Cennetteki Meleklerimize Yazdığımız Mektupları Paylaşalım

hamzam06 .!.:

Allah sabır versin inanın çok üzüldüm size
Ben de 39 haftalık bebeğimi karnımda ölmüştü doğum yaptım ama siz çok yaklaşmışsınız evladınıza bir neden var mı bulabildiler mi doktorlar Ben sizin yazınızı okuyuncaya dek hep bebeğim karnımda ölmeseydi canlı doğsaydı belki yaşardı diyordum yazınızı okuyunca bir kez daha kadere iman ettim. Başınız sağolsun...

Genişletmek için tıkla...

Yasamayan bilemez gercekten.Rabbim size de sabır versin.bebeğim esinden kopmuş ama ben hastanedeyken oldugu icin dr muayene ettiginde kalbi atyrdu.kurtarmak icin sezaryana aldı.bebegi benden aldklarnda bile kalbi atyrmus aglamasni beklemisler aglamamis.defalarca kalp masajı yapılmış ama kurtulamadı iste.nasibi olmaynca olmuyo o bu bahane iste.dr yasama ihtimali daha yuksekti diyo ama yadamadi kuzum

İnanın siz böyle deyince kendi derdimi unuttum ne kadar zor
Çok yaklaşmışsınız
Dediğiniz gibi Rabbim yaşatmak isteseydi onları bir kaşık suda bile yaşatır var ederdi, bizim de evlatlarımızın kaderi de bunları yaşayıp görmekmiş
Çok zor, Rabbim kimselere böyle acılar yaşatmasın imtihan etmesin
Her gün ama her gün ağlıyorum, geri gelmiyor...
Ölünceye dek bu yükü taşıyacağız yeniden bebeklerimiz de olsa, ne olursa olsun hep onlar en kıymetlimiz olacaklar
Her gün Rabbime yalvarıyorum Allahım rüyalarıma girsin orada bari göreyim diye
Kuş görüyorum bembeyaz güvercinler
Yumurtalar görüyorum bembeyaz
Ama evladımı göremiyorum, ilk öldüğünde sadece bir kez rüyama girdi , minicikti turuncu bir tulum giymiş babasının elinden tutmuş elinde ekmek mamma diye yürüyordu arkalarından bakakaldım, yüzünü dahi göremedim yine
Off off dertler okyanus oldu yine

hamzam06 .!.:

İnanın siz böyle deyince kendi derdimi unuttum ne kadar zor
Çok yaklaşmışsınız
Dediğiniz gibi Rabbim yaşatmak isteseydi onları bir kaşık suda bile yaşatır var ederdi, bizim de evlatlarımızın kaderi de bunları yaşayıp görmekmiş
Çok zor, Rabbim kimselere böyle acılar yaşatmasın imtihan etmesin
Her gün ama her gün ağlıyorum, geri gelmiyor...
Ölünceye dek bu yükü taşıyacağız yeniden bebeklerimiz de olsa, ne olursa olsun hep onlar en kıymetlimiz olacaklar
Her gün Rabbime yalvarıyorum Allahım rüyalarıma girsin orada bari göreyim diye
Kuş görüyorum bembeyaz güvercinler
Yumurtalar görüyorum bembeyaz
Ama evladımı göremiyorum, ilk öldüğünde sadece bir kez rüyama girdi , minicikti turuncu bir tulum giymiş babasının elinden tutmuş elinde ekmek mamma diye yürüyordu arkalarından bakakaldım, yüzünü dahi göremedim yine
Off off dertler okyanus oldu yine

Genişletmek için tıkla...

Aynen canm.bizim ilk bebegimizdi ilk heyecan ilk evlat ve 2 yil sonra hamile kalmistm.deli gibi bu bebegi seviuor ve iatiyorduk.bütün kontrollerde hersey yolundaydı sorun sıkıntı yoktu.besigi herseyi hazırdı.normal dogumu bekliyorduk.yine rutin bi kontroldeydik özel hastane ve cok iyi docent dr.gastanede fis alrken aniden sancm başladı aferin kızım tam zamannda doguyrsn dedim.sonra muayene ve sezaryan uyudum uyandm bebek yok.9 ayn umudu yarm saat icinde tükenip gitmisti.ben ameliyata alnnca esim kosup arabadan bebegin cantasni getirmis.elinde bebek çantasıyla bebegimizin kayıp haberini öğrenmiş.daha önce de yazmistm annem 8 aylk gebeyken taş yığnndan kayarak bikac metre yuzukoyun yuvarlanmış.ama bebeğine bisey olmamış onun esinden kopmamış ama benimki nasıl oldu nasıl koptu hala hicbir dr anlam veremiyor.hicbir tahlilde sıkıntı yoktu.genelde seker ve tansiyon hastalarında oluyormus.öyle bi durum da yoktu.Rabbim verdi Rabbim aldı kader kısmet nasip deyip susuyorum.bana da göstermediler bebegimi.sonradan esim ailesine annesi cok metak ediyordu ağzı burnu yüzü nasl diye.ailesi de cansz bi fotografini cek.is.sonradan söylediler ilk duydugumda bile bakmaya ceserat edemedim.yüreğim dayanmadi.esim babası olarak bakamadysa ben hic bakamazdm.sonradan baktm fotoya o kadar güzel bi kızmış ki.bu bebek benim miymis dedim.görenler de gördüğümüz en güzel bebekti diyolar.Rabbim cennetine yaratmış iste.cennete cirkin cocuk yakisir mı

