• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çalışmamak İçin Bahanelerim

gadjo dilo

ben aslında yoğum
Kayıtlı Üye
6 Ocak 2012
10.357
9.246
198
Ben bu sene uzatarak okuduğum okulumdan mezun oldum. Mezun olmadan önce okurken evlenmiştim. Bu sene KPSS'ye A grubundan girdim. 70-75 arası puan aldım. Hiç bir şeye yetmedi. Tekrar gireceğim. Bu arada 25 yaşındayım.

Okuluma başlarken kariyer hayallerim vardı. İdealist bir öğrenci olarak eğitim hayatıma başladım. Gelgelelim eşim son yıllarda kazancını kat kat kat artırdı. Benim devlette bir uzman yardımcısı veya müfettiş yardımcısı olmam durumunda bile alacağım maaş şuan ne tatilimize ne yemeğimize yetecek bir para olacak. Hayat standardımızı maddi anlamda yükseltmeyecek. Aksine biz ne istediğimiz zaman dışa çıkacak ne birlikte doya doya vakit geçirecek ne istediğimiz Zaman şehir dışına ailelere veya tatile gidebileceğiz. Eşim evde bütün gün tek kalacak. (Evde internet üzerinden çalışıyor). Gündüz yemeklerini evde bensiz yiyecek. Kendine kahvaltı hazırlama huyu yoktur. Muhtemelen ben gelene kadar aç duracak. Ben okulda veya dershanedeyken beni beklerdi. Eşim sıradan bir ücret kazansaydı çalışma motivasyonum düşmezdi ama şuan hiç çalışma motivasyonum yok. Bir diğer bahanem eşim home ofis çalışıyor. Yani bütün gün birlikteyiz. Sıkılmıyoruz. 6-7 yılı geçti birlikteliğimiz. 3-4 yıldır aynı evdeyiz. Çalışma sisteminde belli saat standartları yok. Her şey otomatik. İşlerinde sıkıntı olduğunda mesaj geliyor otomatik, bilgisayardan hallediyor. Onun dışında günlük rutin işlerini yapıyor ama sabahtan akşama kadar değil, istediği bir anda bir veya birkaç saat.
Diyelim ki bu yıl canımı dişime taktım kazandım. Ankara'da kariyer grubunda işe girebilmem için zaten çok çok sıkı çalışmam ve çok başarılı olmam gerek. Olmadı başka illere tercih yapmam gerekecek. Büyük bir şehirden, paraya ihtiyacımız yokken evimizi düzenimizi bırakıp gitmemiz gerekecek. Belki de eşim ben kazandıktan sonra gitmek istemeyecek, yani bana şuan dediği bir çalışma disiplinini yaşayıp deneyimlemeni isterim ama çalışmasan da olur.
E ben koca yıl deli gibi çalışıp edip sonra kazandığım yere gitmeyecek miyim? Veya bir süre çalışıp işten mi ayrılacağım?
Boşuna mı çalışıp kazanmış olacağım? Ben çalışırsam ilişkimizin de bozulmasından korkuyorum. Bana yoksun diyecek. Gerek yok çalışmana diyecek. tüm düzenimiz, yerleşimimiz her şey bozulacak ve buna ne kadar katlanabilir? Çünkü bir zorunluluk yok.
Diğer yandan ben boşuna mı dirsek çürüttüm?
İşi bir kenara bırakıp ales'e mi yoğunlaşsam diyorum bazen. Kafam çok karışık. Ben de kendi paramı kazanmak istiyorum ama dediğim gibi kazandığım parayla yatırıma bile katkı sağlamaz giderlerimiz yüzünden. Kazandığım parayı yaşantımıza katkısız asla kenarda tutmam, sadece yatırımsız yenecek. Beni motive etmiyor,
Motivasyonum sıfır.
İleride iş kurma planlarımız var uzun vadede. Belki bu şekilde çalışırım diyorum ama bu da uzun vade.

Lütfen bana yardımcı olun.
 
Son düzenleme:
Valla tek soyleyecegim deli mi durttu de calisacaksin olur benim.

Benim de benzer sebeplerim var, maddi ihtiyacim yok. Ha calismam biraz daha iyi duruma getirir ama farkımız o. Ben de evden calisiyorum. (Borsa al sat) ayda 3 4 bin kazaniyorum. Disaridan kazanirsam dusuncesindeki acigimi boyle kapatiyorum.

Evde olmaktan mutluyum.

Bence calisma.
 
Ben bu sene uzatarak okuduğum okulumdan mezun oldum. Mezun olmadan önce okurken evlenmiştim. Bu sene KPSS'ye A grubundan girdim. 70-75 arası puan aldım. Hiç bir şeye yetmedi. Tekrar gireceğim. Bu arada 25 yaşındayım.

