Çalışan kadın mı, Çalışmayan mı daha mutlu?

Merhaba,

Annelik muhtemelen vicdan muhasebesi yapmak demek ama buradaki yorumların çoğu beni şaşırttı. İşinizde mutsuzsanız değiştirmeye çalışın ama çalışmazsanız olacaklar:
1) Ne kadar iyi olursa olsun eşinizin elinize bakacaksınız. Zengin koca derseniz de o zengin koca sizi aldatır ayrılır parasız pulsuz kalırsınız. Mehmet Aslantuğ'un dediği gibi kendinizi ve çocuğunuzu bir insanın vicdanına emanet ediyorsunuz. Ya o insan şeytana uyarsa. Ya size ve çocuğunuza kötü davranırsa? İnsanoğluyuz hepimiz ve hata yapabiliriz. Hiç kimseye 100% güvenmemek gerekli.

2) Maddi açıdan zorluklar çekebilirsiniz. Özellikle işler kötü giderse. Eşinizin işinde de problemler çıkabilir ve bu safer çocuklarınızın ihtiyaçları söz konusu olur.

3) Aslında çalışmak hepimize iyi geliyor. Sürekli bir evde çocukla birlikte bunalırsınız. Çocuğunuz okula başlayınca da yalnız kalacaksınız. Bir de yanlış anlamayın ama ben çocukların kreşe gitmesi taraftarıyım evdeki olanaklar çoğunlukla sınırlı. Ama kreşlerde oyunlar, oyuncaklar, arkadaşlıklar, paylaşma her şey öğreniliyor. Şu konuda haklısınız ama bir anneye 2 yıl ücretli izinler verilmeli. İş yerlerine yakın kreşler açılmalı. Annelerin içlerinin rahat edilmesi sağlanmalı.

Bence esas sıkıntı biz kadınların hem ev hem de işte çok çalışmamız. Erkekler işten gelip yoruldum ayağına dinleniyorlar ya da sosyalleşiyorlar. Ama kadınların omuzlarına da tüm yükü atıyorlar. Bence kendinizi ev işlerinde rahatlatmanın yollarını arayın. O zaman kalan vaktinizi de çocuğunuzla geçirir ve daha mutlu olursunuz.
 
Esiniz calisiyorsa, durumunuz da iyiyse calismayin. Cocugunuzla ilgilenin biraz lutfen, o buyudukten sonra bu zamanlarini cok ozlersiniz.

Calismak mi istiyorsunuz, acarsiniz bir yer koyarsiniz basina elemanlari arada gider gelirsiniz hemde cocuklarinizla bol bol zaman gecirirsinizz..

Benim planim bu allah izin verirse evlenip cocuk sahibi olunca :)
aynen bende suan calısıyoru mcok mutsuzumm ısın stresını nısanlımdan cıakrtıyorum oda calısıyor oda streslı bıtarafın calısmaması gerek oda tabıkı kadın. cagrı merkezındeyım astanede hem telefondan hem bırebır ınsanlarla muhatap olmaktan bıktım artık sınırlı sınırlı yapıyorum ısımı ınsanlar oakdr sabırsız ve acelecı kı hangı bırıne yetıseyım dayanamaz oldum nısanlımda arayınca o esneda acıyorum agzımı yumuyorm gozumu ama ızınlı oldugumda oh benden mutlusu yok askımada okadrılımlı ve sıcak oluyorumkı. evlennce calısmıcaksın sdıyo valla canıma mınnet ben destek olmak ıcın belkı calısırm dıyodum ama adam gelırıne guvenıyo demek kı. .bende evde cocuklarıma bakar yemegını yaparım evlıyken calsıtıgımı dusunemıyorum zaten evde savas cıkar :D senn fıkır co kguzelmıs bnde hep evlennce butık pastane acayım dıyorum ama işletme sahıbı olmakta bence masa basında oturmak kadar kolay degl heralde ya :(
 