Anlattıklarınıza öyle üzgünüm ki
Bende evladım karnımdayken onu çok merak ediyordum, nasıl neye benzeyecek diye içimde bitmez bir merak vardı
Hatta doğuma yaklaştığımızda (1 ay kala) içimi ölüm korkusu sarmıştı ya bana bir şey olur da bebeğimi göremezsem, ortada kalırsa kim bakar ona diye
Hep kendimin bu doğumdan kalkamayacağını düşünüp üzülüyordum, deli gibi onu merak ediyordum
Hatta son haftalarda oğlum eşim yatarlarken karnımda onu sevip artık nolur doğ seni görmeden ölmek istemiyorum diyordum
Bir şeyi sizin dediklerinizle de çok iyi anladım ki Rabbim kimseyi kendinden fazla sevmemizi istemedi
Yavrumun ölüsünü bile göremedim (sadece gözlerini, biraz burnunu, biraz da saçlarını gördüm)
O hali bile öyle güzel geldi ki bana sonra babası da dedi öyle sevimliydi ki ben şaşırdım kaldım bu kadar güzel bir bebek neden hangi sebepten ölsün diye
Ama biz seçilmişiz, Rabbim sabrımızı artırsın inşallah .
Eşim fotoğraf çekecektim elim gidip çekemedim öyle kalsın istedim dedi
Dedesinin mezarının üstünde küçücük tabutla resmi var sadece
Hastaneden çıkarken dosyada tesadüf oğlumun ayaklarının izini gördüm dosyaya koymuşlardı hemşireye yalvar yakar resmini aldırdım eşime , beşiğinin olduğu yere duvara asalım diyorum , üzülürüm diye tamam canım asalım diyor ama hiç bir şey yapmadı henüz
Onu çok özlüyorum, çok seviyorum , perişanım nolur sesimi duy gel diyorum
4 aydır gelmiyor

hamzam06 .!.:

Anlattıklarınıza öyle üzgünüm ki
Bende evladım karnımdayken onu çok merak ediyordum, nasıl neye benzeyecek diye içimde bitmez bir merak vardı
Hatta doğuma yaklaştığımızda (1 ay kala) içimi ölüm korkusu sarmıştı ya bana bir şey olur da bebeğimi göremezsem, ortada kalırsa kim bakar ona diye
Hep kendimin bu doğumdan kalkamayacağını düşünüp üzülüyordum, deli gibi onu merak ediyordum
Hatta son haftalarda oğlum eşim yatarlarken karnımda onu sevip artık nolur doğ seni görmeden ölmek istemiyorum diyordum
Bir şeyi sizin dediklerinizle de çok iyi anladım ki Rabbim kimseyi kendinden fazla sevmemizi istemedi
Yavrumun ölüsünü bile göremedim (sadece gözlerini, biraz burnunu, biraz da saçlarını gördüm)
O hali bile öyle güzel geldi ki bana sonra babası da dedi öyle sevimliydi ki ben şaşırdım kaldım bu kadar güzel bir bebek neden hangi sebepten ölsün diye
Ama biz seçilmişiz, Rabbim sabrımızı artırsın inşallah .
Eşim fotoğraf çekecektim elim gidip çekemedim öyle kalsın istedim dedi
Dedesinin mezarının üstünde küçücük tabutla resmi var sadece
Hastaneden çıkarken dosyada tesadüf oğlumun ayaklarının izini gördüm dosyaya koymuşlardı hemşireye yalvar yakar resmini aldırdım eşime , beşiğinin olduğu yere duvara asalım diyorum , üzülürüm diye tamam canım asalım diyor ama hiç bir şey yapmadı henüz
Onu çok özlüyorum, çok seviyorum , perişanım nolur sesimi duy gel diyorum
4 aydır gelmiyor

Genişletmek için tıkla...

Canm aynı acı ayni2 gözyaşları bende de var benim tam 1 yıl oldu kaybedeli.tam toparlandm iyiyim diyorum.biseyler oluyo tekrar ağlamaya başlıyorum.biliyor msn ben de dogumda bana bisey olur diye korkuyordm bebeğim hic aklıma gelmezdi.ama dogumdan yaklask on gün once 4 yildr gectigim mezarligin önünden gecince küçücük mezarları farkettim o an kalbimden böyle bisry geçti yok dedim olmaz ki dedim.hemen dua ettim acısını gormeyeyim diye.bi de ben doguma gidecegim gece de bi yıldızın kaydığını gördüm rüyamda.o kadar parlak o kadar gügüzel bi yıldızdı ki.kayıp durdu.lahm kaasn diye dua ettim ama yıldız tamamen kayıp gitti o kadar cok üzüldüm ki rüyamda.ve o sabah doğum oldu.daha narkozdan gözlerimi acamadan bebegimi sordum.yogun bakımda dediler.bebeğimin gittigini hissettim cevremden anladm ama konduramadm.defalarca eşime bisey oldu söylemiyorsnz kandirmaym beni dedim yok bebek yogun bakimda dediler.sonra wc ye gidip hüngür hüngür agladm.ne oldu nasıl oldu nasıl dayanacam diye.ve icimden de bebegi benle hastaneden cikarmasinlar onun cansz bedenini görmeyeyim dedim.yüreğim dayanamazdı.o gün bebegi getirip defnetmizler zaten.ve o gece hicbirsey söylenmedi bana.ertesi sabah esim kaybettik dedi.önceden tahmin etmeme ragmen yalan söyluyorsnz dedim.sonra aglaya aglaya kucagi bos ciktik hastaneden.eve geldim besigini salona götürmüşler.günlerce besiginin başında bebeğim bebeğim diye agladm.Allahtan sabir dayanma gücü istedim.bu acıyi yasayan ilk de degiliz son da olmayacaz.zor bi imtihan ins gecebiliiz.Hem peygamber efendmz bile kaybettigi bebeğinin arkasından ağlamstr.şaşıran sahabelere:kalp hüzünlenir göz yasarir.ama Allaha isyan etmeyiz demistir.bizim kalbimiz huzunleniyo biz de ağlıyoruz ama Allah verdi Allah aldı diyoruz.ve hep başka evlat hayırlı sağlıklı ömürlü eclat istedim.ve 2 yılda ancak gebe kalabilmistim. aşılamaya ragmen olmamıştı.tam cocugumuz olmuyo derken normal yolla 22.aymda bebeğme gebe kalmıştım.hep derdim gisin sürpriz oldu diye.gidişi de beklenmedik oldu.ama bu uzun süreçten sonra çok şükür bu defa Rabbim çabucak verdi.su anda 3 aylk hamileyim.dua ediyorum kontrollere gidiyorum elimden geleni yapyrm.ins bu defa hersey güzel olur.Rabbim kimsenin evini cocuksuz birakmasn.ve acısı olan annelere tesellisini göndersin.

bengisu022 .!.:

