- Konu Sahibi MelegimveAskim
-
- #1.101
Ne yazayım ki şimdi ben sana..yanımdayken ne söyleyebildim ki şimdi yokluğunda söyleyebileyim..bakma güldüğüme yağızım içimdesin kalbimdesin hep..acın taptaze yokluğun BUZ gibi ...
Aklımdasınız
İlk bebeğim ne büyük süprizdi oluşun.heycanı mutluluğu yaşattın bana tabi bir de şimdiye kadar yaşadığım en büyük ilk acıyı.seni görmenin hayalini kurarken,gelecek için planlar yaparken kalp atışının yokluğu ile bir cehennem yaşadım.ateş oldum yandım,buz oldum dondum.ne çok ağladım, aklıma ne zaman gelsen ki inan hep aklımda kalbimdesin içimde bir şeyler yanıyor.seni benden aldıkları günü hatırlıyorum.almasalardı cansızda olsan kalsaydın benimle.ben yine sana hayallerimi anlatsaydım.ne geveze ne hayalperest bir annen vardı tanısaydın keşke beni.
İkinci bebeğim oluşunu duyuşumla ne farklı hislere daldım.aklımdan çıkmayan ilkimin minik kardeşi.korkum vardı endişelerim vardı.en başından ters giden bir şeyler.sana da bir şey olmasın diye elimi eteğimi çekmiştim her şeyden.seninle yatıyor uyuyorduk.babacın getiriyordu yemekleri.her hafta kontrolde kalp atışını duymayı bekledim.ama o anı yaşayamadık.bir sabah işlerin daha kötüye gittiğini anladım ve o gece sen benden alındın.bir çok hayalim ve kırıklığımla sen de gittin
Üçüncü bebeğim hem bekliyordum hem artık umudumu kaybediyordum.öyle bir anda oluşunla şaşkına döndük.kabullenemedim korku ile hissetmiyorum dedim.ama günlerin geçmesi ile sana da bağlandım.elimi üstüne koyup sende bırakma beni bebeğim dedim.orda kal sakın gitme diye ağladım.ama sen kardeşlerinin yanına gittin.durmadın benimle.ilk defa sende yaşadım, bedenimi terk edişini gördüm.ama seviyordun beni anladım.hiç canımı yakmadın,sızı bile vermeden aktın gittin.
Bana diyorlar ki onlar cennette.senin de ruhun bedeninden ayrılınca.sizler ALLAH’a yalvaracakmışsınız annemizi affet diye.o kadar miniminnacıksınız ki gerçekten benim için şefaat isteyecek misiniz.yoksa terk edip gittiğiniz annenizi unutacakmısınız.
Hep aklımda ruhumda olacaksınız.sizi unutmam mümkün olmayacak sizin varlığınızı öğrenmemle tüm dünyam değişti.ömrüm boyunca sizinle ilgili hayallerimi büyütmeye devam edeceğim.eğer gerçekten diğer tarafta bir araya geleceksek yapacak, konuşacak çok şeymiz olacak.
Bilseniz ki annenizi ne kadar üzdünüz ne çok ağlattınız.ama kırgın değilim hiç birinize siz canımdan parçasınız nasıl kızarım nasıl darılırım ki sizlere.şimdi üçünüz birlikte beni bekleyin ben nasıl vuslatı düşünüyorsan sizde düşünün.anneniz elbet bir gün yanınıza gelecek.sizleri ne kadar sevdiğimi göstericeğim.
Bunca acıdan sonra ayaktayım,dilimde şükürler zamanın geçmesini bekliyorum.isyanım yok Yaradan’a sizlerin bana verilmesinde ve alınmasında elbet bir hayır vardır.
Ben bir anka kuşuyum
Küllerimden yeniden doğarım
Kimse üzülmesin
Benim içim yanar ama dayanırım
Canlarım bir gün mutlaka bir arada olacağız.sizleri seviyorum.
Seni öyle iyi anlıyorum ki ....bugün kalbim öyle sızlıyor ki ...kuzum annesini gene bırakıp gidiyor..bu üçüncü olacak..ilki üç aylıktı ,ikincisi 3,5 aylıkken gitti şimdiyse 2 aylık olmadan gidiyor...neden diyorum neden ben..etrafımdaki çoğu kişi hiç bir problem yaşamadan çocuklarını kucaklarına alırken ben neden bunları yaşıyorum..sonra Rabbim diyorum sen büyüksün Hayırlısı böyleymiş demekki..bunu nasıl kaldıracam bilmiyorum.Annemin eşimin her çocuklara baktığında gözlerindeki acı benim yüreğimi daha çok yakıyor..etrafımdaki insanların acıyarak bana baktığını hissetmek çok yoruldum tükendim 3 gün sonra karnımda olmicaksın3.defa o kürtaj masasına yatmak düşünükçe deli oluyorum...canlarım anneniz sizi öyle seviyor ki...Sana bebek diyemedim..ak sütümden veremedim..nenni oğul oğul nenni yavrum yavrum..Dilimde hep bu türkü hoşçakal annecim hoşçakal kurban olduğum keşke elimde olsada bırakmasam seni....
acınız büyük Allah sabırlar versin... inşallah yakında bebeklerinizi kucağınıza alırsınız hayırlısıyla ve bir nebze olsun acınız diner ta ki kavuşma gününe kadar...
bende oğlumu 10 aylıkken trafik kazasında kaybettim offfff çok zor günlerdi bu konuyla ilgili çok kitap okudum kendimi avutmak için, biraz da olsa rahatladım,
'ölüm anında çocuklarınıza cennetin göz kamaştıran güzellikleri gösterilir, onlarda seyrederken kendilerinden geçerler ve hiç acı hissetmezler' bu söz beni biraz rahatlatmıştı çünkü bizimki kaza olduğu için acaba çok canı yandı mı, acıları hissetti mi gibi sorular beni mahvediyordu. Yavrum kucağımda gitti inşallah hiç birşey hissetmemiştir
'şefkatli yaratıcı çocuklarınızı 'cennet çocuğu' olarak seçti ve cennetine layık gördü. şimdi cennetin yamaçlarında meleklerle ve diğer cennet çocuklarıyla beraber koşup oynuyor'
çocuk taziyenemesi- said-i nursi
sabır sabır sabır...........senağlamasenağlama
'
Tam 28 gun oldu gideli. Ben bu sure icinde senle paylasdigimiz o 9 ayi bir film gibi gozumun onunden geciriyorum. Ilk kez test yapdigimi, ilk kez tursuya aserdigimi, erkek olacagini babana soyledigimde onun yuzundeki o ifadeyi, ultrasonda ilk kez seni gorduyumu, kalp atislarini duyugumu, resmine bakipda burnunun babaninkine benzedigini, ilk kirpanislarini, ve atdigin tekmeleri, geceleri sag- sol taraf ustune yatdigimda tekmeleyerek beni sirt ustunde yatirmani, bana kizidigin icin 2 gun hic kipirdamadigin o gunleri, dogmana 3 gun kala o haraketli hallerini daha bir cok seyi hergun film gibi gozumun onunden geciriyorum. Tam kucagima aldim derken, seni kayb etdiyim o gunu, hic unutamiyorum. Sesini duyamadim, yuzunu goremedim, aklimda kalan tek sey seni ayaklarindan tutduklari, ve gorduyum tek sey o simsiyah saclarindi. Oysa o kadar cok sevinmisdimki, sonunda dunyaya geldin diye. Sonunda olmusdu, sen gelmisdin. Ama sen sadece 2 saatligine gelen bir misafir oldun. Kucagima alamadim seni, doya doya kucaklayip koklayamadim. Eve sensiz geldim. Senin icin hazirladigim cantanda sadece kucucuk mavi desenli gomlegin kalmisdi. Senden bana kalan sadece o oldu. Seni cok ozluyorum. Bazen butun bunlarin ruya oldgunu saniyorum, aslinda hala orda oldugnu dusunuyorum, ama sora karnima bakdigimda bos oldugunu goruyorum, yoksun, gitmishsin sen. Keskelerle yasamakdan biktim artik. Tek tesellim cennetde cok mutlu oldugunu bilmememdir. Seni cok ozluyorum ve cok seviyorum.
