dilerseniz suzan avcı kahkahası atın, burada kadının çalışması ve kendini geliştirmesi için son derece güzel yazılar yazan arkadaşlar beni bir şekilde destekliyor ya, onun kıymeti paha biçilemez.
sizin cümlenizdeki altı cizili yerler , kimin alkış sevdiğini açıkça gösteriyor.
alkış toplamak için değil, samimi görüşlerimi yazdım. ve fikirlerine değer verdiğim, hali hazırda yazdıklarını takip edip beğendiğim kişilerin benim alkış çabam olmadan desteklemeleri, beğenilerini bırakmaları bana saçma düşüncelerimin olmadığını kanıtladı.
şimdi siz kendinizi haklı çıkarmak için çabalıyorsunuz ya, buna da "siz aydın değilsiniz, aynı fikirler birbirilerini tabi destekler" gibi bir yorum yazarsınız. iki günde çözülecek kadar belirgin ve düz bir bakış açınız var çünkü.
bence uzatmayalım. siz eşinizin parasıyla evinizde oturmayı seçmişsiniz. bense her daim yeni ve beni ilerletecek eğitimleri alarak insanlara yararımın az bile olsa dokunduğu bir işte çalışmayı seçtim.
karşıma "benim durumum iyi, evlendiğimizde çalışmanı istemem" diyen kişileri reddetmiş biri olarak iyi ki yolumdan sapmamışım diyorum.
beni tatmin eden kariyer yapmış olmak değil sadece. hayata anlam kattığımı, belki hiç tanımayacağım insanlara bile şifa gönderebildiğimi bilmek.
bu nedenle sizinle ne kadar tartışsak da görüşlerimiz o kadar zıt ki, ortak nokta bulmamız imkansız.
yukarıda da anlattığım gibi farklı hayat tarzlarını benimsemişiz. benim çocuğum olur mu bilemem ancak dünyanın herhangi bir yerinde bir insanın ürettiğimiz bir ilaçla iyileştiğini bir yerlerden duyabilmek, şahsıma edilmeyen bir teşekkür, direkt bana yönlenmemiş bir alkış olsa da beni sonsuz mutlu ediyor.
oysa eve kapanmış bir kadının - bakın şahsına direkt değil bunu seçen her kadına söylüyorum - ömrü boyunca çocuklarından ve eşinden bir takdir duymaya mahkum olacak. çünkü dokunabildiği başka kimse olmamış olacak.
