsin
 
Konu içeriği nedeniyle "Aile,Evlilik ve Çocuklar"başlığına taşınmıştır.
Lütfen konuları içerikleri ile ilgili başlıklara açmaya özen gösterelim.
 
iş dışındaki tüm zamanımı oğlumla geçiriorum onunla oyunlar oynuyorum
fırsat buldukça dışarı gezmeye götürüyorum
ama yinede içim rahatlamıyo
her sabah ondan ayrılırken sanki içimi canımı evde bırakıyorum
allahım tüm annelere bebeklere yardım etsin çok zormuş anlatamam
onun geleceği için çalışıyoruz
oğlum hiçbişeyden geri kalmasın eğitimiyle sosyal hayatıyla iyi bir birey olarak yetişsin diye çalışıyoruz
inşallah ileride bu ayrılık sorun olmaz oğlumun psikolojisi bozulmaz

offf ne zor şeymiş
 
allah kolaylık versin arkadaşlar yazılarınızı okurken gözlerim doldu ben ev hanımı bir anneyim liseyi bitirdim hiç çalışma fırsatım olmadan evlendim 2.5 yaşında ogluşum var onu o kadar çok seviyorumki gündüzleri uyurken biraz fazla uyudugunda basına gidip oturup uyanmasını bekliyorum çok özlüyorum bazen düşünüyorum ya çalışan bir kadın olsaydım ne yapardım diye nasıl ayrılırdım diye bir anne olarak çalışmasamda sizi çok iyi anlıyorum allah yardımcınız olsun
 
aynı aynı aynı. anne olupta farklı duygu yaşayan varmı ki. oğlumda yaşadım aynısını. 7 yıl çocuk yapmadım. sonra kızım. 2 yaşında . bakıcı sorunu yaşanınca 10 misli ağır bir duygu. şükür şimdi bakıcmız iyi. onu çok seviyo. ama bizle çok mutlu. bazen hırçınlaşır. kızar. döver beni. bilirm bana olan kızgınlığından yapıyor bunu. gel gitlere sokuyorum yavrumu. 2 gün tatilde doyasıya alışıyor ban a. pazartesi sendromunu ben öğrettim yavruma . pazartesileri sevmiyor. ben gideceğim dediğimde sarılıyor . gitme diye .
başbakana mektup yazdım. sorunumuza çözüm aradım. ama bi benim dememlemi düzelecek bu durum. uçuk belki ama anne sendikaları kurulmalı. bunu birileri anlamalı artık. anneleri yavrularından ayırmamlı. ben ve yavrum bu acıyı yaşmamalıyız. bana 3 sene ihtiyacı var bu çocuğun. 3 seneden sonra kreş okul derken alışacak. ama ilk 3 sene ben ona ekmek kadar lazımım. hadi diyelim işten ayrıldım. ama okul çağı geldiğinde yetemeyeceğim maddi olarak yavrum a. geri iş nasıl bulacağım. bu girdaplar bizi mahvediyor. yarama bastınız arkadaşlar. çekin ellerinizi .
 
çalışan bir anne değilim ama olacağım kısmetse ilerde. ama çalışan bir annenin kızı olarak sizi biraz rahatlatıyım istedim.
annem öğretmendi benim, ama öyle rahat bir öğretmenliği olmadı hiç, lisede çalışırdı çok yoğundu, boş günü yoktu hiç. uzak yerlerde olurdu okuldu genelde,babam asker olduğu için de sürekli taşınırdık zaten. bakıcı teyzem vardı benim, babanne dedim kendisine. allah ondan razı olsun, çok severdim. anaokuluna gittim bi süre, annemi beklerken ağlardım bazı akşamları gecikir de ben en son kalan çocuk olursam. ama sonra babannem imdadıma yetişti bi kaç ay, okula gidene kadar.
okul başlayınca da tabi eve geldiğimde ya kimse olmazdı ya da evden çıkarken kimse olmazdı. oturur ödevlerimi yapar,ders çalışır kitap okurdum. tv tek kanal, bilgisayar zaten yok.
bu bahsettiklerim ise,güneydoğuda olağanüstü hal bölgesinde babam görevdeyken oluyordu yani, dışarıdan terörün sesleri gelirdi ben evdeyken. cep telefonu da yoktu tabi.
ama ne oldu biliyor musunuz? ben çok çalışkan, kendine güvenen, yalnız kalmaktan korkmayan(eşim asker olduğu için evde yalnız kalıyorum), başarılı bir iş kadını oldum. çok kitap okuyan, kadının çalışmasının önemini bilen, kocasının babasının eline minneti olmayan biri oldum. kocamdan fazla kazanıyorum. kısa sürede üst düzey bürokraside görev alabileceğim inş.
bunların hepsi annem sayesinde oldu. işten gelir benimle ilgilenir, her türlü boş vaktini bana ve eğtimime harcardı. her kararıma saygı duymayı bildiler, her zor zamanımda yanımda oldular. ve ben küçükken annem çalıştığı için çok gurur duyardım, okula ev hanımı annesi gelen çocuklara hiç özenmedim. çünkü benm annemin okula gelmesine hiç gerek kalmazdı, ben hep başarılıydım. evde biri bana kek yapsın börekle karşılasın diye de üzülmedim. puding yapmayı öğrenmiştim küçücük bir kızken. yetiyordu bana.
vicdanınızı ferah tutun hanımlar, yalnız değilsiniz ve olmayacaksınız da. çocuklarınız ilerde size benim anneme ettiğim gibi teşekkür edecek.
 