Canm aynı acı ayni2 gözyaşları bende de var benim tam 1 yıl oldu kaybedeli.tam toparlandm iyiyim diyorum.biseyler oluyo tekrar ağlamaya başlıyorum.biliyor msn ben de dogumda bana bisey olur diye korkuyordm bebeğim hic aklıma gelmezdi.ama dogumdan yaklask on gün once 4 yildr gectigim mezarligin önünden gecince küçücük mezarları farkettim o an kalbimden böyle bisry geçti yok dedim olmaz ki dedim.hemen dua ettim acısını gormeyeyim diye.bi de ben doguma gidecegim gece de bi yıldızın kaydığını gördüm rüyamda.o kadar parlak o kadar gügüzel bi yıldızdı ki.kayıp durdu.lahm kaasn diye dua ettim ama yıldız tamamen kayıp gitti o kadar cok üzüldüm ki rüyamda.ve o sabah doğum oldu.daha narkozdan gözlerimi acamadan bebegimi sordum.yogun bakımda dediler.bebeğimin gittigini hissettim cevremden anladm ama konduramadm.defalarca eşime bisey oldu söylemiyorsnz kandirmaym beni dedim yok bebek yogun bakimda dediler.sonra wc ye gidip hüngür hüngür agladm.ne oldu nasıl oldu nasıl dayanacam diye.ve icimden de bebegi benle hastaneden cikarmasinlar onun cansz bedenini görmeyeyim dedim.yüreğim dayanamazdı.o gün bebegi getirip defnetmizler zaten.ve o gece hicbirsey söylenmedi bana.ertesi sabah esim kaybettik dedi.önceden tahmin etmeme ragmen yalan söyluyorsnz dedim.sonra aglaya aglaya kucagi bos ciktik hastaneden.eve geldim besigini salona götürmüşler.günlerce besiginin başında bebeğim bebeğim diye agladm.Allahtan sabir dayanma gücü istedim.bu acıyi yasayan ilk de degiliz son da olmayacaz.zor bi imtihan ins gecebiliiz.Hem peygamber efendmz bile kaybettigi bebeğinin arkasından ağlamstr.şaşıran sahabelere:kalp hüzünlenir göz yasarir.ama Allaha isyan etmeyiz demistir.bizim kalbimiz huzunleniyo biz de ağlıyoruz ama Allah verdi Allah aldı diyoruz.ve hep başka evlat hayırlı sağlıklı ömürlü eclat istedim.ve 2 yılda ancak gebe kalabilmistim. aşılamaya ragmen olmamıştı.tam cocugumuz olmuyo derken normal yolla 22.aymda bebeğme gebe kalmıştım.hep derdim gisin sürpriz oldu diye.gidişi de beklenmedik oldu.ama bu uzun süreçten sonra çok şükür bu defa Rabbim çabucak verdi.su anda 3 aylk hamileyim.dua ediyorum kontrollere gidiyorum elimden geleni yapyrm.ins bu defa hersey güzel olur.Rabbim kimsenin evini cocuksuz birakmasn.ve acısı olan annelere tesellisini göndersin.

Genişletmek için tıkla...

Amin amin
Çok doğru dedikleriniz
Siz canlı ümidi ile ameliyata gitmişsiniz sonrası acı olmuş
Bense öldüğü biliyordum artık 12 saat sancı çektim gözyaşlarım haykırışlarım bitmedi sancıyı verdikçe şişlikşeriö gitti karnım küçüldü yavrum içerde ayaklarıbacakların

bengisu022 .!.:

Canm aynı acı ayni2 gözyaşları bende de var benim tam 1 yıl oldu kaybedeli.tam toparlandm iyiyim diyorum.biseyler oluyo tekrar ağlamaya başlıyorum.biliyor msn ben de dogumda bana bisey olur diye korkuyordm bebeğim hic aklıma gelmezdi.ama dogumdan yaklask on gün once 4 yildr gectigim mezarligin önünden gecince küçücük mezarları farkettim o an kalbimden böyle bisry geçti yok dedim olmaz ki dedim.hemen dua ettim acısını gormeyeyim diye.bi de ben doguma gidecegim gece de bi yıldızın kaydığını gördüm rüyamda.o kadar parlak o kadar gügüzel bi yıldızdı ki.kayıp durdu.lahm kaasn diye dua ettim ama yıldız tamamen kayıp gitti o kadar cok üzüldüm ki rüyamda.ve o sabah doğum oldu.daha narkozdan gözlerimi acamadan bebegimi sordum.yogun bakımda dediler.bebeğimin gittigini hissettim cevremden anladm ama konduramadm.defalarca eşime bisey oldu söylemiyorsnz kandirmaym beni dedim yok bebek yogun bakimda dediler.sonra wc ye gidip hüngür hüngür agladm.ne oldu nasıl oldu nasıl dayanacam diye.ve icimden de bebegi benle hastaneden cikarmasinlar onun cansz bedenini görmeyeyim dedim.yüreğim dayanamazdı.o gün bebegi getirip defnetmizler zaten.ve o gece hicbirsey söylenmedi bana.ertesi sabah esim kaybettik dedi.önceden tahmin etmeme ragmen yalan söyluyorsnz dedim.sonra aglaya aglaya kucagi bos ciktik hastaneden.eve geldim besigini salona götürmüşler.günlerce besiginin başında bebeğim bebeğim diye agladm.Allahtan sabir dayanma gücü istedim.bu acıyi yasayan ilk de degiliz son da olmayacaz.zor bi imtihan ins gecebiliiz.Hem peygamber efendmz bile kaybettigi bebeğinin arkasından ağlamstr.şaşıran sahabelere:kalp hüzünlenir göz yasarir.ama Allaha isyan etmeyiz demistir.bizim kalbimiz huzunleniyo biz de ağlıyoruz ama Allah verdi Allah aldı diyoruz.ve hep başka evlat hayırlı sağlıklı ömürlü eclat istedim.ve 2 yılda ancak gebe kalabilmistim. aşılamaya ragmen olmamıştı.tam cocugumuz olmuyo derken normal yolla 22.aymda bebeğme gebe kalmıştım.hep derdim gisin sürpriz oldu diye.gidişi de beklenmedik oldu.ama bu uzun süreçten sonra çok şükür bu defa Rabbim çabucak verdi.su anda 3 aylk hamileyim.dua ediyorum kontrollere gidiyorum elimden geleni yapyrm.ins bu defa hersey güzel olur.Rabbim kimsenin evini cocuksuz birakmasn.ve acısı olan annelere tesellisini göndersin.

Genişletmek için tıkla...

