Meryemcim canım vicdanını rahat tut..
Hatırlarsan seninle aynı dönemde işe dönmüştük. Her iki durumuda yaşadım ama herkeste bir olmuyor. Sen çocuğunla yeteri kadar vakit geçirebiliyorsan için rahat olsun.Ama eğer çalışmak seni mutlu etmiyorsa ve evde bebeğin ile daha mutlu olacağını düşünüyorsan bir karar vermem gerekebilir.
Ben oğlum 4,5 aylıkken anneme bırakıp çalışmaya başlamıştım. Bir müddet sonra oğlumda bazı yönlerin gelişmediğini fark ettik ve pedagog a götürdük. Dr. bunun sürekli TV seyretmesinden kaynaklı ve anne baba ile çok zaman geçirmemesinden kaynaklı bir davranış bozukluğu olduğunu söyledi ve o gün itibariyle işi bıraktım.Ben sabah 6 da o uyurken evden çıkıp akşam 7 bazen 8 de gelip onunla ilgilenmeye çalışıyordum. Tabiki günün stresini üzerimden atamamış olduğum için en ufak hırçınlığında çileden çıkabiliyordum.haftada Tek gün izin yaptığımda evin işi dışarıda işe güce koşturmaca vs. derken öncelik her ne kadar oğlumda gibi görünsede yine ona yeteri kadar zaman ayırmamış olduğum ortaya çıktı..Hayat öyyyle koşuşturmaca içinde akıp giderken farkında olmadan çok şey kaçırmışım.
Şimdi hem çalışan anneliği hem ev hanımı anneliği tecrübe etmiş biri olarak Söyleyeceklerim
1. Eğer işinizde kariyer olarak çok iyi bir noktada değilseniz yada devlet memurluğu gibi bir işiniz yoksa bebeğiniz 3 yaşına gelene kadar işe ara vermek en doğrusu.3 yaşından sonra zaten anneye değil sosyal yaşantıya ihtiyaçları olacağı için en doğrusu 3 yaşına kadar annenin bakması. Ama ülkemizin şartları ne yazık ki buna müsaade etmiyor arkdaşlar 3 yıl ara vermek söz konusu olmadığına göre en doğrusu maddi imkan veya işe geri dönememek gibi bir durum söz konusu değilse ilk üç yıl bebişlerin sadece anneye ihtiyaçları var.
2. Çalışan bir anne olarak işe gidiş ve işten geliş saatiniz belli ise ve haftada 2 gün tatiliniz varsa.Eve geldiğinizde çocuğunuzla gerçekten verimli vakit geçiriyor. İş stresini evinize (eşiniz de dahil ) hiç yansıtmıyorsanız. Çocuğunuzla günde en az 3 saat birebir vakit geçirebiliyorsanız. Hayatın koşuşturmacası sizi bunaltmıyor kendinizi iyi hissediyorsanız. Çalışmaktan daha güzel birşey olamaz.
3. Çocuğunuza gerçekten kendiniz bakmak istediğiniz halde çalışmaya gidiyorsanız yada gerçekten evde oturmak ve çocuk bakmak size göre olmadığı halde çalışıyorsanız bu iki durumda sizin psikolojinizi olumsuz etkiler dolayısıyla da çocuğunuzu. Geçim sıkıntısı ve gelecek kaygısını bir yana bırakıp bebeğe kendiniz bakar yada çocuğu geçekten güvenilir birine bırakıp çalışırsanız siz hem kendiniz hem bebeğiniz için en güzelini yaparsınız. Çünkü her iki durumunda kötü örnekleri var ne yazık ki..
4. Bu herkes için geçerli değil arkdaşlar ama psikoloğum bana söylediğinde çok etkilenmiştim. Kaybedilen paranın telafisi zaman içinde mümkün olabilir ama kaybedilen zamanın geri dönüşü yok..
Para kazanamazsan bugün iyi yaşayamazsın,ama yaşarsın.