Para kazaniosan erkeklerin isine geliyor net! Aksini iddia eden yalan soler :)Her erkek ayni degil kabul ama para kazaniosan herseye karsilik verebiliosun hakkini savunuosun.. adam seni evde sade bi esya gibi goremio.. kavga cikarirsa bilioki sende masaya yumrugunu vurursun.. buna gucun var.. bosanma konusu acilsa bile yapabilecegini biliyor.. klise ama para guc demek! Maalesef ole
-bizimkine babası annesindeki gibi ırgat olarak çalıştırmayı öğretmiş ben çalışan ve ondan bi 5-10 yaş küçük bir kadın olsam baskıyla paramı alırdı elimden .
-karnımı doyurup sağlık giderlerimi karşıladığım için kafası rahat.bazen ödeyeceği elektrik su doğalgaz bile zor geliyor.
gücüm var sözde ama öyle görmek işine gelmiyor.bir artısı da çemkiriyorum yazarak o kadar lafı yüzüne söyleyince çok - -----konuşuyor oluyorum doğrular işine gelmiyor.yazınca da gelmese bile illa okuyor.
-o bir koca olarak derdin d sini bile çekmedi. ama bende alıştım böyle.kimseye eyvallahım yok.kimsenin parası için dudak bükmeye yada bana dudak bükmesini kaldıramıyorum.
-o yüzden eğer çok parada hak idda edecekse oturup karısını bakmayı sorumluluk almayı öğrenecekti.
-hem sorumsuzluk gırla hem de karım beni doyursun sulasın evin her giderini o karşılasın. benim param harcanmasın biriksin yok öyle bir dünya.(birde birikip de ev alıp ödediğini bilsen amenna)
-ama biriktirdiği parayı babaasına verip ya babasını zenginleştirme peşinde yada alamayacağı insanlara borç verme peşinde.(boşuna keseler ayrı değil)
-geçen arkadaşından çevrek altın ödünç almış(düğünde bize takılan altını iade için).bana çemkiriyo elindeki altınlardan vermedin diyo(sanki 100 tane).
-böyle olması benim işime de geldi çünkü bana bu konuda yamuk yapacağı belliydi elaleme yamuk yapamıyor.sıkıysa yapsın.
 
Çalışmasam eşim geçimimizi sağlayabilir. Güzel bi mesleği var. Evimizi arabamızı da aldık. Ama işi bırakma düşüncesini bile söyleyemem eşime hatta aileme de. Resmen annem beni çalışsın diye doğurmuş.
pardon?
eşiniz çalış diye dayatacak yani öyle mi?

ne oluyor bu erkeklere anlamıyorum gerçekten

başka bir soru eşiniz para kısar mı sizden çalışmayacak olsanız?
 
Maddi durum iyi olacak eş iyi kazanacak.
Kadın da maddi kazanç için değil hobi yada insanlara yardım niteliğinde bi iş yürütse güzel olur bence.
 
Bahsettigin ucretsiz izin cok baska.. hic calismamak cok baska.. sen izninin bitecegini biliyosun isine geri donecegini biliyosun..ne zmn caluscani bilmeden ya da hic calismayacagini bilerek evde durmak zor, calismaya alisiksan..
5 senedir memurum.
hiç böle izine çikmadim 1 sene aldim bu günleri ariycam ebet. yetmedi:) kızıma doyamadim.
 
konu süper tam da kendi içimde sorguladığım bi durum. bir üniversite bitiriyoruz iyi bir bölüm olması için yıllarca üniversite sınavı uğruna çocukluğumuzu yaşayamadık ömrümüz masa başında geçti üniversiteyi kazandık bitirirken tükendik stres küpüne döndük yine bişey yaşayamadık ineklemekten aman kalacam aman okul uzayacak derken yine anı yaşayamadık. üni bitti işe girme sınavlarını vermek için kendini yırtmalar ve sonunda girdik noldu mutsuzum yine yoğun yine yoğun. nefes almadan çalışıyoruz eşimle. ikimizde iyi mesleklere sahibiz ama mutsuzuz çocuk istiyoruz zaman yok çocuk yapmaya kafa dağıtacak bi sosyal aktivite yok .evle iş arası mekik dokuyoruz. ülkemin şartları insanı robot olmaya itiyor. sabahın köründe kalk zombi gibi apar topar işe yetiş. akşam gel bayıl. ha bırakmayı düşünmedim mi düşündüm ama kaç senem gitti çocukluktan itibaren çöpe atmış oluyosun tüm çektiğin çileyi. arada derede sürünüyoruz işte. dediğiniz gibi iki ucu * değnek misali..
 
Son düzenleme:
-bizimkine babası annesindeki gibi ırgat olarak çalıştırmayı öğretmiş ben çalışan ve ondan bi 5-10 yaş küçük bir kadın olsam baskıyla paramı alırdı elimden .
-karnımı doyurup sağlık giderlerimi karşıladığım için kafası rahat.bazen ödeyeceği elektrik su doğalgaz bile zor geliyor.
gücüm var sözde ama öyle görmek işine gelmiyor.bir artısı da çemkiriyorum yazarak o kadar lafı yüzüne söyleyince çok - -----konuşuyor oluyorum doğrular işine gelmiyor.yazınca da gelmese bile illa okuyor.
-o bir koca olarak derdin d sini bile çekmedi. ama bende alıştım böyle.kimseye eyvallahım yok.kimsenin parası için dudak bükmeye yada bana dudak bükmesini kaldıramıyorum.
-o yüzden eğer çok parada hak idda edecekse oturup karısını bakmayı sorumluluk almayı öğrenecekti.
-hem sorumsuzluk gırla hem de karım beni doyursun sulasın evin her giderini o karşılasın. benim param harcanmasın biriksin yok öyle bir dünya.(birde birikip de ev alıp ödediğini bilsen amenna)
-ama biriktirdiği parayı babaasına verip ya babasını zenginleştirme peşinde yada alamayacağı insanlara borç verme peşinde.(boşuna keseler ayrı değil)
-geçen arkadaşından çevrek altın ödünç almış(düğünde bize takılan altını iade için).bana çemkiriyo elindeki altınlardan vermedin diyo(sanki 100 tane).
-böyle olması benim işime de geldi çünkü bana bu konuda yamuk yapacağı belliydi elaleme yamuk yapamıyor.sıkıysa yapsın.
Nerde evlilik? Bunca cileyi cekmek icin mi evlendik? Evlenmesek daa iimis. Cocugun olunca genede baska dusunebilirsin
 