ama ağlatmayın beni . rımelim akacak
baş kısmı okurken en başta söylediğine hadi leyn dedim arkadaşım kusura bakma "anaokuluna gittim bi süre, annemi beklerken ağlardım bazı akşamları gecikir de ben en son kalan çocuk olursam. ama sonra babannem imdadıma yetişti bi kaç ay, okula gidene kadar.
okul başlayınca da tabi eve geldiğimde ya kimse olmazdı ya da evden çıkarken kimse olmazdı.". ama sonu iyi geldi allahtan.
inşallah bizim çocuklarımızda senin gibi başarlı insanlar olurlar.
 

olurlar canım merak etme, başarılı kadının çocukları da başarılı oluyor. zor tabi yaşananlar ama getirisi fazla.
 
Ben de çocuğumu daha 1 yaşında bile yoktu kreşe verdim 1-2 gün sanki çocuğumu sokağa bırakmışım gibi geldi işyerinde bütün gün ağladım akşam olsada çocuğumu kucağıma alsam diye acaba işimi mi bıraksam çocuğuma ben baksam diye çok düşündüm ama geleceğim için çalışmak zorundaydım dünyanın binbir türlü hali vardı sonra sonra alıştım kreş bana daha emniyetli gelmişti.O günler çok zor şartlarda geçti. Şimdi büyüdüler yetişkin bir birey oldular iyiki de işimi bırakmamışım çalışmışım emekli olmuşum eşimde olsa kimsenin eline bakmıyorum çocuğumun üniversite giderini karşılıyorum sizlerde şimdi bir ikilemin içerisindesiniz anlıyabiliyorum ama geleceğinizi gözünüzün önüne getirerek sakın işinizi bırakmayın
 
LİLYPOS canım ne güzel anlatmışsın..inşallah oğlum benle gurur duyar ve başarılı hayırlı bi evlat olur
 
Ama sen böyle davranırsan oğlunu gerçekten çok üzersin..
"Sadece kendi başına gelen bir felaket gibi" algılar annesinin çalışmasını..

Ben de çalışarak büyüttüm kızımı..
Çok ağladım, çok yıprandım.
Ama kızıma belli etmedim.
Ben bugün şunu yaptım, bunu yaptım diye anlattım işyerinde yaptıklarımı ona hep.
Hani gidip bir yerlerde eğlendiğimi sanmasın diye.
Evde olduğum saatleri güzel geçirmeye çalıştım.
En büyük hatam çalışmayan anneleri (kötü niyetli olanlarını) etrafımda tutmak ve beni üzmelerine izin vermek oldu.
Kendi kuzenim bana "ben şu ana dek oğlumu 10 dk bile bensiz bırakmadım" dedi mesela en basiti, daha neler var..
Eltim bana "ben kedi,köpek gibi doğurup, başkasına bırakıp çalışmaya gidemem, karakter meselesi bu" dedi. Şu an kendisi de çalışan bir anne, orası ayrı. Yani insanlar kıskançlıklarını öyle enteresan dışa vurabiliyor ki, şaşıyorsun şeytanlığın böylesine.