Okuluma başlarken kariyer hayallerim vardı. İdealist bir öğrenci olarak eğitim hayatıma başladım. Gelgelelim eşim son yıllarda kazancını kat kat kat artırdı. Benim devlette bir uzman yardımcısı veya müfettiş yardımcısı olmam durumunda bile alacağım maaş şuan ne çerez paramıza ne tatilimize ne yemeğimize yetecek bir para olacak. Hayat standardımızı maddi anlamda yükseltmeyecek. Aksine biz ne istediğimiz zaman dışa çıkacak ne birlikte doya doya vakit geçirecek ne istediğimiz Zaman şehir dışına ailelere veya tatile gidebileceğiz. Eşim evde bütün gün bensiz kalacak. (Evde internet üzerinden çalışıyor). Gündüz yemeklerini evde bensiz yiyecek. Kendine kahvaltı hazırlama huyu yoktur. Muhtemelen ben gelene kadar aç duracak. Eşim sıradan bir ücret kazansaydı çalışma motivasyonum düşmezdi ama şuan hiç çalışma motivasyonum yok. Bir diğer bahanem eşim home ofis çalışıyor. Yani bütün gün birlikteyiz. Sıkıldığımız hiç olmuyor aksine vakitler yetmiyor. 6-7 yılı geçti birlikteliğimiz. 3-4 yıldır aynı evdeyiz. Çalışma sisteminde belli saat standartları yok. Her şey otomatik. İşlerinde sıkıntı olduğunda mesaj geliyor otomatik, bilgisayardan hallediyor. Onun dışında günlük rutin işlerini yapıyor ama sabahtan akşama kadar değil, istediği bir anda bir veya birkaç saat.
Diyelim ki bu yıl canımı dişime taktım kazandım. Ankara'da kariyer grubunda işe girebilmem için zaten çok çok sıkı çalışmam ve çok başarılı olmam gerek. Olmadı başka illere tercih yapmam gerekecek. Büyük bir şehirden, paraya ihtiyacımız yokken evimizi düzenlimizi bırakıp gitmemiz gerekecek. Belki de eşim ben kazandıktan sonda gitmek istemeyecek, yani bana şuan dediği bir çalışma disiplinini yaşayıp deneyimlemeni isterim ama çalışmasan da olur.
E ben koca yıl deli gibi çalışıp edip sonra kazandığım yere gitmeyecek miyim? Veya bir süre çalışıp işten mi ayrılacağım?
Boşuna mı çalışıp kazanmış olacağım? Ben çalışırsam ilişkimizin de bozulmasından korkuyorum. Bana yoksun diyecek. Gerek yok çalışmama diyecek. tüm düzenimiz, yerleşimimiz her şey bozulacak ve buna ne kadar katlanabilir? Çünkü bir zorunluluk yok.
Diğer yandan ben boşuna mı dirsek çürüttüm?
İşi bir kenara bırakıp ales'e mi yoğunlaşsam diyorum bazen. Kafam çok karışık. Ben de kendi paramı kazanmak istiyorum ama dediğim gibi kazandığım parayla yatırım bile yapamam giderlerimiz yüzünden. Eşime masrafları sen karşıla benim paramla yatırım yapalım demem söz konusu olmaz. Kazandığım parayı yaşantımıza katkısız asla kenarda tutmam. Giderlere harcarım ama durum dediğim gibi. Çerez paramız. Motivasyonum sıfır.
İleride iş kurma planlarımız var uzun vadede. Belki bu şekilde çalışırım diyorum ama bu da uzun vade.

Lütfen bana yardımcı olun.
aslında haklısın, ama bişiler yapmazsan körelirsin,çalışmak sadece para kazanmak değil, yazık olur okumuşsun 4 yıl, evde oturmak içinmi okudun?
senin yerinde olsam mutlaka çalışırdım
 
eşinizin bir garantisi var mı? hayatın neler getireceği belli olmaz.madem zorunluluğunuz yok birlikte yapabileceğiniz kendi işinizi kurun. hem sınava hazırlanma derdiniz olmaz.
 
eşin ne iş yapıyor çok merak ettim
ayrıca konuna yorumum eşin ne kadar kazanırsa kazansın senin de bir mesleğin olmalı bence
ayrıca devlet şart mı özelde iş bulmaya çalışsan? senin bölümün ne?
 
Ben anlamadım ki sizin ne demeye çalıştığınızı. Yazdıklarınızda anlam bütünlüğü sıfır.

Bi diyosunuz ki giderlerimiz yüzünden zorlanıcaz. Bi diyosunuz çalışmama gerek yok. Sizin çalışmanız halinde giderlerin çığ gibi büyüme(ne alakaysa) ihtimali olmayacağına göre allah aşkına ne demek istediniz?

Belki de benim bilmediğim bi yönü vardır kariyer planınızın maddi yükünü arttıracak. Daha açık ve anlamlı yazar mısınız?
 
Ben bu sene uzatarak okuduğum okulumdan mezun oldum. Mezun olmadan önce okurken evlenmiştim. Bu sene KPSS'ye A grubundan girdim. 70-75 arası puan aldım. Hiç bir şeye yetmedi. Tekrar gireceğim. Bu arada 25 yaşındayım.

