- 3 Haziran 2016
- 611
- 269
- 103
- 31
merhabalar Gen testi çapa da mı alındı
merhabalar Gen testi çapa da mı alındıKusura bakmayın yeni girebildim. Sizi ve burdaki bu süreci yaşayan herkesi o kadar iyi anlıyorum ki bizim de gen sonucuna göre milyonda bir görülen bir sendrom çıktı yalnız değilsiniz. Allah yardımcımız olsun banada hep aynı şeyleri diyolar yeniden olur şöyle böyle benim derdim o değil ama anlamıyorlar..
Ahhhh öyle bi anlatmışsınız ki gerçekten ağlayarak okudum bu benim dedim bu benim kalbimin yazıya dökülmüş hali.. Bütün hissettiklerimi kelimelere dökemediğim şeyleri yazmışsınız. Sabır diliyorum hepimize sizi çoooooook iyi anlıyorum.. Bütün o hisleri hissettim hala hissediyorum. Bende gidemedim mezarlığa nasıl gidicem bilmiyorum. Hastanede o süreçleri bende yaşadım.. Bunları nasıl unutacağız nasıl eskisi gini olacağız hiç bilmiyorum.
Basınız sagolsun aradan zaman gecmıs ama cok uzuldum okudugumda ayrıca bu kadar çağ ve insanlık dışı kalmış olmamız beni çok sinirlendirdi,gerçekten sevmeyen yapmasın bu mesleği,çünkü kutsal bir meslek.umarım bundan sonra hep guzellıklerle karsılasmıssınızdır..Başıma geldiği anda deli gibi araştırma yapmıştım sonlandırma için o yüzden bie gün bu durumu yaşayan bir anne olursa diye bunu buraya yazmaya karar verdim. Çapa hastanesinde gebelik sonlandırma işlemi yaşadım. Benim için bu süreç 4 gün sürdü. Kişiden kişiye değişiyo bide bebeklerin haftasına göre tabi. Hemen doğuranda oluyo benim gibi günlerce yatanda var. İlk olarak yatış işlemlerini yaptırdık. Sonra heyete gittiğiniz yere sizi alıp bebeğin kalbini durduruyolar. Benim bebeğimin kalp hastalığı vardı bazı damarları oluşmamıştı gelişimi durmuştu ve çok hareketsizdi. Yaşaması imkansız gibi konuştu heyet anne karnında son aylarca ölür dediler. Zordu kabullenmek ama sürekli tevekkül ettim. Bebeğin kalbini durdurma işleminde sürekli Allaha dua ettim. İşlemde önce karnıma anestezi iğnesi yaptılar. Sonra büyük bie iğne ile sonlandırdılar. Sadece o sonlardırma işlemini biraz hissettim o kadar. Kalp atışını duyunca ağladığım bebeğimin kalbinin yavaş yavaş durmasını dinledim orda. Sonra odaya aldılar. Özel oda seçeğini var 100tl sanırım ama yer yoktı oyüzdn 2 kişilik kaldık. Erkekler sadece odaya giremiyor ama eşiniz koridora flm alınıyo yürüyüş dln yapan çok hamile vardı. Sıkıntı şu bebişler geliyo normal hamileler fln bizim gibi sonlandırma yapanlara üzücü oluyo. Yatıştan hemen sonra 4 saat arayla suni sancı vermeye başladılar. 2 gün böyle sürdü. Çok çok az ağrım oldu benim adet ağrısı gibi. 2 gğn sonra 12 saat dinlenme oluyomuş. 