Sana önerim çalışan anneler beraber ol, sosyal çevren onlardan oluşsun.
Yavruna da belli etme üzüldüğünü.
 

bende aynı durumdaydım oğlum on aylıktı işi başladım çok zor geliyordu onda ayrılmak ama başlamak zorundaydım bir yıl kayınvalidem baktı çok zor bir yıldı benim için oğlum resmen bir yıl aç kaldı yemek yemiyordu öğlen arası eve gelip yemek yedirmeye çalışıyorum akşam 5te işten çıkıp yine yemek yedirmeye çalışıyordum ve evdekilerede yemek yapıyordum kayınvalidem ise akşama kadar çocuk kucağında geziyordu hiç birşey yapmadan sadece evi toparlıyordu onun için temizlik herşeyden önce geliyordu oğlumda onu çok seviyor fakat akşama kadar onu ısırıyordu saat 5ten sonra benim mesaim bitti diyordu hiç ilgilenmiyordu kışlar birlikte kaldık yzın kendi evine geçiyordu. şimdi annesinin sağlık sorunları nedeniyle başka şehre gittler ve ben çocuğu komşumuza bırakmaya başladım inanın yeniden doğdum o kadar mutluyum ki anlatamam çok güzl yemek yiyor ben sadece akşamları yatarken yediriyorum. ve komşuda da çok mutlu babaanne gelmesin gülhan gelsin diyor komsu olduğu için sabah geliyor evi toparlıyor yeeğini yediriyor sütünü içiriyor çoooook rahatım anlatamam önceleri çok vicdan azabı çekiyordun ama şimdi bakıyorumda çok boşaymış kayınvalidem çektiriyormuş azabı umarım buraya döndüklerinde eşimi ikna edebilirim ve hep gülhan bakar. birde eşim var tabi kıymetli annesini yanlız bırakmak istemiyor. ama ben çok sıkıldım
 
hepiniz fikirlerinizi paylaştınız saolun
tek başıma olmadığımı bilmek biraz rahatlattı
umarım bu dönemi çabucak atlatırız
şimdi allah şükür iyi bir geçimimiz var ama ileride ne olacağımızı bilemiyoruz ki
oğlum yarın birgün okula başladığında bir sürü maddi giderimiz olacak
kendi namıma bişey düşünmüyorum şuan herşeyi onun için düşünüyorum öyle yapıyorum
ama en başta anlattığım dünkü olay her aklıma geldiğimde ağlıyorum resmen anlatamam


DatluCadı ; canım senin dediğine katılıyorum
en azından ilk 3 yıl annelere bir güzellik yapılmalı
et tırnak misali ayrılıyoruz yavrularımızdan
kim ister bunu kim severek gider işine
ne kadar dikkat etsekte olmuyor işte bir yerlerde tıkanıyoruz

lilypos ; canım inşallah bizim yavrularımızda senin gibi başarılı birey olur
inşallah bugünlerde onlar için çalıştığımızı anlarlar ve bizi suçlamazlar

içim içime sığmıyor yaa
şimdi koşup oğluma gitmek istiyom
 

Gerçekten çok şaşırdım böyle bir lafla karşılaşmanıza...
Hani onlara mı teslim ediyorsunuz da böyle tavırlar yapıyor karşınızdaki insanlar...
Ben ne evliyim ne çocuk sahibiyim ama çalışan annelere acayip derecede saygı duyuyorum ne büyük bir şey hem kendi ayaklarının üstünde durup hem de evde sizi bekleyen mini mini gözleri düşünmek...
Çok zor gerçekten, ama bir o kadar da gerekli.
Allah yardımcınız olsun hepinizin :92:
 


normalde hiç oğluma yansıtmam
evim ne halde olursa olsun o uyuyana kadar iş yapmam
hep onunla oynarım konuşurum herşeyi anlatarak yaşarım
çok akıllıdır hiç bana zorluk çıkarmaz
ama dünkü olay beni çok sarstı

canım haklısın aslında çevremdekilerde etkiledi beni
birde bir yere gezmeye gidiyoruz
sanki ben kötü biriymişim gibi
mesela bişey oluyor oğlum ağlayıp bana geliyo hemen ordakiler anne çalışıyor ya çocuk özlüyor ya annesini fazla görmüyor ya vs vs başlıyorlar

öyle yapmaya çalışacam bundan sonra
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Bir derdim var
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
kedimiyav
K
K
Kayınvalidem işlemeyi güzel biliyor..
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
3K
mslanlt
M
B
çok severek evlendim ama çok mutsuzum eşimle vakit geçirmek istemiyorum
7 8 9
Yorumlar
162
Görüntüleme
27K
herseybasarabilmekicin
H
Meme Dikleştirme+Protez Ameliyat Sürecim (Fotoğraflı) - İZMİR
9 10 11
Yorumlar
218
Görüntüleme
38K
amberveyasemen
V
  • Kilitli
Eski sevgilim ve hoşlandığım kişi aynı adliyede meslektaş. Bu işi durumu karıştırmadan nasıl çözebilirim? Lütfen bir akıl verin aklım çok karışık...
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
8K
Seytanolabilirim
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…