Çamurdan dibim görünmüyor..

Rookiee .!.:

Belki eski konularımı hatırlayanlar bilir veya bilmez.Sorunlu mu desem iğrenç mı desem nasıl bir kelime kullansam içimde bulunduğum durumu açıklamaya yetmiyor.23 yaşındayım.Annem kendisine 50 tane çanta alsa bize bir çorap almaktan aciz, bir o kadar bencil,1 tl istesen arkandan gebermeni isteyecek kadar da gaddar.Belki bunlar unutulurdu, 5 6 yaşlarındayken babamı aldattığını gözlerimle görmeseydim eğer.Babamsa artık utanç sınırlarını aştı sevgilisiyle görüştüğünü öğrendiğim ve bunu anneme söylediğim için babam tarafından boğazım sıkılarak hayatıma son verilecekti teyzem kurtarmasaydı eğer(yaş 15). Gerçi annesini kaybettiği günün sabahı fosur fosur horuldayarak uyuyan bir adamdan kendi çocuğuna merhamet beklemek saçmaydı belki de.Zamanla defalarca kavga edildi sessiz pısırık abim ve herkese meydan okuyan ben ve onlarca kavga arasında kalan 11 yaşındaki ufak kız kardeşim.Annem esnaf, çocuklarının arasında bir beni sevemedi daha aylıkken evde beni tek bırakıp gezmelere gidermiş, bana kızınca da tabak kırardı kafamda.Hatırlıyorum birini sadece kafamın üstünden bir şeylerin döküldüğünü hissetmiştim.Dayım söylüyordu annen senin yanagından bir ısırırdı mosmor olurdu diye.Tabii herkes gülüyor bunları anlatırken eğleniyorlar ben de onlardan daha fazla gülüyorum çünkü çok güçlüyüm ya ben ondan.
Hayatımı özetlersem eğer her şeyden mahrum kalmış daha 12 yaşındayken kucağına ufak kız kardeşini büyütmesi için verilmiş,günleri ders çalışmak evde temizlik yapıp hepsinin arkasını toplamakla geçmiş,Ama onlara göre işe yaramazın teki.Annemle babamın şiddetli kavgasından sonra karakolluk olduk beni de şahit vermiş annem sonra 3 günlüğüne sığınma evine gitti. Babam olacak insana gelince oda karakolda bile personelle kavga edecek kadar da utanmadı.İfademi şuan hayatımda 1 seneyi geçiktir yer alan insan aldı.Neden bu kadar sakinsin alıştım mı diyorsun yoksa dedi hayır dedim güya ortada bir şey yokmuş gibi davranırsam onca şeyler yaşanmamış olacak gibi. Sonra bana ulaştı annem hakkında bilgi vermek için vs derken biz beraber olmaya başladık uzun bir konuşma evresinin sonunda. Mükemmel miyiz?Hayır.Kendisi evlilikten döndü benimle tanıştığı zaman baya kötü gözüküyordu zamanla geçti gitti.Bana evlenme teklifi etti annesiyle tanıştırdı.Hayat dolusun, gökkuşağı gibisin, senin gibi olmak isterdim ama değilim dedi.İçimden iyi ki değilsin dedim.
Bunların arasından sıyrılmak için olanca gücümle çalışıyorum.Kpss'den iyi bir puan aldım ama yerleşecek kadar değil,Katiplik için uğraşıyorum bir yandan tekrar kpss.Beraber olduğum insanla kararlaştırdık Şubatta isteme olur yaz sonu evleniriz vs diye çünkü kendisinin bazı durumları var çok uzatmak dezavantaj olacak.Ama ben bakıyorum da ne düğün yapmaya ne tanıştırmaya hal var kimse ciddiye almıyor ne bir hazırlık ne başka bir şey.Sanki ömürleri boyunca evde ders çalışıp temizlik yapmak için yaratılmışım gibi.
Sayfalar dolusu yazsam içimde olan durumu açıklamaz daha bir bu kadar daha iğrenclikle dolu hikayelerim var.Biraz önce yine birbirlerine girdiler ayırdım en sonunda ağladım dayanamadım sanki gözlerimden yaş değilde kan akacak gibi hissettim.Kafam allak bullak içim o kadar dolu hiç kimseye anlatamıyorum bana acımalarını istemiyorum.Ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok.Ama her şeye rağmen ülkesinden kaçarken boğulup cesedi deniz kıyısına vuran bir bebeğin durumu kadar kötü olmayacak durumum veya savaş ortasında kalıp ailesini gözlerinin önünde katledilen kız kadar kimsesiz kalmayacağım.Şikayet etmek için sebepler aramak yerine şükretmek için sebepler aradım ama yine pes ettim.Sizden bana dua etmenizi isteyecektim.Bir daha kalkmak için.Her şey yolundaymış gibi yapmaktan usandım,öyle değil çünkü....

Genişletmek için tıkla...