12 saat ilaç vermediler. Sonra yeniden başladı. Bu sefer hem vajinal hemde dil altı ilaç verdiler. Vajinal ilaç biraz zor koyuluyo çünkü baya geriyo itmeye çalışıyolar ilacı. Dil altı ile benim ağrılar başladı. Evet ağrılar dayanması çok çok zordu ama Rabbim sabrını veriyor. Yine canlı bir doğum olsa bu kadar koymazda sonunda mutluluk yoktu maalesef. O kadar ağrıys karşılık kucağımın boş kalması çok yıprattı. Sabah 8de başlayan ağrılarım gece 1.35te bitti. Açıklık 6cm olunca doğumhaneye aldılar. Bez takıp bişi olursa seslen dediler. Bomboş soğuk odada ağrı ile başbaşaydım. Yürüdüm sürekli odada. Sonra gelip bebeğin suyunu bi işlem ile batlattılar. Gittiler. Ardında büyük tuvaletim geldi sandım dedim valla yapcam buraya. Biraz ıkınınca onun tuvalet değil bebeğin ağrısı olduğunu anladım. Hemen çatala iyice yattım ve kendi kendime ıkınmaya başladım. Çok bağırınca ben kendime kendime geldiler. Baktılar kafası biraz gelmiş fln diyip beni ıkındırmaya başladılar. Bu ara bağırma fln diye beni uyardılar şaka gibi. 6-7 ıkınma sonucu kızım geldi. Asla bakamadım. Aldılar genetiğe götürdüler. Parça kaldığı için kürtaj yaptılar anestezi fln vermeden. Sonrada kan takibi için 2 saat serum ile doğumhanede yattım. Buz gibiydi titreye titreye yattım. Ardından odaya aldılar dikiş fln atılmadı. Hemen sonra taburcu oldum. Rabbim hepimizie yardım etsin çok zor bir süreçti benim için. Biz seninle böyle mi kavuşacaktık be kızım dedim kahrettim kendimi ama Rabbim böyle nasip etmiş. Zaten travma olan bu süreçte çapa daki bazı doktor hemşireler hatta hasta bakıcılar bile suratsız ters hatta bazıları köpek gibiydi. Bazıları da çok çok tatlıydı. Anlıyorum yaptıkları iş zor günde kim bilir kaç insanla uğraşıyorlar ama insan gibi cevap vermek bu kadar zor olmamalı bence. Doğum sonrası nolur bi yudum su alabilirmiyim dediğimde şimdi işimiz var diye azarladılar en basiti. Ama bazılarıda resmen yıllardır arkadaşım gibi davrandılar. Sonuç olarak süreç zordu Allah yaşayan kim varsa yardım etsin..
Başıma geldiği anda deli gibi araştırma yapmıştım sonlandırma için o yüzden bie gün bu durumu yaşayan bir anne olursa diye bunu buraya yazmaya karar verdim. Çapa hastanesinde gebelik sonlandırma işlemi yaşadım. Benim için bu süreç 4 gün sürdü. Kişiden kişiye değişiyo bide bebeklerin haftasına göre tabi. Hemen doğuranda oluyo benim gibi günlerce yatanda var. İlk olarak yatış işlemlerini yaptırdık. Sonra heyete gittiğiniz yere sizi alıp bebeğin kalbini durduruyolar. Benim bebeğimin kalp hastalığı vardı bazı damarları oluşmamıştı gelişimi durmuştu ve çok hareketsizdi. Yaşaması imkansız gibi konuştu heyet anne karnında son aylarca ölür dediler. Zordu kabullenmek ama sürekli tevekkül ettim. Bebeğin kalbini durdurma işleminde sürekli Allaha dua ettim. İşlemde önce