canım benım ben senı ve butun evladını kaybetmiş anneleri cok iyi anlıyorum benim kucugumde 14 gun yasadı belkı ben senden sanslıydım onunla uyudum emzırdım kucagıma aldım sardım kokladım sadece ıkı gun de olsa ama ınan bana en cok bana acı veren de bunlar bana bakıslarını unutamıyorumama sole tesellı edıyorum kendımı ya hıc olmasaydı arar olsaydım doktor doktor gezseydım hamıle olmak ıcın bak ne guzel allahım bızlere nasıp etmıs ıns kucaklarımız dolar bır an once de unutulmasada bıraz hafıfler ıns tek tesellımız allaha sıgınmak
Cok tesekkur ederim. Zaten burdakilerin hiss etdikleri hemen hemen ayni. Bizi bizden iyi kimse anliyamaz. Burda paylasdikca icimizdeki aci dinmesede , en azindan azcikda olsa hafifliyor. Insallah bir gun guzel seyleri paylasiriz burda.
yine yakaladı acın, yine nefes alamıyorum, yine inanılmaz,dayanılmaz özledim seni...kardeşinle dolan kucağım seni de arzuluyor...yok yok bebeğim Rahman kardeşini bana bağışlasın, acısını göstermesin fakat bir canın yerini bir can tutmuyor, insanoğlu güneş değil her gün doğmuyor...ikiniz de ayrı ,biricik ve özelsiniz, ikinize de canım ,ömrüm feda olsun lakin sen sendin kokunla, yumuşaklığınla tüm şirinliğinle,güzelliğinle ve çektiğin acılarınla,korkularınla ellerimden kayıp gittin...özlüyorum, acıyor canım, parça parça yüreğim, bir damla kanına bir damla göz yaşına tüm ömrüm feda olsun yavrum,bebeğim, geçmedi hala, iyi değilim bugün, iyileşemedim...
Ben sebepsiz yere bebeğini kaybedenlerdenim. 8 aylıktı ve çok sağlıklıydı. Aniden ateş bile sayılmayacak bir halsizlikle nöbet geçirir gibi oldu ve acile gittik. Nefes almasını sağlayamadılar. Kalbi durdu, beş gün yoğun bakımda günde bir iki kez kalbi durarak geçti. Sonunda kaybettiğimizi söylediler. Sebep yok. Gelmeyen bakmayan doktor kalmadı.
Cennette beklediğinden falan bahsediyorsunuz, bu dünyada onunla olamadıktan sonra, yürümesini, konuşmasını göremedikten sonra farazi bir vaat nasıl rahatlatıyor içinizi? Biliyorum yapacak bir şey yok kabullenmekten başka. Ama kabul edemiyorum. Şimdi hayat boyu bir yarım olmadan yaşayacağım. Hep eksik olacağım. Bu hayatı böyle geçirdikten sonra sonrası beni teselli edemiyor ne yazık ki.
Facebookta bebeğini kaybeden ebeveynlerin annelerin olduğu bir sürü grup var. İngilizceniz varsa grupların isimlerini verebilirim.
Bebeğinizi ya da çocuğunuzu kaybettikten sonra neler yaşadınız? Nasıl atlattınız? ya da atlatabildiniz mi? Ne kadar sonra tekrar çocuk sahibi oldunuz? Ne hissettiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?