Allah çektiğiniz acıları bir evlatla teselli eder inşallah
Hiç üzülmeyin yeni yavrunuz için de korkmayın anneyiz elbet korlularımız oluyor ama vesveselenmeyin Rabbim sixe onu verecek olduktan sonra her şey yalan olur ...Rabbim karnıızdaki evladınızı sag salim inşallah size bağışlasın...
Siz yavrunuzu kaybettiğinizi sonradan öğrenmişşiniz Allah yardımcınız olsun çok zor
Bende evladım ölmüş üç gün öyle geçirmişiz yavrumla bir oniki saat te doğuma kadar geçirdim en çok o oniki saat zordu çünkü karnımdaydı ama ölüydü insan kabul edemiyor o saatlerde öyle acılar cektim ki fiziki olarak hiç bir şey hissetmedim üç kere balon taktılar vsvs ....
Evet ağlıyoruz ama merhametten isyandan değil söylüyoruz ama sevgiden...
Bende evladım ölmedrn on gün önce tavuklarımızdan iki tanesi öldü yine balıklarımızdan yedi tanesi sebepsiz öldüü şimdi diyorum bunlar bir işaret miydi anlayamadık
Şimdi mezara gidince ilk çocuk ve be ek mezarları dikkatimi çekiyor onların da üzerine çiçekler ekiyorum suluyorum diyorum yavrumu kardeş edin arkadaş olsun size yanınızdam ayırmayın iyi bakın kuzuma diyorum ...
Ana yureği dayanmıyor işte ne kadar ay yıl geçerse geçsin o acı dinmiyor grçmiyor sadece insanlara bazen eşinize dahi mutluluk oyunu oynuyorsunuz oynamak durumunda kalıyorsunuz. Sözde psikologa gidiyorsunuz bin pişman cıkıyorsunuz zaten bunları biliyorum yapabilecek olsam burda işim ne diyecek durumlara geliyorsunuz. Dışardan davulun sesi hoş gelir hesabı...
Ateş düştüğü yeri yakıyor bu acıyı sadece bende geçiren dinimiz ve bir gün kavuşabileceğimiz inancı dindiriyor...
Mezarlarda o minicik bedenlerin dogum ölüm tarihlerine bakınca diyorum bak yalnız değilsin bu acıyı tek yaşayan da sen değilsin...
Of offf atılan kimyasal silahla ölen ikiz bebekleri gordum dedim şimdi kendi kendime senin acının yanında o baba ne yapsın... Of off Rabbim beterinden korusun inşallah

Amin canm.ins bu evladımı kucağıma alrm.burda aynı acıyı yasayan anneleton msjlarni okudum herkes aynı duyguları yaşıyo gercekten.ilk basta ben yedigimden ictigimden herseyden bahane aradm.doktora bikac saat erken gelsem farkeder miydiniz diye sordum.hayır dedi seni esinden kopmadan 1 dk önce bile muayene etsek bilemezdik esinden kopacağını dedi.biz elimizden geleni yaptk Rabbimin takdiri buydu diyorum.önceden keyfi sezaryan da olsaydm saatler öncesinden doktora da gitseydim ya da farklı dr da olsaydı..ne yapsaydm da sonuç bu olacaktı.Rabbim bunu takdir etmiş bi defa biz sadece kendi irademizle günah ya da sevap kazanıyoruz.millet gidip kürtaj oluyo halbuki karismasalar o bebek yine yasamayacak .benim vicdanm rahat bebegim icin elimden geleni yaptm bildigim en doğruları yaptm onun iyiligi onun sağlığı icin ama olmadı nasip olmadı.Rabbim nasip etseydi hep sukredecektim şimdi sabır düşüyo bize.ve sabır cok zor.yasayan bilir yasamayan bos bos konuşur.herkes teselli vermeyi de bilmiyo bazı insanlar çok kırıcı olabiliyo bazen sustum bazen cevap verdim.her gelen büyüseydi daha zor olurdu dediler.icimden o zaman sizin cocugunuz da simdi ölsün büyüyünce daha zor olacak demek geldi.ama sustum.bsonucta kimsenin evladı ölümsüz degil.biri de bana neden 39.haftamak kadar bekledigimi hata yaptığımi söyledi sanki ven karnmda bebegimin ölmesini beklemişim gibi.ve bunu diyen kişi benden 1 ay sonra falan 39.haftasında normal doğum yaptı.üstelik kendisinde gebelik şekeri vardı.bi arkadasm da bikac ay sonra bana bebeginin ultrason fotosunu gösterdi.daha 40ım çıkmadan biri de bana yeni dogan bebek resimleri gosterdi.bikac tane gosterdi ses etmedim.sonra bi daha gosterince sen ne yapiyorsun.dayanamıyorum bak daha 40m çıkmadı lohusaym ben göğüslerim de daha süt var bebegim yok ama dedim ve aglamaya basladm.baya özür diledi falan ama kimse anlamıyor demek ki.kimseye kızmıyorum ama gönlüm daralıyor iste dualarımı yakarislarmi gözyaşlarımı acim isadece Allaha anlatyrm.

hamzam06 .!.:

Amin amin
Çok doğru dedikleriniz
Siz canlı ümidi ile ameliyata gitmişsiniz sonrası acı olmuş
Bense öldüğü biliyordum artık 12 saat sancı çektim gözyaşlarım haykırışlarım bitmedi sancıyı verdikçe şişlikşeriö gitti karnım küçüldü yavrum içerde ayaklarıbacakların