Yarın evin olmaz araban olmaz, ama kirada oturur dolmuşa binersin.
Çocuğun özel okullara kolejlere gidemez ama en güzel devlet okullarında başarılı bir öğrenci olabilmesi için ona yeterince vakit ayırabilirsin..
Ama eğer Çocuğun ihtiyacı olan anne sevgisini gerçek anlanda alamıyorsa, tekrar çocukluğuna dönüp ona bunu veremezsin..
Şu an çok gerginim, çok üzgünüm, çok öfkeliyim..
Benim kızım 5 yaşında ve bünyesi çok zayıf, kolayca hastalık kapabiliyor.
Geçen hafta beni yıllardır arayıp sormayan teyzem, bana ev görmeye gelmek istedi. Ki ben yeni evime taşınalı 2 seneyi geçti. Kadın durdu durdu, karnım burnumda ve misafir ağırlayamayacağım bir anı seçti ev görmek için.
Bu teyzemin bir de kız var, kızının da benim kızımla yaşıt bir oğlu var.
Oğlundan nefret ediyorum zaten, çok yaramaz ve cinsel konulara çok aşırı meraklı. Benim kızıma dokunmaya çalıştığını fark ettiğim için asla yalnız bırakmıyorum ve ben zaten onların evine gitmiyorum. Ama bu kız ısrarla birkaç ayda bir bizi ziyarete geliyor.
Neyse teyzem, kızını, damadını, torununu almış cümbür cemaat bize geldiler.
Öncesinde evi toparlamaya çalıştım, gereksiz yere yoruldum, gerildim. O gerginlikle kızıma da kötü davrandım.
Neyse bir geldiler ki, teyzemin torunu ağır hasta, antibiyotik iğne kullanıyorlarmış. Yani ağır hasta çocuğunla ne geziyorsun be kadın??
Hamile bir insanın evine geliyorsun, bu nasıl bir düşüncesizlik??
Şu an kızıma da bulaşmış durumda hastalık. Perişan halde kızım, annem bakıyor, ben işte. Bu satırları ağlayarak yazıyorum.
Antibiyotik iğne çok yaktığı için, 4 gündür şurup antibiyotikle tedaviye sorladık, ama nafile. Hastalık ilerledi, kusmalar ve öksürük arttı. Uyuyamıyor bile yavrum. Mecburen serum ve iğne yiyecek. Hep o kızın afedersiniz adiliği yüzünden.
Şimdi ben ne yapayım, öfkeden elim ayağım birbirine girdi.
Arayıp ağzıma geleni saymak istiyorum ki bir daha evime adım atmasın.
NE yapayım ben??
Çok sağolun arkadaşlar..
Elim telefona gidip gidip geliyor. Arayıp sövüp saymakla, onun aramasını beklemek arasıdnayım.
Bir şekilde ararsa pişman edicem onu zaten, çocuğum durduk yere iğneler yiyecek, eridi gitti bir haftada.
Delirebilirim sinirden. Yanında da değilim şu an, yok deliricem ben şimdi. Pislik, adi kadın, bir düşün karşındaki çalışan bir kadın, ayrıca hamile. ne geziyorsun ağır hasta çocuğunla.
Yok bitti, evime adım atamazlar artık, bitti kesinlikle.
canım benim en iyisi boşver yani bundan böyle hiç kabul etme küserlerse de küssünler
dengesiz insanlar
sakinleşmeye çalış şöyle arkana yaslan derin bi nefes al
birkaç dakika bunları düşünme sevdiğim bi içecek varsa iç
karnını sev :)
sen hamilesin canım dikkat et
çalışan bir anne adayıyımm bende ne yazıkki( nasıl olucak bilmiorm bebeğimi 3 aylıkken bırakp gelicem
kredi borcumuz war çalışmasam asla geçinemeyiz . Allah herkesin yardımcısı olsun
ayrıca ipek geçmişolsun canım36. haftdaymışsın hala izine çıkmadınmı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?