Okuluma başlarken kariyer hayallerim vardı. İdealist bir öğrenci olarak eğitim hayatıma başladım. Gelgelelim eşim son yıllarda kazancını kat kat kat artırdı. Benim devlette bir uzman yardımcısı veya müfettiş yardımcısı olmam durumunda bile alacağım maaş şuan ne çerez paramıza ne tatilimize ne yemeğimize yetecek bir para olacak. Hayat standardımızı maddi anlamda yükseltmeyecek. Aksine biz ne istediğimiz zaman dışa çıkacak ne birlikte doya doya vakit geçirecek ne istediğimiz Zaman şehir dışına ailelere veya tatile gidebileceğiz. Eşim evde bütün gün bensiz kalacak. (Evde internet üzerinden çalışıyor). Gündüz yemeklerini evde bensiz yiyecek. Kendine kahvaltı hazırlama huyu yoktur. Muhtemelen ben gelene kadar aç duracak. Eşim sıradan bir ücret kazansaydı çalışma motivasyonum düşmezdi ama şuan hiç çalışma motivasyonum yok. Bir diğer bahanem eşim home ofis çalışıyor. Yani bütün gün birlikteyiz. Sıkıldığımız hiç olmuyor aksine vakitler yetmiyor. 6-7 yılı geçti birlikteliğimiz. 3-4 yıldır aynı evdeyiz. Çalışma sisteminde belli saat standartları yok. Her şey otomatik. İşlerinde sıkıntı olduğunda mesaj geliyor otomatik, bilgisayardan hallediyor. Onun dışında günlük rutin işlerini yapıyor ama sabahtan akşama kadar değil, istediği bir anda bir veya birkaç saat.
Diyelim ki bu yıl canımı dişime taktım kazandım. Ankara'da kariyer grubunda işe girebilmem için zaten çok çok sıkı çalışmam ve çok başarılı olmam gerek. Olmadı başka illere tercih yapmam gerekecek. Büyük bir şehirden, paraya ihtiyacımız yokken evimizi düzenlimizi bırakıp gitmemiz gerekecek. Belki de eşim ben kazandıktan sonda gitmek istemeyecek, yani bana şuan dediği bir çalışma disiplinini yaşayıp deneyimlemeni isterim ama çalışmasan da olur.
E ben koca yıl deli gibi çalışıp edip sonra kazandığım yere gitmeyecek miyim? Veya bir süre çalışıp işten mi ayrılacağım?
Boşuna mı çalışıp kazanmış olacağım? Ben çalışırsam ilişkimizin de bozulmasından korkuyorum. Bana yoksun diyecek. Gerek yok çalışmama diyecek. tüm düzenimiz, yerleşimimiz her şey bozulacak ve buna ne kadar katlanabilir? Çünkü bir zorunluluk yok.
Diğer yandan ben boşuna mı dirsek çürüttüm?
İşi bir kenara bırakıp ales'e mi yoğunlaşsam diyorum bazen. Kafam çok karışık. Ben de kendi paramı kazanmak istiyorum ama dediğim gibi kazandığım parayla yatırım bile yapamam giderlerimiz yüzünden. Eşime masrafları sen karşıla benim paramla yatırım yapalım demem söz konusu olmaz. Kazandığım parayı yaşantımıza katkısız asla kenarda tutmam. Giderlere harcarım ama durum dediğim gibi. Çerez paramız. Motivasyonum sıfır.
İleride iş kurma planlarımız var uzun vadede. Belki bu şekilde çalışırım diyorum ama bu da uzun vade.

Lütfen bana yardımcı olun.

Aslında yanıldığın birkaç nokta var. Bu bakış açısına göre de elbette değişebilir. En azından bana göre..

Örneğin demişsin ya “ eşimin maddi durumu çok iyi olmasaydı yani çalışmak için bir neden olsaydı motivasyonum düşmezdi” Aslında o zaman düşerdi motivasyonun. Çünkü her ne durumda olursan ol çalışmak zorundasın, hasta da olsan, yeni doğum da yapmış olsan, çocuğuna bakacak biri olmasa da vs vs vs vs.. Kaldı ki çalışmak zorunda olduğun için belki istemediğin bir işi, hakkını alamadığın bir maaşla yapmak zorunda kalacaktın. İş yerinde yaşayabileceklerini hiç saymıyorum. Ya da ayrılmak istiyorsun ama durumunuz müsait olmadığı için ayrılamıyorsun bu da ayrı trajik bir durum bence…

İkinizin aynı anda sürekli evde olması bence bir noktadan sonra sıkıcı olur. En azından konuşacak bir şeyiniz bile kalmaz. Kaldı ki hayatın ne getireceği hiç belli olmaz.

Şimdi bırakıp da 4-5 sene sonra arayışa girmek seni çok zorlar.

Ales güzel bir alternatif. Ancak çalışırken de yapabiliyor artık herkes bunu.

Senin avantajın canın istediği zaman çekip gidebilecek bir durumda olman. Bir ton mobbing çekmek zorunda kalmayacaksın. Bu da senin psikolojinin bozulmasını engelleyecek. Maddi olarak bakmazsan bile o kadar çok neden var ki çalışman için.
 
Back
X