Allah çektiğiniz acıları bir evlatla teselli eder inşallah
Hiç üzülmeyin yeni yavrunuz için de korkmayın anneyiz elbet korlularımız oluyor ama vesveselenmeyin Rabbim sixe onu verecek olduktan sonra her şey yalan olur ...Rabbim karnıızdaki evladınızı sag salim inşallah size bağışlasın...
Siz yavrunuzu kaybettiğinizi sonradan öğrenmişşiniz Allah yardımcınız olsun çok zor
Bende evladım ölmüş üç gün öyle geçirmişiz yavrumla bir oniki saat te doğuma kadar geçirdim en çok o oniki saat zordu çünkü karnımdaydı ama ölüydü insan kabul edemiyor o saatlerde öyle acılar cektim ki fiziki olarak hiç bir şey hissetmedim üç kere balon taktılar vsvs ....
Evet ağlıyoruz ama merhametten isyandan değil söylüyoruz ama sevgiden...
Bende evladım ölmedrn on gün önce tavuklarımızdan iki tanesi öldü yine balıklarımızdan yedi tanesi sebepsiz öldüü şimdi diyorum bunlar bir işaret miydi anlayamadık
Şimdi mezara gidince ilk çocuk ve be ek mezarları dikkatimi çekiyor onların da üzerine çiçekler ekiyorum suluyorum diyorum yavrumu kardeş edin arkadaş olsun size yanınızdam ayırmayın iyi bakın kuzuma diyorum ...
Ana yureği dayanmıyor işte ne kadar ay yıl geçerse geçsin o acı dinmiyor grçmiyor sadece insanlara bazen eşinize dahi mutluluk oyunu oynuyorsunuz oynamak durumunda kalıyorsunuz. Sözde psikologa gidiyorsunuz bin pişman cıkıyorsunuz zaten bunları biliyorum yapabilecek olsam burda işim ne diyecek durumlara geliyorsunuz. Dışardan davulun sesi hoş gelir hesabı...
Ateş düştüğü yeri yakıyor bu acıyı sadece bende geçiren dinimiz ve bir gün kavuşabileceğimiz inancı dindiriyor...
Mezarlarda o minicik bedenlerin dogum ölüm tarihlerine bakınca diyorum bak yalnız değilsin bu acıyı tek yaşayan da sen değilsin...
Of offf atılan kimyasal silahla ölen ikiz bebekleri gordum dedim şimdi kendi kendime senin acının yanında o baba ne yapsın... Of off Rabbim beterinden korusun inşallah

Genişletmek için tıkla...

Aynı haberi izleyince gözlerim doldu.esim farkedince aynı haberi gündüz esim da tek başına izlerken onun da gözleri dolmuş.acıyı yaşayan biliyo yalnız.

hamzam06 .!.:

Anlattıklarınıza öyle üzgünüm ki
Bende evladım karnımdayken onu çok merak ediyordum, nasıl neye benzeyecek diye içimde bitmez bir merak vardı
Hatta doğuma yaklaştığımızda (1 ay kala) içimi ölüm korkusu sarmıştı ya bana bir şey olur da bebeğimi göremezsem, ortada kalırsa kim bakar ona diye
Hep kendimin bu doğumdan kalkamayacağını düşünüp üzülüyordum, deli gibi onu merak ediyordum
Hatta son haftalarda oğlum eşim yatarlarken karnımda onu sevip artık nolur doğ seni görmeden ölmek istemiyorum diyordum
Bir şeyi sizin dediklerinizle de çok iyi anladım ki Rabbim kimseyi kendinden fazla sevmemizi istemedi
Yavrumun ölüsünü bile göremedim (sadece gözlerini, biraz burnunu, biraz da saçlarını gördüm)
O hali bile öyle güzel geldi ki bana sonra babası da dedi öyle sevimliydi ki ben şaşırdım kaldım bu kadar güzel bir bebek neden hangi sebepten ölsün diye
Ama biz seçilmişiz, Rabbim sabrımızı artırsın inşallah .
Eşim fotoğraf çekecektim elim gidip çekemedim öyle kalsın istedim dedi
Dedesinin mezarının üstünde küçücük tabutla resmi var sadece
Hastaneden çıkarken dosyada tesadüf oğlumun ayaklarının izini gördüm dosyaya koymuşlardı hemşireye yalvar yakar resmini aldırdım eşime , beşiğinin olduğu yere duvara asalım diyorum , üzülürüm diye tamam canım asalım diyor ama hiç bir şey yapmadı henüz
Onu çok özlüyorum, çok seviyorum , perişanım nolur sesimi duy gel diyorum
4 aydır gelmiyor

Genişletmek için tıkla...

Ne tuhaf, ben de ölüp de oğlumu göremeyeceğimi düşünmüştüm hep. Eşime de demiştim doğumda bana bir şey olursa oğlumu ablama ver, o kendi evladı gibi büyütür oğlumu demiştim. Eşim de saçmalama, böyle şeyler söyleme demişti. Ama ısrarla ondan söz almıştım bunun için.

Şimdi düşünüyorum da aslında biz anneler hissediyoruz ama evlatlarımıza yakıştıramıyoruz bunu. Mustafama günlük tutardım. Son sözüm hep aynı "Beni bırakma oğlum"... Hep hissetmişim meğer bunu. Ama konduramamışım demek ki diyorum. Psikologum da aynı şeyi söylemişti, hissetmişsin demek ki demişti...

hamzam06 .!.:

Amin amin
Çok doğru dedikleriniz
Siz canlı ümidi ile ameliyata gitmişsiniz sonrası acı olmuş
Bense öldüğü biliyordum artık 12 saat sancı çektim gözyaşlarım haykırışlarım bitmedi sancıyı verdikçe şişlikşeriö gitti karnım küçüldü yavrum içerde ayaklarıbacakların

Allah çektiğiniz acıları bir evlatla teselli eder inşallah
Hiç üzülmeyin yeni yavrunuz için de korkmayın anneyiz elbet korlularımız oluyor ama vesveselenmeyin Rabbim sixe onu verecek olduktan sonra her şey yalan olur ...Rabbim karnıızdaki evladınızı sag salim inşallah size bağışlasın...
Siz yavrunuzu kaybettiğinizi sonradan öğrenmişşiniz Allah yardımcınız olsun çok zor
Bende evladım ölmüş üç gün öyle geçirmişiz yavrumla bir oniki saat te doğuma kadar geçirdim en çok o oniki saat zordu çünkü karnımdaydı ama ölüydü insan kabul edemiyor o saatlerde öyle acılar cektim ki fiziki olarak hiç bir şey hissetmedim üç kere balon taktılar vsvs ....
Evet ağlıyoruz ama merhametten isyandan değil söylüyoruz ama sevgiden...
Bende evladım ölmedrn on gün önce tavuklarımızdan iki tanesi öldü yine balıklarımızdan yedi tanesi sebepsiz öldüü şimdi diyorum bunlar bir işaret miydi anlayamadık
Şimdi mezara gidince ilk çocuk ve be ek mezarları dikkatimi çekiyor onların da üzerine çiçekler ekiyorum suluyorum diyorum yavrumu kardeş edin arkadaş olsun size yanınızdam ayırmayın iyi bakın kuzuma diyorum ...
Ana yureği dayanmıyor işte ne kadar ay yıl geçerse geçsin o acı dinmiyor grçmiyor sadece insanlara bazen eşinize dahi mutluluk oyunu oynuyorsunuz oynamak durumunda kalıyorsunuz. Sözde psikologa gidiyorsunuz bin pişman cıkıyorsunuz zaten bunları biliyorum yapabilecek olsam burda işim ne diyecek durumlara geliyorsunuz. Dışardan davulun sesi hoş gelir hesabı...
Ateş düştüğü yeri yakıyor bu acıyı sadece bende geçiren dinimiz ve bir gün kavuşabileceğimiz inancı dindiriyor...
Mezarlarda o minicik bedenlerin dogum ölüm tarihlerine bakınca diyorum bak yalnız değilsin bu acıyı tek yaşayan da sen değilsin...
Of offf atılan kimyasal silahla ölen ikiz bebekleri gordum dedim şimdi kendi kendime senin acının yanında o baba ne yapsın... Of off Rabbim beterinden korusun inşallah

