Çalışan kadın mı, Çalışmayan mı daha mutlu?

Meditasyon yapanlar :KK54:
İhihi başlıcan mı :KK48:
Yapamıyorum kuzum daha öncede demiştim
images.webp
Ha işte bundan oluyo:)))
 
Üniversite öğretim üyesiyim. Haftada 20 saat dersim var. Makale yazmam gerekiyor, çeviriler yapmam gerekiyor, ders içerikleri hazırlıyorum. Bazen sabahlara kadar ayakta kalıyorum işlerimi yetiştirmek için. Ama öğrencilerim birşeyler öğrenmek için hocam diyip yanıma gelince tüm yorgunluğum geçiyor.. Eşim zengin olsaydı da (ki geliri tek maaşla geçinmeye yeter) çalışmamayı hiçbir zaman istemem... O kadar diplomayı boşuna almadım sonuçta.. Hem kadının özellikle ülkemizde çalışmayı gerektiğine inananlardanım. Toplumda kAdına bakışın değişmesi, eğitimli annelerin nesilleri yetiştirmesi ve istihdam yapısında kadının en az erkekler kadar yerinin olması gerekiyor ülkemizde. 2017 yılı TÜİK verilerine göre kadınların işgücüne katılım oranları sadece %33.. Yani her 100 kadından sadece 33'ü istihdam ediliyor. Bu ise ciddi bir işgücü kaybı ülke için. O yüzden milletime faydalı olabilmek için kesinlikle çalışmak diyorum.. Bebeğim doğunca da bu fikrimin değişeceğini zannetmiyorum..
 
Geçenlerde hasta oldum.. Hasta yatağında yatarken bile sıkıldım... Çalışmadan ne yapardım diye düşündüm... Sonrası yok.. Maddi durumunuz iyiyse çalışmayın çocuk için tabiki.. ama maddiyatiniz ucu ucuna yetiyorsa o zaman çalışın mutlaka... Çocuğunuza daha çok şey verebilirsiniz..
 
Ben tercihimi çalışan kadından yana yaparım. Neden mi? Evde oturdukça boş şeylere daha çok takıyor insan. Yoğun iş hayatından geçici süreliğine ev hayatına dönen hayatımda çok daha iyi anladım. Ayaklarının üstünde durmak güzel. Ne dedikoduya ne insanlarla uğraşmaya vakit kalıyor böylece çok daha mutlu oluyorsun
 
Çalışmıyoryn ama boş insan değilim. Normalde matematik öğretmeniyim ama çocuklarım okula başlayana kadar çalışmama kararı aldım. ZAten durumumuz iyi çok şükür. Ama evde boş durmuyorum birincisi çok sosyal çevrem var haftada 2-3 dışafı arkadaş görüşmem oluyor. Kendi evim ve etrafımdan gelen temiz kıyafet oyuncakları sevgi evlerine yoksul ailelere hazırlıyorum. Kızımın kreşine hikaye anlatıcılığına gidiyorum. Daha fırsat bulunca tegv de gönüllü öğretmenlik yapacağım.
Devlette olsanız ne derdiniz çalışma konusunda yani istifa eder miydiniz
 
Şimdi 6 yaşında evden okula diye bi çıktım o çıkış 20 küsür senedir hala sadece akşamları geliyorum eve. Çalışmamak nasıl bir şey bilmiyorum, arada evde oturasım geliyor izin kullanıp hevesimi alıyorum bi yerden sonra sıkıyor. Gerçi çok zengin olsam vaktimi dolduracak daha eğlenceli ve nitelikli şeyler bulup işe gitmezdim herhalde (beni seven iyi karakterli yakışıklı ve zengin bir koca totemi yapayım bu akşam, anca öyle gerçek olur çünkü bu hayal). Öte yandan bir kadının kendine vakit ayıramayacak kadar kendini paralamasına karşıyım, imkanınız varsa az çalışın az kazanın ya da sorumlulukları outsource edin.

Meslek sahibi olmak önemli ama, dünyanın binbir türlü hali var. Bir de üretken olmak güzel şey o hissi yitirmemek gerek, işyerinde evde farketmez.
 
kadını erkeği yok bu sorunun,
bizimki gibi ülkelerde özellikle de özel sektördeki çalışma koşulları tamamen insan onuruna aykırı,
dolayısıyla cinsiyetten bağımsız, çalışmak zorunda olmasam asla çalışmazdım.
üretmek, sosyalleşmek falan hep hikaye,
vizyonu olan, üretken ve sosyal bir insan aktif iş hayatında olsa da olmasa da bu niteliklerini ortaya çıkarır, hatta çalışmıyorsa daha çok vakti olacağı için daha faydalı işlerle uğraşabilir.
 
Calisan erkekler de mutlu degil ama calisiyolar hanimlar...
Bu mutluluk meselesi degil, birey olarak kendi basina yetebilme meselesi...
Calismayan kadin kendine nasil yetebilir, kendine bakamayacak insan, cocuguna nasil iyi bir gelecek saglayabilir? Bunlari dusunerek calisip calismamaya karar vermek lazim.
Ben bu sitedeki cogu kadinin dusuncesini anlayamadim cidden.
1) Calismayan kadin evle ilgilenmek zorunda degil.
2) Kadin calismak zorunda degil.
Ne yapacak peki kadin? Sadece cocuk mu buyutecek? Ama bildigim kadariyla o da sirf kadinin gorevi degil bu siteye gore.
 