karnıma anestezi iğnesi yaptılar. Sonra büyük bie iğne ile sonlandırdılar. Sadece o sonlardırma işlemini biraz hissettim o kadar. Kalp atışını duyunca ağladığım bebeğimin kalbinin yavaş yavaş durmasını dinledim orda. Sonra odaya aldılar. Özel oda seçeğini var 100tl sanırım ama yer yoktı oyüzdn 2 kişilik kaldık. Erkekler sadece odaya giremiyor ama eşiniz koridora flm alınıyo yürüyüş dln yapan çok hamile vardı. Sıkıntı şu bebişler geliyo normal hamileler fln bizim gibi sonlandırma yapanlara üzücü oluyo. Yatıştan hemen sonra 4 saat arayla suni sancı vermeye başladılar. 2 gün böyle sürdü. Çok çok az ağrım oldu benim adet ağrısı gibi. 2 gğn sonra 12 saat dinlenme oluyomuş. 12 saat ilaç vermediler. Sonra yeniden başladı. Bu sefer hem vajinal hemde dil altı ilaç verdiler. Vajinal ilaç biraz zor koyuluyo çünkü baya geriyo itmeye çalışıyolar ilacı. Dil altı ile benim ağrılar başladı. Evet ağrılar dayanması çok çok zordu ama Rabbim sabrını veriyor. Yine canlı bir doğum olsa bu kadar koymazda sonunda mutluluk yoktu maalesef. O kadar ağrıys karşılık kucağımın boş kalması çok yıprattı. Sabah 8de başlayan ağrılarım gece 1.35te bitti. Açıklık 6cm olunca doğumhaneye aldılar. Bez takıp bişi olursa seslen dediler. Bomboş soğuk odada ağrı ile başbaşaydım. Yürüdüm sürekli odada. Sonra gelip bebeğin suyunu bi işlem ile batlattılar. Gittiler. Ardında büyük tuvaletim geldi sandım dedim valla yapcam buraya. Biraz ıkınınca onun tuvalet değil bebeğin ağrısı olduğunu anladım. Hemen çatala iyice yattım ve kendi kendime ıkınmaya başladım. Çok bağırınca ben kendime kendime geldiler. Baktılar kafası biraz gelmiş fln diyip beni ıkındırmaya başladılar. Bu ara bağırma fln diye beni uyardılar şaka gibi. 6-7 ıkınma sonucu kızım geldi. Asla bakamadım. Aldılar genetiğe götürdüler. Parça kaldığı için kürtaj yaptılar anestezi fln vermeden. Sonrada kan takibi için 2 saat serum ile doğumhanede yattım. Buz gibiydi titreye titreye yattım. Ardından odaya aldılar dikiş fln atılmadı. Hemen sonra taburcu oldum. Rabbim hepimizie yardım etsin çok zor bir süreçti benim için. Biz seninle böyle mi kavuşacaktık be kızım dedim kahrettim kendimi ama Rabbim böyle nasip etmiş. Zaten travma olan bu süreçte çapa daki bazı doktor hemşireler hatta hasta bakıcılar bile suratsız ters hatta bazıları köpek gibiydi. Bazıları da çok çok tatlıydı. Anlıyorum yaptıkları iş zor günde kim bilir kaç insanla uğraşıyorlar ama insan gibi cevap vermek bu kadar zor olmamalı bence. Doğum sonrası nolur bi yudum su alabilirmiyim dediğimde şimdi işimiz var diye azarladılar en basiti. Ama bazılarıda resmen yıllardır arkadaşım gibi davrandılar. Sonuç olarak süreç zordu Allah yaşayan kim varsa yardım etsin..
