merhabalar. hayatımı mahveden bir sorunum var size danışmak istedim. benim iş fobim var. çalışmaktan korkuyorum. bunun sebebinini açıklıyım. 15 yaşındayken annemler beni bir günlüğüne iş hayatını öğreniyim diye ufak bir tekstil fabrikasına göndermişti. hala kabuslarıma girer o ortam o makinaların gürültüsü. kıyafet katlama, paketleme, etiketleme falan yapıyorduk. zaten utangaç ve alıngan birisiyim bir de ilk günüm beceremedim tabi. oradaki patron sürekli elimden çekmişti bırak bırak, yapamıyorsun, beceremiyorsun diye bağıran bir ses tonuyla. insanlar zaten daha da korkunçtu nasıl anlatılır bilmiyorum aşiret gibiydi, şiveler, arabesk şarkılar hiç alışık olmadığım bir ortam. hani halk arasında kıro, keko tarzı laflar vardır ya aynen öyle tipler. bir tane kız vardı yirmilerinde üniversiteye gidicem bir günlüğüne geldim buraya deyince patronla beraber benle dalga geçmişlerdi. az çok kafanızda canlanmıştır umarım nasıl insanlar oldukları. o gün yemek yiyememiştim bile, günü gözlerim dolu dolu bitirdim.
eve gelince evdekilere anlattım durumu. babamlar demesinler mi sen çok şımarıksın gerekirse bağırırlar da küfür de ederler, küçümserler de iş hayatı böyle bir şey alışmak zorundasın diye. neyse bana öğüt vere vere bu sefer bir tanıdıkla beraber başka bir yere göndermeye karar verdiler, alıştırcaklar ya sözde. kapıdan içeri adım attığım gibi tutamadım kendimi deli gibi ağlamaya başladım. şu an 23 yaşındayım o gün bu gündür iş lafı açılsa sinirlerime hakim olamıyorum, düşündükçe ellerim titriyor, kriz geçirecek gibi oluyorum. okulum bitecek staj yapmam lazım ama korkudan başvuramıyorum bile. ya yine beceremezem, bağırırlarsa diye
ben ne yapıcam, nasıl aşıcam bu sorunumu kusura bakmayın uzun oldu biraz
eve gelince evdekilere anlattım durumu. babamlar demesinler mi sen çok şımarıksın gerekirse bağırırlar da küfür de ederler, küçümserler de iş hayatı böyle bir şey alışmak zorundasın diye. neyse bana öğüt vere vere bu sefer bir tanıdıkla beraber başka bir yere göndermeye karar verdiler, alıştırcaklar ya sözde. kapıdan içeri adım attığım gibi tutamadım kendimi deli gibi ağlamaya başladım. şu an 23 yaşındayım o gün bu gündür iş lafı açılsa sinirlerime hakim olamıyorum, düşündükçe ellerim titriyor, kriz geçirecek gibi oluyorum. okulum bitecek staj yapmam lazım ama korkudan başvuramıyorum bile. ya yine beceremezem, bağırırlarsa diye
ben ne yapıcam, nasıl aşıcam bu sorunumu
kusura bakmayın uzun oldu biraz