Riskli bir gebelik geçirdiğim ve yatak istirahatı zorunlu olduğundan işi bıraktım. 8 ay oldu. Düşündüğüm kadar sosyalleşemiyorum çünkü arkadaşlarım hep çalışıyor. Bazen aynı kıyafetlerle 4 kere dışarı çıkıyorum. Eskiden arada derede haftalık bakımları yapardım şimdi ayda bir ancak bakım yapıyorum. Hamileliğimin verdiği ağırlıkta var tabi ama ben anladım ki bana çalışmamak yaramıyor. Miskin, üşengeç ve depresif oluyormuşum. Kişiden kişiye değişen bir durum bence bu. Bana hiç yaramadı mesela çalışmamak ama işi bırakıp süper mutlu olan tanıdıklarda var.
 
kadını erkeği yok bu sorunun,
bizimki gibi ülkelerde özellikle de özel sektördeki çalışma koşulları tamamen insan onuruna aykırı,
dolayısıyla cinsiyetten bağımsız, çalışmak zorunda olmasam asla çalışmazdım.
üretmek, sosyalleşmek falan hep hikaye,
vizyonu olan, üretken ve sosyal bir insan aktif iş hayatında olsa da olmasa da bu niteliklerini ortaya çıkarır, hatta çalışmıyorsa daha çok vakti olacağı için daha faydalı işlerle uğraşabilir.
Efenim sizi burda gormek ne mutlu :)
 
Ben çalışmıyorum. Ama kafami dagitmak için isterim bazen gerekir. Surekli temizlik ve acaba bugün ne yemek yapsam diye düşünmek en nefret ettiğim. Bu arada benim yeteneğim tatlı, kurabiye kek. Vb iyi geliyor .
 
10 yıldır çalışan evli ve bir çocuk sahibi bir kadınım. Çocuğumun bi kardeşi de olsun çok istiyorum. Benim yok çünkü.
O duyguyu yaşayamadım malesef. Öyle bi koşturmanın içindeyim ki. Evden işe işten eve. Kendime ayıracak hiç vaktim yok. Arkadaş buluşmaları, ev gezmeleri hiçbirine gidemiyorm.Mesleğim gereği eve de iş getirebiliyorm bazen acil yetişmesi gereken şeyler oluyor.
Çocuğuma yeteri kadar ilgi gösteremediğimi düşünüp üzülüyorm.
Bilmiyorum bazen kafam karışıyor. Acaba çalışmasam nasıl olurdu diye. İş hayatına erkenden başladm daha öğrenciyken.
Sizler ne düşünüyorsunuz. Çalışan kadınlar mı yoksa ev hanımları mı daha mutlu?

Ben calismiyorum... aciktan univ okuyorum calistigim zaman calismadigim zamanlara , calismadigim zamanlardada calistigim zamanlara özeniyorum :)
 
23 yıldır özel sektörde çalışıyorum, hafta sonları ve boş zamanlarda da dikiş makinam yardımıyla kendi sektörümü yaratıyorum. Çalışıyorum, çalışıyorum, çalışıyorum ve kendimle gurur duyuyorum. Ailem ve eşim dahil bir Allah kulunun parası yok yaptığım, aldığım hiç bir şeyde. Ağaçlarım, hayvanlarım, öğrencilerim, kitaplarım var, çok yoruluyorum ama mutluyum
 
3 yildir evdeyim..kizim istedigi icin iyi maasli isimi anaokuluna basladigi yil biraktim..okulda surekli faaliyet oluyor ve katilmamiz gerekiyordu,ozel sektorde calisan biri olarak izin almam cok zordu..kizimin tum etkinliklerine katilabildim,okul çıkışı kurslarına götürdüm,beraber sinemalara avm'lere gittik,bolca vakit geçirdik..kızım bu yıl ilkokulda ve ben onunla yeterince ilgilenebiliyorum.Evet bazen para sıkıntısı çekiyorum ama çocuğumun mutluluğu herşeye değer ,bana ihtiyaci varken yanindayim..ilerde okul tam gun olursa tekrar bi yerden baslamayi dusunuyorum..cunku o zaman sabah cikip aksam gelecek gun bana kalacak..hicbi zaman ev oturmalarina giden,cocugunu sokaga salan bi anne olmadim bu arada..o yuzden o evde yokken vakit geciremem sikilirim ve calisirim diyorum
 
10 yıldır çalışan evli ve bir çocuk sahibi bir kadınım. Çocuğumun bi kardeşi de olsun çok istiyorum. Benim yok çünkü.
O duyguyu yaşayamadım malesef. Öyle bi koşturmanın içindeyim ki. Evden işe işten eve. Kendime ayıracak hiç vaktim yok. Arkadaş buluşmaları, ev gezmeleri hiçbirine gidemiyorm.Mesleğim gereği eve de iş getirebiliyorm bazen acil yetişmesi gereken şeyler oluyor.
Çocuğuma yeteri kadar ilgi gösteremediğimi düşünüp üzülüyorm.
Bilmiyorum bazen kafam karışıyor. Acaba çalışmasam nasıl olurdu diye. İş hayatına erkenden başladm daha öğrenciyken.
Sizler ne düşünüyorsunuz. Çalışan kadınlar mı yoksa ev hanımları mı daha mutlu?
Bence isini de esini de seven ve herseye gerektigi kadar zaman ayirmayi bilen calisan kadin daha mutludur.
 
Bekarken bile calisirken cok yoruluyordum.evliyken hic bulasmadim calisma isine.ki atanabilecgim cok kolay memur olabilecgm bi meslegim var.ama ben evimd edaha mutlu oldum
 
Back
X