Çalışırken param var diye mutluydum ama evim eşim çocuğumla yeteri kadar ilgilenemedim hiç, oğlumun en güzel yıllarını doya doya yaşayamadım şimdi bebeklik videolarını izledikçe içim bi tuhaf oluyor.Herkes haftasonu planı, tatil planı, gezme planı yaparken ben ya mesaiye gidiyodum ya da mesaiden kalan saatlerimi evde pinekleyerek, uyuyarak yada ev temizleyerek geçiriyodum.Sonra ikinci çocuğu düşündüğümüz sırada işi bıraktım, borclarımız da olmasına rağmen artk dayanamadım tazminat gözetmeksizin istifa ettim. Çok şükür şimdi ikinci evladımı bekliyorum evimdeyim doya doya her istediğimi yapıyorum, oğlumla ilgileniyorum... şu an daha mutluyum. Bu süreçte eşim de hep destek oldu bana. Eşinle problemin yoksa eğer işe ara vermeyi düşünebilirsin nacizane...İkinci evladım da sağlıkla doğup büyüyünce tekrar işe dönmeyi düşünüyorum bu arada.
işte sorun orda eşi karısının arkasında duran dirayet sahibi biri ise ara verilir.fakat çalışan bayanların çoğunun eşi çalışmayacak kadının evinin sorumluluklarını yüklenecek kadar sorumluluk sahibi değil.bir kısmı da borç harç yüzünden çalışmak zorunda.
pardon?
eşiniz çalış diye dayatacak yani öyle mi?ne oluyor bu erkeklere anlamıyorum gerçekten başka bir soru eşiniz para kısar mı sizden çalışmayacak olsanız?
benimki dayatmassa bile başkasına yağdırıp bana kısarak.ki çalışırken param bi şekilde bitip öyle 3-5 kuruş istediğimde yaptı. demiş kadar oldu yani.
 
10 yıldır çalışan evli ve bir çocuk sahibi bir kadınım. Çocuğumun bi kardeşi de olsun çok istiyorum. Benim yok çünkü.
O duyguyu yaşayamadım malesef. Öyle bi koşturmanın içindeyim ki. Evden işe işten eve. Kendime ayıracak hiç vaktim yok. Arkadaş buluşmaları, ev gezmeleri hiçbirine gidemiyorm.Mesleğim gereği eve de iş getirebiliyorm bazen acil yetişmesi gereken şeyler oluyor.
Çocuğuma yeteri kadar ilgi gösteremediğimi düşünüp üzülüyorm.
Bilmiyorum bazen kafam karışıyor. Acaba çalışmasam nasıl olurdu diye. İş hayatına erkenden başladm daha öğrenciyken.
Sizler ne düşünüyorsunuz. Çalışan kadınlar mı yoksa ev hanımları mı daha mutlu?

bende çalışan anneyim.
çok zorlanıyorum cmts pzr tatil olup pzts ie döndüğümde oğlumun kokusu burnumda hasreti bogazımda düğüm düğüm oluyor . çalışmak istemiyorum. işimi seviyorum ama oğlumla olmayı tercih ederim.
borçlarımız var bir hayat standartımız var eşim tek başına hiç birşey sağlayamaz bu durumda. işi bırakmak istediğimde düşük bi hayat standartımız olur. istiyosan bırak felan demişti. zor ya çok zor...
 
ıkı yıl ucretsızdeydım.evde sıkılmıştım ama hata etmişim .kızım 2,5 yaşında başlayalı bır ay olcak ve ağlamamak için zor tutuyorum kendımı.
 
