Edit:
Durumum iyi değil arkadaşlar, şunu şunu yaptım moralim düzeldi diye tavsiyeleriniz olursa onları yazar mısınız? Bu konuyla alakalı ya da alakasız.. Kötü şeylerden konuşunca da iyice kötü oldum..
Teşekkür ederim.
Merhaba arkadaşlar, konu çok uzun ama anlatmaya çalışıcam, kardeşim sömestr için yaşadığımız şehre gelecek başka şehirlerde yaşıyoruz. Annem babamla ayrı evlerde yaşıyoruz şu an, önceden birlikteydik. Annem bana karşı üvey gibi, bana karşı ağzından iyi bir laf çıkmaz. Hep kötü söz ya da eleştiri.. Hep küs oluruz.. Kardeşimle de kuzu sarması gibiler.. Sanki annem bütün kötü duygularını bana karşı yansıtır bende yaşar, bütün iyi duygularını da kardeşime yansıtır onda yaşar.. Bunda artık düzeltecek bir şey yok. Ben 37 yaşındayım o gelmiş 55 yaşına bu saatten sonra düzelmez, düzelse de bi şey ifade etmez ben bunca yıldır bu sıkıntıyı yaşadıktan sonra. Kardeşim evli, başka şehre evlendi.. Evlenmeden önce kardeşimle annem gülmeler, kahkalalar her gün ayrı bir yere gitmeler.. Ben de hep dışlanan istenmeyen.. Bu durumdan kardeşim evlenince bir an olsun kurtuldum. Uzaktalar ayda yılda bir geliyorlar.. Ailemle aynı evdeyken yine bize kalmaya geliyorlardı.. Her geleceklerinde geldiklerinde ben 1 hafta 10 gün yine bişeylere üzülüyorum.. Ona karşı böyle iyi de niye bana karşı böyle kötü.. Üvey gibi.. Diye.. Ben sanki önemsemiyormuşum gibi oslam da üzülüyorum.. Her geldiklerinde ben üzülmüş oluyorum.. Şimdi ailemle ayrı evdeyiz.. Yine onlar annemlerde gülmeler kahkalalar, yemekler içmekler.. Ben de burada yalnız.. Annemin yüzünü bile görmek istemiyorum o da ayrı bir konu.. Gitmek de istemiyorum.. Bir psikologa gidip bunu anlatsaan ne değişecek ki? O gelip benim hayatıma elinde sihirli değnekle değiştirecek mi?
Kardeşim her geleceğinde böyle oluyorum.. Onunla iyiler de niye bana karşı böyle kötü diye.. Olayları anlatmam çok uzun sürer.. Ama çevremde de vefat eden teyzem verdı mesela ona anlatmıştım bu olayı.. O da bana yangına körükle gitmek gibi olmasın ama gerçekten böyle böyle diye bana destek vermişti..
Durumum iyi değil arkadaşlar, şunu şunu yaptım moralim düzeldi diye tavsiyeleriniz olursa onları yazar mısınız? Bu konuyla alakalı ya da alakasız.. Kötü şeylerden konuşunca da iyice kötü oldum..
Teşekkür ederim.
Merhaba arkadaşlar, konu çok uzun ama anlatmaya çalışıcam, kardeşim sömestr için yaşadığımız şehre gelecek başka şehirlerde yaşıyoruz. Annem babamla ayrı evlerde yaşıyoruz şu an, önceden birlikteydik. Annem bana karşı üvey gibi, bana karşı ağzından iyi bir laf çıkmaz. Hep kötü söz ya da eleştiri.. Hep küs oluruz.. Kardeşimle de kuzu sarması gibiler.. Sanki annem bütün kötü duygularını bana karşı yansıtır bende yaşar, bütün iyi duygularını da kardeşime yansıtır onda yaşar.. Bunda artık düzeltecek bir şey yok. Ben 37 yaşındayım o gelmiş 55 yaşına bu saatten sonra düzelmez, düzelse de bi şey ifade etmez ben bunca yıldır bu sıkıntıyı yaşadıktan sonra. Kardeşim evli, başka şehre evlendi.. Evlenmeden önce kardeşimle annem gülmeler, kahkalalar her gün ayrı bir yere gitmeler.. Ben de hep dışlanan istenmeyen.. Bu durumdan kardeşim evlenince bir an olsun kurtuldum. Uzaktalar ayda yılda bir geliyorlar.. Ailemle aynı evdeyken yine bize kalmaya geliyorlardı.. Her geleceklerinde geldiklerinde ben 1 hafta 10 gün yine bişeylere üzülüyorum.. Ona karşı böyle iyi de niye bana karşı böyle kötü.. Üvey gibi.. Diye.. Ben sanki önemsemiyormuşum gibi oslam da üzülüyorum.. Her geldiklerinde ben üzülmüş oluyorum.. Şimdi ailemle ayrı evdeyiz.. Yine onlar annemlerde gülmeler kahkalalar, yemekler içmekler.. Ben de burada yalnız.. Annemin yüzünü bile görmek istemiyorum o da ayrı bir konu.. Gitmek de istemiyorum.. Bir psikologa gidip bunu anlatsaan ne değişecek ki? O gelip benim hayatıma elinde sihirli değnekle değiştirecek mi?
Kardeşim her geleceğinde böyle oluyorum.. Onunla iyiler de niye bana karşı böyle kötü diye.. Olayları anlatmam çok uzun sürer.. Ama çevremde de vefat eden teyzem verdı mesela ona anlatmıştım bu olayı.. O da bana yangına körükle gitmek gibi olmasın ama gerçekten böyle böyle diye bana destek vermişti..
Son düzenleme: