anne olarak zor şeyler bunlar hatta çok zor,bebek rahme düştüğünden itibaren başlıyor bizlerde bir yetememezlik duygusu,hatta bazen resmen saçmalayabiliyoruz karşıdan bakınca.sen şu anda elbette saçmalamıyorsun ama biraz abartyorsun ve bunu sana anne kimliğimden sıyrılarak yazıyorum ki 3.göz olabileyim.çocuğuna annen bakıyorsa zaten bu +1,şükret.onunla çalışmadığın zamanlarda kaliteli zaman geçirebiliyorsan daha ne olsun ki:))senin sevgin ona geçiyordur.oda yaşamı öğreniyor,olabilir bazen kaprisleri.biz bile koca insanlar yapmıyor muyuz bazen böyle şeyler.ilave olarak bir konuda fikrimi belirtmek istiyorum,hani elimizde olmadan çocuklarımıza bizsiz geçen zamanlarına karşılık rüşvetvari(kusura bakma inan başka kelme bulamadım ama sen anlarsın)oyuncak,aktivite vs sunmayalım bence.bunlar onun karşılığı olarak düşünmemeli bence.ve çok fazla oyuncaktan bahsetmişsin ya,çocuklarımızın doyumsuz olmaması ve elde ettiği şeylerin kıymetini bilmesi ve bunlardan haz alması açısınan biraz daha dikkatli olmalıyız sanırım.ben sizin anlattıklarınızda yolunda gitmeyen başka bişey göremedim.bir arkadaşın dediği gibi her yaşın getirdiği davranış değişiklikleri olacak,bunları kendi üzerine alınma,çnkü 7/24 annesiyle vakit geçirende de bu böyle.bu arada ben henüz iş yaşamıma dönmedim ama az kaldı,ve size yazdığım şeyler kendime söylediğim şeyler.düşüncelerim yani..