Bu bence tamamen hayattan beklentilerinizle alakalı ve iki durumu da tecrübe etmeden mutlu olup olmadığımıza karar vermememiz gerekiyor.
Lisansta işe girdim, yüksek lisansım bitene kadar çalıştım. Aralık ayında yüksek lisansım bitti 1,5 ay önce de işten ayrıldım tamamen kendi isteğimle. Yurtdışına doktora yapmaya gideceğim kendime ayıracağım bir 6 ayım olsun istedim. Geziyorum, yurtdışına tatile çıkıyorum, gönüllü çalışmalarıma ve hobilerime vakit ayırıyorum, en önemlisi uyuyabiliyorum rahatça :)) Ama ne oldu? Evde olduğumun ikinci haftası evden yapabileceğim bir iş fırsatı çıktı karşıma, şu an evden çalışıyorum part-time. Ne kadar mutlu olursam olayım ben bir şeyler üretmeden duramıyormuşum, bunu da ikinci haftadan evden çalışmaya başlamamla anlamış oldum. Ama ne yalan söyleyeyim, evden çalışmayı çok sevdim. İleride tam zamanlı olarak evden çalışma fırsatım çıkarsa mutlaka değerlendiririm.
 
Nerde evlilik? Bunca cileyi cekmek icin mi evlendik? Evlenmesek daa iimis
kendi ailesinde de görmediği için evlilik zannediyor tabi benimki de zaten şu kaynım evlenince. tabi evlenebilir ve karısını elinde tutabilirse.seyreyle tiyatroyu.cümle aleme rezalet.film şeridine dönecek hayatları.
 
Bualışmaktan ziyade hangi şartlarda çalıştığımızla ilgili.
Öğretmenim ve işimden memnunum, her şeyden önce manevi tatmin sağlıyor. Vakit olarak uygun saatler, hafta sonu ve bayramlar tatil. Tabi yükselme, maaş artması gibi durumlar yok. Azıcık aşım kaygısız başım diye düşünüyorum. Diğer yandan sabah 6'da kalkıp akşam 6-7'de eve gelmek, bin bir dtresle çalışmak, mesailer, bayramlarda iznin lafının edilmesi, hasta olup sürüne sürüne işe gitmek var. Bunlar insanı yoran şeyler zaten hayat yeterince yorucu.
 
Valla 3 yılı doldurdum iş hayatında kızımda hiç emeğim yok. Eşimin ailesiyle yaşadığım için çalışmak benim için en iyisi. Ancak evim olduğu zaman çalışmayı düşünmüyorum. 9-5 çalışıp (ki zihinsel engelli çocuklarla çalışıyorum) yorulup eve geliyorum bi dünya kalabalık yemek hazırla oğlanın ödevini yaptır bulaştğı topla çay demle spora git mahvoluyorum :) evim olmuş olsa da evde olsam her işimi rahatça yorulmadan yaparım kendime de bi sürü vakit kalır :) kuaföre gidemiyorum kaç zamandır bıyık bırakıyorum:)))
 
Bualışmaktan ziyade hangi şartlarda çalıştığımızla ilgili.
Öğretmenim ve işimden memnunum, her şeyden önce manevi tatmin sağlıyor. Vakit olarak uygun saatler, hafta sonu ve bayramlar tatil. Tabi yükselme, maaş artması gibi durumlar yok. Azıcık aşım kaygısız başım diye düşünüyorum. Diğer yandan sabah 6'da kalkıp akşam 6-7'de eve gelmek, bin bir dtresle çalışmak, mesailer, bayramlarda iznin lafının edilmesi, hasta olup sürüne sürüne işe gitmek var. Bunlar insanı yoran şeyler zaten hayat yeterince yorucu.
bende çok istedim öğretmen olmak ama benim zamanımda öğretmenlik için üni puanları zirvelerde idi.
 
Evlendim isi biraktim sehir disina gelin gityigim.icin.tam 3 yil calismadim..Daha evvelinde bil fiil calisiyordum hep..Oyyy hatirlarken bile ruhum.daraliyor..ilk 4_5 ay keyifliydi hani..ama sonra...köreldim..çalisan arkadaslarimin sosyalligine imrendim..baktim boyle olmayacak deli gibi kpss ye hazirlandim ve çok sukur atandim (ohretmenim) simdi dogunun kicuk bi ilcesindeyiz..eşimde yanimiza gecis yapti..birde kizim var 6 aylik..çook mutluyum..üretmek çalsmak gibisi yok
 
Bunun bir sürü farklı durumu var.kişi işini severek yapıyor mu ?
Aldığı maas calıstıgı süreye değiyor mu ?
Günlük kendine ayırabildiği kac saatlık zaman kalıyor ?
Eşi nasıl bir insan ev işlerine yardımcı mı yada eve yardımcı alınmasını destekliyor mu ?
Benim bir dönem deli gibi nöbetle çalıştıgım cok oldu hayattan hiç Zevk almıyordum.suan kendi istediğim işte daha düzenli saatlerde calısıyorum.
 
Back
X