Kızmayın sadece psikolojiyi merak eriştiğim için bir soru soracağım. Neden sonlandırıyor anneler böyle zaten ileride yaşamayacak olan bebeğini ? Zaten kendi eceliyle ölecekse neden bu yol seçiliyor yalnızca fikirleri duymak istiyorum. Çok geçmiş olsunBaşıma geldiği anda deli gibi araştırma yapmıştım sonlandırma için o yüzden bie gün bu durumu yaşayan bir anne olursa diye bunu buraya yazmaya karar verdim. Çapa hastanesinde gebelik sonlandırma işlemi yaşadım. Benim için bu süreç 4 gün sürdü. Kişiden kişiye değişiyo bide bebeklerin haftasına göre tabi. Hemen doğuranda oluyo benim gibi günlerce yatanda var. İlk olarak yatış işlemlerini yaptırdık. Sonra heyete gittiğiniz yere sizi alıp bebeğin kalbini durduruyolar. Benim bebeğimin kalp hastalığı vardı bazı damarları oluşmamıştı gelişimi durmuştu ve çok hareketsizdi. Yaşaması imkansız gibi konuştu heyet anne karnında son aylarca ölür dediler. Zordu kabullenmek ama sürekli tevekkül ettim. Bebeğin kalbini durdurma işleminde sürekli Allaha dua ettim. İşlemde önce karnıma anestezi iğnesi yaptılar. Sonra büyük bie iğne ile sonlandırdılar. Sadece o sonlardırma işlemini biraz hissettim o kadar. Kalp atışını duyunca ağladığım bebeğimin kalbinin yavaş yavaş durmasını dinledim orda. Sonra odaya aldılar. Özel oda seçeğini var 100tl sanırım ama yer yoktı oyüzdn 2 kişilik kaldık. Erkekler sadece odaya giremiyor ama eşiniz koridora flm alınıyo yürüyüş dln yapan çok hamile vardı. Sıkıntı şu bebişler geliyo normal hamileler fln bizim gibi sonlandırma yapanlara üzücü oluyo. Yatıştan hemen sonra 4 saat arayla suni sancı vermeye başladılar. 2 gün böyle sürdü. Çok çok az ağrım oldu benim adet ağrısı gibi. 2 gğn sonra 12 saat dinlenme oluyomuş. 12 saat ilaç vermediler. Sonra yeniden başladı. Bu sefer hem vajinal hemde dil altı ilaç verdiler. Vajinal ilaç biraz zor koyuluyo çünkü baya geriyo itmeye çalışıyolar ilacı. Dil altı ile benim ağrılar başladı. Evet ağrılar dayanması çok çok zordu ama Rabbim sabrını veriyor. Yine canlı bir doğum olsa bu kadar koymazda sonunda mutluluk yoktu maalesef. O kadar ağrıys karşılık kucağımın boş kalması çok yıprattı. Sabah 8de başlayan ağrılarım gece 1.35te bitti. Açıklık 6cm olunca doğumhaneye aldılar. Bez takıp bişi olursa seslen dediler. Bomboş soğuk odada ağrı ile başbaşaydım. Yürüdüm sürekli odada. Sonra gelip bebeğin suyunu bi işlem ile batlattılar. Gittiler. Ardında büyük tuvaletim geldi sandım dedim valla yapcam buraya. Biraz ıkınınca onun tuvalet değil bebeğin ağrısı olduğunu anladım. Hemen çatala iyice yattım ve kendi kendime ıkınmaya başladım. Çok bağırınca ben kendime kendime geldiler. Baktılar kafası biraz gelmiş fln diyip beni ıkındırmaya başladılar. Bu ara bağırma fln diye beni uyardılar şaka gibi. 6-7 ıkınma sonucu kızım geldi. Asla bakamadım. Aldılar genetiğe götürdüler. Parça kaldığı için kürtaj yaptılar anestezi fln vermeden. Sonrada kan takibi için 2 saat serum ile doğumhanede yattım. Buz gibiydi titreye titreye yattım. Ardından odaya aldılar dikiş fln atılmadı. Hemen sonra taburcu oldum. Rabbim hepimizie yardım etsin çok zor bir süreçti benim için. Biz seninle böyle mi kavuşacaktık be kızım dedim kahrettim kendimi ama Rabbim böyle nasip etmiş. Zaten travma olan bu süreçte çapa daki bazı doktor hemşireler hatta hasta bakıcılar bile suratsız ters hatta bazıları köpek gibiydi. Bazıları da çok çok tatlıydı. Anlıyorum yaptıkları iş zor günde kim bilir kaç insanla uğraşıyorlar ama insan gibi cevap vermek bu kadar zor olmamalı bence. Doğum sonrası nolur bi yudum su alabilirmiyim dediğimde şimdi işimiz var diye azarladılar en basiti. Ama bazılarıda resmen yıllardır arkadaşım gibi davrandılar. Sonuç olarak süreç zordu Allah yaşayan kim varsa yardım etsin..
