Bende bi saplıkçıyım. Çocuğun ilk belirtilerinde sağlıkçı yönümü geride bırakıp annelik duygularıma sarıldım. Abartıyorum dedim. Keşkeler öyle çokki.
Aidin salihi duydunuz mu benzer beslenme şekli var. Aklım başımda bir yetişkin olarak kendim bile yapamadım. O çocuğa nasıl yaptırırım bilmiyorum. Zaten kesinliği şüphesiymiş.
Bi tek benim kabullenmem yetmiyor ki. Çocuktan çok eşim yoruyor beni. Çok bi yere gitmeyiz. Gittiğimiz zaman o yapamaz o bilemez o anlamazlar uçuşuyor.
Dönem dönem bende dalgalanıyorum haliyle.
Son zamanlarda bağıran anne olmaktan öteye gidemiyorum. Her iki çocuk için de. İşe başlayacak olmanın stresi ayrı.
Wc eğitiminde bir arpa boyu yol kat edemedim. Benim başarısızlığım onun geri kalması ne yazıkki