Genişletmek için tıkla...

Canım ben de psikologa gittim ama öyle her psikolog bizi tedavi edemez. EMDR tekniği kullanabilen, bu teknikte sertifikası olan bir psikologa gitmen gerek. Bizim yaşadığımız olay bir travma olduğu için bu teknikle daha hızlı yol alınıyor.Ben bu teknikle tedavi oldum ve gerçekten işe yaradı. Evet acı hiç geçmiyor ama kendimi suçlamaktan kurtuldum ve oğlumu kaybettiğimi kabullendim. Ben hala ilk günkü gibi yas tutuyordum, o yas döneminden çıktım. Yeni doğanlara bakamıyordum, en yakım arkadaşımın bebeğiyle benim bebeğim arasında sadece 1 gün vardı, onun bebeğini görmeye gidememiştim, son seanstan önce onun bebeğini bile görmeye gittim. Sana tavsiyem bu teknikle tedavi eden bir psikologa gidebilirsin. Rabbim sabrını arttırsın...

BlackandBlack .!.:

Ne tuhaf, ben de ölüp de oğlumu göremeyeceğimi düşünmüştüm hep. Eşime de demiştim doğumda bana bir şey olursa oğlumu ablama ver, o kendi evladı gibi büyütür oğlumu demiştim. Eşim de saçmalama, böyle şeyler söyleme demişti. Ama ısrarla ondan söz almıştım bunun için.

Şimdi düşünüyorum da aslında biz anneler hissediyoruz ama evlatlarımıza yakıştıramıyoruz bunu. Mustafama günlük tutardım. Son sözüm hep aynı "Beni bırakma oğlum"... Hep hissetmişim meğer bunu. Ama konduramamışım demek ki diyorum. Psikologum da aynı şeyi söylemişti, hissetmişsin demek ki demişti...



Canım ben de psikologa gittim ama öyle her psikolog bizi tedavi edemez. EMDR tekniği kullanabilen, bu teknikte sertifikası olan bir psikologa gitmen gerek. Bizim yaşadığımız olay bir travma olduğu için bu teknikle daha hızlı yol alınıyor.Ben bu teknikle tedavi oldum ve gerçekten işe yaradı. Evet acı hiç geçmiyor ama kendimi suçlamaktan kurtuldum ve oğlumu kaybettiğimi kabullendim. Ben hala ilk günkü gibi yas tutuyordum, o yas döneminden çıktım. Yeni doğanlara bakamıyordum, en yakım arkadaşımın bebeğiyle benim bebeğim arasında sadece 1 gün vardı, onun bebeğini görmeye gidememiştim, son seanstan önce onun bebeğini bile görmeye gittim. Sana tavsiyem bu teknikle tedavi eden bir psikologa gidebilirsin. Rabbim sabrını arttırsın...

Genişletmek için tıkla...

Canm biliyor msn dogumdan önce aynı seyi ben de esime söyledim.ablamn bi çocuğu var dr lar baska gebelige izin vermiyo.ben de baba bisey olursa bebegi ablama ver demistim.nerden bilecektim ki bebegim gidecek.ben de korkularimn üzerine gidiyorum.bebek görmeye de gidiyorum.icimden gelirse kucağıma alyrm gelmezse de yattığı yerden azck seviyorum.acı gecmiyo ama diniyo biraz acıyla yaşamayı ögreniyorsun. Bi de H hamzam

hamzam06 olumlu tarafndan bakmaya çalış ve toparlanmaya.bak baska evladn da var Rabbim ona uzun versin.normal dogum yapman da avantaj bi dahaki gebelikte dikis sorunun olmayacak.bence besigini bebeğin eşyalarını kaldr ve baska bebegime kullanacam de.ins nasip olur hem bi defa belki gercekten kızın olur.zaten hazırlığın kıza goreydi.onları görmek sana daha acı cektirir atlatman zorlaşır Allah korusun kendi sağlığından olursun.mutsuz bi kadın mutsuz bi aile ve esler bi zamandan sonra tahammül edemiyebilirler.onlarn da sabrını zorlamamak lazm.acı onların da acısı ama biz karnımızda taşıdığımız icin bizim icin daha zor.ben yeni gebeligi cok istesem de bi yanm da hep korkuyordu.ama cok şükür şimdi bekledigimden daha iyiyim.bebegimin kiyafet paketlerini önceden görünce daha cok agliyordum.simdi ins karnmdakine kullanacam deyip teselli oluyorum.ibs kucagimiza alrsam daha da iyi olurum diye umur ediyorum.sen de bu süreci en az zararla atlatmaya çalış.güçlü sabırlı ol.bol bol dua et.ve kendini eve hapsetme.gez dolaş.ben ailemin esimin zoruyla dogumdan 4 ay sonra yurt dışına gittim.ha orda da hep gebe hep bebek gördüm.gizli gizli agladim ama yine de iyi geldi.

bengisu022 .!.:

Aynı haberi izleyince gözlerim doldu.esim farkedince aynı haberi gündüz esim da tek başına izlerken onun da gözleri dolmuş.acıyı yaşayan biliyo yalnız.