Konu eskiymiş ama biri yazıp aktif etmiş heralde. Durumunuza çok üzüldüm. Rabbim gönlünüze göre versin inşallah süreci atlatmışsınızdırBaşıma geldiği anda deli gibi araştırma yapmıştım sonlandırma için o yüzden bie gün bu durumu yaşayan bir anne olursa diye bunu buraya yazmaya karar verdim. Çapa hastanesinde gebelik sonlandırma işlemi yaşadım. Benim için bu süreç 4 gün sürdü. Kişiden kişiye değişiyo bide bebeklerin haftasına göre tabi. Hemen doğuranda oluyo benim gibi günlerce yatanda var. İlk olarak yatış işlemlerini yaptırdık. Sonra heyete gittiğiniz yere sizi alıp bebeğin kalbini durduruyolar. Benim bebeğimin kalp hastalığı vardı bazı damarları oluşmamıştı gelişimi durmuştu ve çok hareketsizdi. Yaşaması imkansız gibi konuştu heyet anne karnında son aylarca ölür dediler. Zordu kabullenmek ama sürekli tevekkül ettim. Bebeğin kalbini durdurma işleminde sürekli Allaha dua ettim. İşlemde önce karnıma anestezi iğnesi yaptılar. Sonra büyük bie iğne ile sonlandırdılar. Sadece o sonlardırma işlemini biraz hissettim o kadar. Kalp atışını duyunca ağladığım bebeğimin kalbinin yavaş yavaş durmasını dinledim orda. Sonra odaya aldılar. Özel oda seçeğini var 100tl sanırım ama yer yoktı oyüzdn 2 kişilik kaldık. Erkekler sadece odaya giremiyor ama eşiniz koridora flm alınıyo yürüyüş dln yapan çok hamile vardı. Sıkıntı şu bebişler geliyo normal hamileler fln bizim gibi sonlandırma yapanlara üzücü oluyo. Yatıştan hemen sonra 4 saat arayla suni sancı vermeye başladılar. 2 gün böyle sürdü. Çok çok az ağrım oldu benim adet ağrısı gibi. 2 gğn sonra 12 saat dinlenme oluyomuş. 12 saat ilaç vermediler. Sonra yeniden başladı. Bu sefer hem vajinal hemde dil altı ilaç verdiler. Vajinal ilaç biraz zor koyuluyo çünkü baya geriyo itmeye çalışıyolar ilacı. Dil altı ile benim ağrılar başladı. Evet ağrılar dayanması çok çok zordu ama Rabbim sabrını veriyor. Yine canlı bir doğum olsa bu kadar koymazda sonunda mutluluk yoktu maalesef. O kadar ağrıys karşılık kucağımın boş kalması çok yıprattı. Sabah 8de başlayan ağrılarım gece 1.35te bitti. Açıklık 6cm olunca doğumhaneye aldılar. Bez takıp bişi olursa seslen dediler. Bomboş soğuk odada ağrı ile başbaşaydım. Yürüdüm sürekli odada. Sonra gelip bebeğin suyunu bi işlem ile batlattılar. Gittiler. Ardında büyük tuvaletim geldi sandım dedim valla yapcam buraya. Biraz ıkınınca onun tuvalet değil bebeğin ağrısı olduğunu anladım. Hemen çatala iyice yattım ve kendi kendime ıkınmaya başladım. Çok bağırınca ben kendime kendime geldiler. Baktılar kafası biraz gelmiş fln diyip beni ıkındırmaya başladılar. Bu ara bağırma fln diye beni uyardılar şaka gibi. 6-7 ıkınma sonucu kızım geldi. Asla bakamadım. Aldılar genetiğe götürdüler. Parça kaldığı için kürtaj yaptılar anestezi fln vermeden. Sonrada kan takibi için 2 saat serum ile doğumhanede yattım. Buz gibiydi titreye titreye yattım. Ardından odaya aldılar dikiş fln atılmadı. Hemen sonra taburcu oldum. Rabbim hepimizie yardım etsin çok zor bir süreçti benim için. Biz seninle böyle mi kavuşacaktık be kızım dedim kahrettim kendimi ama Rabbim böyle nasip etmiş. Zaten travma olan bu süreçte çapa daki bazı doktor hemşireler hatta hasta bakıcılar bile suratsız ters hatta bazıları köpek gibiydi. Bazıları da çok çok tatlıydı. Anlıyorum yaptıkları iş zor günde kim bilir kaç insanla uğraşıyorlar ama insan gibi cevap vermek bu kadar zor olmamalı bence. Doğum sonrası nolur bi yudum su alabilirmiyim dediğimde şimdi işimiz var diye azarladılar en basiti. Ama bazılarıda resmen yıllardır arkadaşım gibi davrandılar. Sonuç olarak süreç zordu Allah yaşayan kim varsa yardım etsin..
