- 14 Nisan 2012
- 11.496
- 21.253
- 398
Merhabalar canım kk kadınları 
Son zamanlarda çalışmaktan resmen nefret eder oldum. Her sabah işe gelirken öfff yine mi sabah oldu diye uyanıyorum...
iş yerimiz kurumsal bir firma değil. Tahmin edersiniz ki bunun da en büyük etkisi çalışan ilişkilerinde oluyor. Kimse kimseye bir şey öğretmek istemiyor ve sürekli açık kolluyorlar. Hele iş yerinde bir kadın grubu var cidden düşman başına denilecek cinsten. İşleri güçleri birilerini karalamak ve açık aramak. Allahtan aynı departmanda değiliz. İşe arabamla gelmemi bile sorun edecek cinsten kadınlar... Madem durumun var neden çalışıyorsun? Neden babanın yanında çalışmıyorsun? vs gibi saçma sapan yorumları ve bitmeyen soruları olan kadınlar.
Ben her gün böyle mutsuz işe gelince babam bırak işi çalışma ben sana maaşını veririm. Bu kadar zorlanarak işe gitmen yersiz diyor.
Ama bu seferde babama yük olmak istemiyorum. Çalışma hayatına da alıştım , evde ne yaparım bilemiyorum. Kurslara yazılırım diyorum ama kendimi biliyorum ondan da sıkılırım. Ama bu şekilde de nasıl devam edeceğim bilmiyorum.
Diğer bir yandan da nişanlım da çalışma borçlarını hallederiz diyor. Sağ olsun ama ben kimseye güvenerek borç yapmadım ki.(Borç dediğim kredi kartlarım). Zaten ağustos gibi iş yerimden ayrılmayı planlıyorum. Sebebi ise evlenince zaten iş yerim ve evim arası çok uzak olacak. Yani sadece benzinime gidecek maaşım.Ve nişanlımda pek çalışmamı istemiyor , aynı şekilde ailemde. Hemde zaman çoğu borcum bitmiş olacak.Yani 4 ay daha bu şekilde idare etmeli miyim? Yoksa pes mi edeyim?
Gerçekten hemcinslerim yüzünden huzurum kalmadı.
Siz olsanız ne yaparsınız?
Not: Bunu yazmayı unutmuşum. Evleneceğim zaman nişanlım bütün eşyaları alacak. Bende ufak tefek şeyleri almak istiyorum.Babam sağ olsun bunun içinde hesabıma para atacağını söyledi. Yani çeyiz derdim falan da yok.
Son zamanlarda çalışmaktan resmen nefret eder oldum. Her sabah işe gelirken öfff yine mi sabah oldu diye uyanıyorum...
iş yerimiz kurumsal bir firma değil. Tahmin edersiniz ki bunun da en büyük etkisi çalışan ilişkilerinde oluyor. Kimse kimseye bir şey öğretmek istemiyor ve sürekli açık kolluyorlar. Hele iş yerinde bir kadın grubu var cidden düşman başına denilecek cinsten. İşleri güçleri birilerini karalamak ve açık aramak. Allahtan aynı departmanda değiliz. İşe arabamla gelmemi bile sorun edecek cinsten kadınlar... Madem durumun var neden çalışıyorsun? Neden babanın yanında çalışmıyorsun? vs gibi saçma sapan yorumları ve bitmeyen soruları olan kadınlar.
Ben her gün böyle mutsuz işe gelince babam bırak işi çalışma ben sana maaşını veririm. Bu kadar zorlanarak işe gitmen yersiz diyor.
Ama bu seferde babama yük olmak istemiyorum. Çalışma hayatına da alıştım , evde ne yaparım bilemiyorum. Kurslara yazılırım diyorum ama kendimi biliyorum ondan da sıkılırım. Ama bu şekilde de nasıl devam edeceğim bilmiyorum.
Diğer bir yandan da nişanlım da çalışma borçlarını hallederiz diyor. Sağ olsun ama ben kimseye güvenerek borç yapmadım ki.(Borç dediğim kredi kartlarım). Zaten ağustos gibi iş yerimden ayrılmayı planlıyorum. Sebebi ise evlenince zaten iş yerim ve evim arası çok uzak olacak. Yani sadece benzinime gidecek maaşım.Ve nişanlımda pek çalışmamı istemiyor , aynı şekilde ailemde. Hemde zaman çoğu borcum bitmiş olacak.Yani 4 ay daha bu şekilde idare etmeli miyim? Yoksa pes mi edeyim?
Gerçekten hemcinslerim yüzünden huzurum kalmadı.
Siz olsanız ne yaparsınız?
Not: Bunu yazmayı unutmuşum. Evleneceğim zaman nişanlım bütün eşyaları alacak. Bende ufak tefek şeyleri almak istiyorum.Babam sağ olsun bunun içinde hesabıma para atacağını söyledi. Yani çeyiz derdim falan da yok.