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle ateş düştüğü yeri yakıyor
O insanların çektiği zulüm karşısında bizim yaşadıklarımız sıfır kalıyor düşününce
Dün haberlerde izledim ikiz çocukların babasının ailesinden aynı anda yirmi kişi ölmüş belki eşi de öldü
Ne kadar zor bir sınav, Allah yardımcıları olsun...
Bebeğim karnımdayken öyle üzülüp onunla konuşuyordum ki
Evladım seni nasıl bir dünyaya getireceğim her yer karışık kimin ne olduğu belli değil
Her gün bombalar patlıyordu, Ankara'da yaşıyorum işe gidip geldim 37 hafta boyunca ama ne korkuyla
Ya evladıma bir şey olur da onu göremezsem bir daha diye
Keşke ikimize de bir şeyler olsaymış da ben de ölseymişim onunla beraber
Dediklerim çok yanlış biliyorum ama onsuz yaşamak nefes almak öyle zor ki, her gün Rabbime dua ediyorum
-Rabbim benim sabrımı artır isyan ettirme diye
Güç geçtikçe acı azalmaz mı artar mı , her gün daha da artıyor özlüyorum bilmeden yavrumu özlüyorum her gün kalktığımda içimde tarifsiz bir acı çaresizlikle uyanık bugün şu kadar olacaktı diyorum

bengisu022 .!.:

Amin canm.ins bu evladımı kucağıma alrm.burda aynı acıyı yasayan anneleton msjlarni okudum herkes aynı duyguları yaşıyo gercekten.ilk basta ben yedigimden ictigimden herseyden bahane aradm.doktora bikac saat erken gelsem farkeder miydiniz diye sordum.hayır dedi seni esinden kopmadan 1 dk önce bile muayene etsek bilemezdik esinden kopacağını dedi.biz elimizden geleni yaptk Rabbimin takdiri buydu diyorum.önceden keyfi sezaryan da olsaydm saatler öncesinden doktora da gitseydim ya da farklı dr da olsaydı..ne yapsaydm da sonuç bu olacaktı.Rabbim bunu takdir etmiş bi defa biz sadece kendi irademizle günah ya da sevap kazanıyoruz.millet gidip kürtaj oluyo halbuki karismasalar o bebek yine yasamayacak .benim vicdanm rahat bebegim icin elimden geleni yaptm bildigim en doğruları yaptm onun iyiligi onun sağlığı icin ama olmadı nasip olmadı.Rabbim nasip etseydi hep sukredecektim şimdi sabır düşüyo bize.ve sabır cok zor.yasayan bilir yasamayan bos bos konuşur.herkes teselli vermeyi de bilmiyo bazı insanlar çok kırıcı olabiliyo bazen sustum bazen cevap verdim.her gelen büyüseydi daha zor olurdu dediler.icimden o zaman sizin cocugunuz da simdi ölsün büyüyünce daha zor olacak demek geldi.ama sustum.bsonucta kimsenin evladı ölümsüz degil.biri de bana neden 39.haftamak kadar bekledigimi hata yaptığımi söyledi sanki ven karnmda bebegimin ölmesini beklemişim gibi.ve bunu diyen kişi benden 1 ay sonra falan 39.haftasında normal doğum yaptı.üstelik kendisinde gebelik şekeri vardı.bi arkadasm da bikac ay sonra bana bebeginin ultrason fotosunu gösterdi.daha 40ım çıkmadan biri de bana yeni dogan bebek resimleri gosterdi.bikac tane gosterdi ses etmedim.sonra bi daha gosterince sen ne yapiyorsun.dayanamıyorum bak daha 40m çıkmadı lohusaym ben göğüslerim de daha süt var bebegim yok ama dedim ve aglamaya basladm.baya özür diledi falan ama kimse anlamıyor demek ki.kimseye kızmıyorum ama gönlüm daralıyor iste dualarımı yakarislarmi gözyaşlarımı acim isadece Allaha anlatyrm.

Genişletmek için tıkla...

Allah hepimizin yardımcısı olsun, sabrımızı artırsın
İnsanların anlamadığından değil bence vicdansız oluşlarından sanki o bebeğin yaşamaya hakkı yokmuş gibi örümcek kafalı düşünmelerinden
Yaşadıklarını bende yaşadım, eltim olacak kadın bebeğimi kaybetmişim aynı gün sütün geldi mi diye sordu utanmadan
Bebeğim olmadıktan sonra sütüm gelse ne gelmese ne . Ama o insanları ben Allaha havale ediyorum hep te öyle ettim
kimsenin evladına zarar gelmesin asla istemem, ama Rabbim yaptıklarını gördü ki eltimin üç yaşında küçük oğlu var biz oradayken düştü (evladımı kaybettikten 2 ay sonra) kalbi durdu çocuk bayıldı zar zor kendine getirdik çocuğu resmen gözlerin felan kaydı gitti. Orada bile içimden dedim ki Allahım bu yavruya bir şey olmasın evlat acısı çekmesinler...
Şimdi çocuk iyi , o haldeki çocuğu bile hastaneye götürmediler, hala da götürmediler...
O kadar çok fesat insan var ki, ben bunu birebir yaşadım etrafında yakınların böyle durumlarda daha haset, daha fesat olabiliyorlar. Sanki Allah bu dertleri ve fazlasını onlara veremez ...
Yani insan bu acının içinde , kimin ne olduğunu fikrini zikrini daha iyi anlayabiliyor ve daha uzak duruyor.
Açıkçası ben öyle yaptım, kapattım kapımı evimdeyim sadece mezara gitmek için dışarı çıkıyorum, bir de yan komşum var şimdi annesine memleketine gitti o olduğu zamanlar yürüyoruz dertleşiyoruz. Bazen yedi kat yabancı eşinden dostundan daha iyi olabiliyor. ..
Sizde size bunları yapan insanlara bana göre arkadaş demeyin, ben olsam öyle yapardım çünkü içinde nasıl bir fesatlık harislik birikmişse size karşı 40'ınız çıkmamış bebek resimleri göstermiş , iyi dayanmışsınız...
Şimdi bura ve eşim oğlum dışında kimselerle evladımla ilgili yorum yaptırmıyorum, nasip değilmiş Allah verdi Allah aldı anasını babasını abisini Cennete almak için yavrum şefaatçimiz deyip konuyu kapatıyorum , eşimde de söyledim Allah nasip ederse inşallah tekrar hamile kalabilirsem kimseye söyleme dedim, söylemeyeceğim de zaten kimseyi çok gördüğüm de yok....
Sizi bilmem ama ben böyle daha iyi hissediyorum kendimi, gerçekten dost dediğim insanlarla görüşüp dertleşiyorum diğerlerinden de uzak duruyorum...
Bir anne evladının nasıl ölümünü ister, isteyen anne olsanız zaten o haftaya dek getirip kendinize yük etmezdiniz. Hem doktorlar bile diyorlar anne karnında 40 haftayı aşmamak kaydı ile bebek 1 gün bile kalsa bebek için iyi. Çünkü dışarda bebek gelişimini çok yavaş ve eksiklerle tamamlıyor, anne karnında bir gün, dışarda 1 hafta demek. İnsanlar bu kadar mı cahil. Cahillik en büyük beladır, uzak durun bence.
Aynı şekilde bir insan bir arkadaş, yeni bebeğini kaybetmiş bir anneye nasıl empati kuramaz hem de karnında bir can taşırken, utanmadan ultrason resimlerini gösterebilir bunu hangi akıl hangi vicdan kabul eder. Ben öyle olsam bırakın sizinle görüşmeyi foto göstermeyi yanınıza bile gelemezdim ne kadar sabırlıymışsınız, sabrınıza hayran kaldım inanın.
....
Arkadaşım sınavımız büyük ama meyvesi nadide, siz kimselere kulak asmayın Rabbim yukarda çok büyük, neylerse güzel eyler... Allaha emanet olun....Bizim yavrularımız anaları babaları gibi seçilmiş bunu unutmayın