Kürtaj gibi bir seçenek niyesini sorgulamak çok bize düşmez.Kızmayın sadece psikolojiyi merak eriştiğim için bir soru soracağım. Neden sonlandırıyor anneler böyle zaten ileride yaşamayacak olan bebeğini ? Zaten kendi eceliyle ölecekse neden bu yol seçiliyor yalnızca fikirleri duymak istiyorum. Çok geçmiş olsun
Ben gebelik yaşadım üstelik feriştahını gördüm 2-3 doktor beyninde hastalık ihtimali söyledi biri teşhisi dahi yapıştırdı. Çok üzüldüm ama vazgeçemedim onun için merak etmek hakkım. İyi günlerKürtaj gibi bir seçenek niyesini sorgulamak çok bize düşmez.
Evet doğabilir bu da bir seçenek, muhtemelen bol ameliyatlı bol tedavili bol ilaçlı çoğunlukla hastane odasında kısa bir hayatı olacak bebeğin.
Sağlığına kavuşması ihtimali küçük de olsa vardır illaki. Bunu ona bakacak anne baba karar vermeli, çocuğa da eziyet anneye de.
Ha gebelik yaşadınız mı bilmiyorum, hiç bir annenin ben karnında canlı olan bir bebeğin ölüm kararın kolay kolay alacağını zannetmiyorum. Burada çoğu anne ben eminim ilk kalp atışını duyunca ağlamıştır. İster hasta ister sağlıklı fark etmez. Hareketlerini hissedip bağ kurduğun çocuğun doğsun veya doğmasın. Kritik bir kararın niyesi bence sorulmamalı. Olmuş bitmiş bir süreç zaten anne için yıkım gibi bir dönem
Size de geçmiş olsun. Çok hassas konular, Allah dermansız dert kimseye vermesinBen gebelik yaşadım üstelik feriştahını gördüm 2-3 doktor beyninde hastalık ihtimali söyledi biri teşhisi dahi yapıştırdı. Çok üzüldüm ama vazgeçemedim onun için merak etmek hakkım. İyi günler
Merhaba, yaklaşık 2-3 hafta önce bulmuştum yazınızı ve ben de paylaşmak istedim durumumu, her ne kadar burada okuduklarım acımı tazelese de tesellilerden daha iyi geliyor, yakın hissettiriyor. 26 Ocak ta 22 haftalıkken girdiğim detaylı ultrasonda bebeğimin kalbinde anomali tespit edildi. Hayatımın en kötü günü zannetmiştim o günü, daha kötü günler bizi bekliyormuş meğer. Çaresizlik, hemen araştırmalar, a aynı teşhisle bebeği yaşayan insanlar varmış, aynı durumu yaşayan ailelerle görüşme çabaları, bir çözüm bulma arayışı. O sırada doktorumuz Fetal DNA testi yapılmasını önerdi. 1 hafta onun sonucu için bekledik, temiz çıkınca başka doktorlarla görüşmeye başladık. Alanında başarılı doktorlarla görüşmek istedik, hiçbiri umut vermemekle birlikte doğumun gerçekleşebileceğinden, sonrasında bebeğin daha birkaç günlükten itibaren bir dizi ciddi açık ameliyatlar geçireceğinden bahsettiler. Son görüştüğümüz prof. dr. ise diğerlerinden farklı olarak korktuğumuz, düşünmek istemediğimiz senaryolardan, aslında kendisinin de tecrübe ettiği bizzat ilgilendiği vakaların hayatlarından, gerçeklerden bahsetti. Bebek doğar evet, ama ameliyatlar çok ciddi ameliyatlar, bebekliğini yaşayamayacak, anne kokusu nedir bilmeyecek bir çocuk yetiştireceğimizden, her an nefessiz kalabilecek korkusuyla yaşayacağımızdan, belki mosmor bir şekilde doktora yetiştirmeye çalışacağımızdan, olur da büyürse ilerde mutlaka kalp nakli adayı olacağından ve günümüz koşullarında kalp naklinin gerçekçi bir çözüm olmadığından ya da o imkanlara ulaşmanın zorluğundan, bize bir şey olursa ileri yaşında ona bakması için ikinci çocuğu düşüneceğimizden, yaşayacağımız çaresizliklerden bahsetti. O güne kadar teknolojinin ilerlemesine güvenerek devam etmeyi düşünsek de profesörün yanından çıktığımızda yerle bir olmuştuk. Bitirme kararı beni başka birine dönüştürdü sanki. Aynı hafta kendi şehrimizde araştırma hastanesine bitirme işlemi için gittiğimizde, zaten aldığımız karar yeterince zor değilmiş gibi, doktorun 22 hafta üstü gebelikleri sonlandırma işleminin hastanelerinde yapılmadığını, bölüm başkanlarının böyle uygun gördüğünü söylemesi üzerine bir kez daha yıkıldım. Sanki bebeğimizi bizden daha çok düşünüyorlardı ya da keyfi bir karar vermişiz gibi hissettirdi ve gerçekten alt üst oldum. Daha sonra işlemi gerçekleştirmek üzere 14 şubatta Kocaeli Araştırma Hastanesine yattım, bebek sesleri ve karnı burnunda hamileler arasında 1 gün boyunca suni sancı aldıktan sonra 25 haftalıkken normal doğumla bebeğimi ölü olarak doğurdum. Doğumhanede hemşireler genellikle umursamaz haldeydi, sancıdan kıpırdayamazken iki kere odaya çağırdım diye, tatlım sürekli butona basarak çağırma, odamıza gelip soracağını sorabilirsin, yanıtıyla karşılaştım. Çaylarını böldüğüm için kızmış olabilirler. Hemşirelere yalvarışımı gören ve 10 gündür orada yatan bir hasta, kendisi de hastayken benim sancı çektiğimi gördükçe geldi belimi ovdu, benimle ilgilendi. Allah ondan razı olsun, inşallah sağlıkla doğumunu yapar, bebeğine kavuşur. Doktorlar daha ilgiliydi diyebilirim. Eşim her zaman yanımda ve en büyük desteğim olsa da bebeğin kalbine iğne batırılarak yaşamına son verilirken, odada sancıları çekerken ya da doğumu yaparken yalnızdım, bu kararı sadece ben vermişim ve bu bebeği korumam gerekirken ona ihanet etmişim düşünceleri maalesef zaman zaman beni yokluyor. Bebeğimin mezarını bile ziyaret edemedim, eşime gidelim mi sormaya çalıştığımda boğazım düğümleniyor sanki. Acım biraz azalsa ya da bir an unutsam yaşadıklarımı ya da bi tebessüm etsem, onu geride bırakmışım gibi hissediyorum. İnsanların teselli verme şekli beni daha çok kahrediyor, aynı acıyı yaşamış bile olsan aynı şekilde hissedemezsin ki. Geçecek, başka olur denmesi sadece yaramı deşiyor. Bazen biraz olsun normal hissederken, uzun süre görüşmediğim, hamileliğimi bilen biri nasıl olduğumuzu soruyor, işte o zaman acım capcanlı bir şekilde karşıma çıkıyor. Ya da elim karnıma gidiyor, bebeğimin hareketlerini hissedememek kahrediyor. Bu hiç geçmeyecek ya da ben geçmesine izin veremeyeceğim. Yaşayan herkese sabır dilerim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?