bende gurbetteyim samimi bi arkadaşım vardı o da ben evlenince samimilik pek kalmadı başkada kimsem yok Allahtan çalışıyorum kafamı dağıtıyorum en azından gerçi samimi dertlerini anlatabileceğin biri olmalı memleketimdeki eski arkadaşlarımla da sürekli konuşulmuyo telefonda bazen canım sıkılıyo saat kaç olmuş herkes evli barklı bu saatte aranmaz ki diyorum gerçi kimseyede dertlerimi yansıtmak istemiyorum ailem gerçek dostlarım benim mutlu olmamı istiyorlar çünkü, halalarım dostlarım telefonda konuşurken iyimisin mutlumusun derken ağlıyorlar bende oyüzden onlara dert dökemem sürekli birilerine dert dökmek için birilerinide arayamam az çok beni anlayan bi arkadaş vardı yanımda oda şimdi doğum izninde bazen çatlıyorum