Canım oğlum,
Seni özlemle , ümitle ve sevinçle bekliyorduk, artık doğumuna az bir zaman kalmıştı 36. haftam bitiyordu ve ben doğum iznine ayrılacaktım, kontrole gittiğimde kalbin durmuştu, hiç ses yoktu o an dünyam başıma yıkıldı ne yapacağımı bilemedim şok oldum , her şey çok normal gidiyordu oysa ! Sana bir türlü giysiler alamıyordum elim gitmiyordu demek bu yüzdenmiş. Hastaneden boş elle çıktığımda en acısı da bu oldu. Hep içimde bir yerler acıyor. Seni göremedim ama görmek isterdim Allah'a dua ediyorum rüyalarımda göreyim diye, biliyorum gittiğin yer çok güzel , meleğim benim, ışığım. Sen gideli58 gün oldu hep içimde bir yerler acıyor. Mezarının toprağına dokunduğumda bile sana dokunuyor gibi seni içimde hissediyorum meleğim, seni orda bırakmışım bir parçam benden ayrılmış ama biliyorum sen rabbimin yanındasın, ne mutlu bir meleğimiz var diyorum, gerçekten çok acı rabbim bir daha yaşatmaz inşallah gerçi her şey Allah'ın takdiri, veren de alan da rabbim, hakkımızda her şeyin hayırlısını verir inşallah demek ki hakkımızda bu hayırlıymış.