- 13 Ekim 2011
- 2.994
- 3.598
- 448
Merhaba hanımlar,
Ben 24 yaşındayım, 1,5 yıllık evliyim. Şimdiye kadar birkaç iş yerinde çalıştım ama işi sevsem de sevmesem de hep aynı hislere kapıldım.
Sabahın kör vaktinde kalkıp işyerinde soluğu almak, akşam yorgun argın eve gidip ancak yemek yemeye derman bulabilmek, patronumu eşimden daha çok görmek gibi şeylerin arasında hep "aslında yaşamadığımı" hissettim.
Geçim sıkıntım olmasaydı zevk için yine çalışırdım ama kendi işimde. Hobilerimden iş meydana getirirdim.
Canım sıkıldıkça kapatır çıkar, gezer dolaşır, denizin kokusunu içime çeker, evime gidip bir tatlı yapardım. Sonra da afiyetle yerdim mesela..
Ama maalesef bunlar yalnızca hayal. Ben feci halde sıkılıyorum ve hayatın boşa akıp geçtiğini hissediyorum. Yaşamanın "çalışmak"tan çok daha fazlası olduğunu düşünüyorum ama düşüncelerim yalnızca düşünce olarak kalıyor ve mutsuz hissediyorum.
Benim gibi düşünenler varsa fikir alışverişinde bulunalım.
Bu arada benim gibi düşünmeyenlerden akıl isteseydim konuyu Bir Derdim Var bölümüne açardım. Amacım sohbet. Umarım anlaşılmışımdır. Teşekkür ederim.
Not: Burada konu kadının çalışıp çalışmaması değil, iş dediğimiz şeyin, herkesin hayatında çok fazla yer kapladığı düşüncesi. Yani kadın, erkek, genç, yaşlı... "Evde mi oturacaksın" diye yazıp canımdan can, ömrümden ömür almayın nolur :)
Ben 24 yaşındayım, 1,5 yıllık evliyim. Şimdiye kadar birkaç iş yerinde çalıştım ama işi sevsem de sevmesem de hep aynı hislere kapıldım.
Sabahın kör vaktinde kalkıp işyerinde soluğu almak, akşam yorgun argın eve gidip ancak yemek yemeye derman bulabilmek, patronumu eşimden daha çok görmek gibi şeylerin arasında hep "aslında yaşamadığımı" hissettim.
Geçim sıkıntım olmasaydı zevk için yine çalışırdım ama kendi işimde. Hobilerimden iş meydana getirirdim.
Canım sıkıldıkça kapatır çıkar, gezer dolaşır, denizin kokusunu içime çeker, evime gidip bir tatlı yapardım. Sonra da afiyetle yerdim mesela..
Ama maalesef bunlar yalnızca hayal. Ben feci halde sıkılıyorum ve hayatın boşa akıp geçtiğini hissediyorum. Yaşamanın "çalışmak"tan çok daha fazlası olduğunu düşünüyorum ama düşüncelerim yalnızca düşünce olarak kalıyor ve mutsuz hissediyorum.
Benim gibi düşünenler varsa fikir alışverişinde bulunalım.
Bu arada benim gibi düşünmeyenlerden akıl isteseydim konuyu Bir Derdim Var bölümüne açardım. Amacım sohbet. Umarım anlaşılmışımdır. Teşekkür ederim.
Not: Burada konu kadının çalışıp çalışmaması değil, iş dediğimiz şeyin, herkesin hayatında çok fazla yer kapladığı düşüncesi. Yani kadın, erkek, genç, yaşlı... "Evde mi oturacaksın" diye yazıp canımdan can, ömrümden ömür almayın nolur :)
Son düzenleme: