Evlendigimde ruya gibi bi evlilik yasarim diye dusunmustum, cunku esim cogu insana gore efendi, pirlanta gibi bi insan. Ama ilk evlendigimizde sinirli halinden nefret ettim onun. Evlenmeden once de ofkelenirdi ama bu kadar degil. Gardropumuzu bile kirdi. Bizim problemlerimiz vardi ailelerden kaynakli. Her gun kavga gurultu cikardi evde.
O yuzden hic deme basima gelmez... Ben bile yasadiysam herkes yasar, yasayabilir.
Yanlis anlama sakin, cozum bul diye soyluyorum bunlari.
Ha simdi esim duzeldi, artik bisey kirmiyor en azindan. İnsan gibi tartismayi ogreniyor yavas yavas, ama bu duruma gelmesi icin iki sene sabretmem gerekti...