BlackandBlack ve bengisu022
Anneler hissediyor belki de dediğiniz gibi ama evlatlarımıza ölümü yakıştıramamışız
İlk öğrendiğim günden altı aya kadar içimde hem bir kaybetme korkusu vardı ben bir de ev taşımıştım ister istemez yorulmuştum o dönemler hep içimden diyordum bu bebek sağ salim doğarsa ne mutlu bana diye
Oturup saatlerce hareketlerini izliyordum. Son ayımda o korkularım geçmişti , Rabbim içime bir ferahlık rahatlık vermişti evladımla ilgili vesvesem kalmamıştı, hep ya bana bir şey olur da evladımı göremezsem ona kim bakacak diye düşünüyordum
Bir gün sabah oğlumu kapıdan uğurladım, içime bir yangın düştü sanki bana biri diyordu ki içimden ya büyük oğlun ya küçük karnındaki evladın birini seçmen gerekse hangini seçersin, içimden bu soruyu sordu sanki bana biri ben de düşündüm sadece büyük oğlumla anılarım var, yaşanmışlıklar var Rabbim sen bir tercih yaptırma bana dedim hep O dönem de Ankara'da her yerlerde bomba patlıyordu evladımı eşimi dışarı korkarak gönderiyordum hep
Sanki Rabbim bana dediki birini seç , diğerini verdiğim gibi alacağım dedi İnsan seçim yapabilir mi hem de bir ana
Bu dünyada en çok bu evladımı görmek, koklamak ve büyütmek istemiştim o kadar seviyordum ki bir gün onunla konuşmadan sevmeden yatıp uyuduğumuzu bilmem abisi ve ben
Off anlattıkça dertler derya oldu yine

BlackandBlack
Bu EMDR tekniği nasıl biraz anlatır mısın ona göre belki giderim
Çünkü ben dinden başka beni rahatlatacak bir şey bulamadım tek rahatladığım yer din forumları, kadınlar klübü ve dini kitaplar, videolar vs.

bengisu022 .!.:

hamzam06 olumlu tarafndan bakmaya çalış ve toparlanmaya.bak baska evladn da var Rabbim ona uzun versin.normal dogum yapman da avantaj bi dahaki gebelikte dikis sorunun olmayacak.bence besigini bebeğin eşyalarını kaldr ve baska bebegime kullanacam de.ins nasip olur hem bi defa belki gercekten kızın olur.zaten hazırlığın kıza goreydi.onları görmek sana daha acı cektirir atlatman zorlaşır Allah korusun kendi sağlığından olursun.mutsuz bi kadın mutsuz bi aile ve esler bi zamandan sonra tahammül edemiyebilirler.onlarn da sabrını zorlamamak lazm.acı onların da acısı ama biz karnımızda taşıdığımız icin bizim icin daha zor.ben yeni gebeligi cok istesem de bi yanm da hep korkuyordu.ama cok şükür şimdi bekledigimden daha iyiyim.bebegimin kiyafet paketlerini önceden görünce daha cok agliyordum.simdi ins karnmdakine kullanacam deyip teselli oluyorum.ibs kucagimiza alrsam daha da iyi olurum diye umur ediyorum.sen de bu süreci en az zararla atlatmaya çalış.güçlü sabırlı ol.bol bol dua et.ve kendini eve hapsetme.gez dolaş.ben ailemin esimin zoruyla dogumdan 4 ay sonra yurt dışına gittim.ha orda da hep gebe hep bebek gördüm.gizli gizli agladim ama yine de iyi geldi.

Genişletmek için tıkla...

Doktorlar 6 ayı yas süreci olarak kabul ediyorlar , ben hiç bir şeyini kaldırmamaya kararlıyım 6 ayda geçse 3 yıl da geçse yeni bir bebeğim olsa da olmasa da. Kaldırsam ki bunu hiç asla düşünmedim daha zor gelir sanırım şimdi o evimizde olmasa da eşyalarıyla, beşiği ile bizimleymiş gibi geliyor kendimi daha iyi hissediyorum böyle teselli oluyorum.
İnanın bahçemde kendiliğinden pembe bir lale açmış akşam kapanıp gonca oluyor, sabah açılıyor dışarı çıkıp çıkıp ona bakıyorum onu seviyorum sanki oğlumu sever gibi ...
Eskiye göre biraz daha iyiyim, bebek reklamlarına dahi bakamıyordum , tv de ne kadar çok bebek reklamı varmış bu acıyla farkettim şimdi biraz daha iyiyim en azından o reklamlara bile ağlamadan bakabiliyorum
Yavrumun eşyalarını kaldırırsam işte ben o zaman yaşayamam kendimi biliyorum

hamzam06 .!.:

Aynen öyle ateş düştüğü yeri yakıyor
O insanların çektiği zulüm karşısında bizim yaşadıklarımız sıfır kalıyor düşününce
Dün haberlerde izledim ikiz çocukların babasının ailesinden aynı anda yirmi kişi ölmüş belki eşi de öldü
Ne kadar zor bir sınav, Allah yardımcıları olsun...
Bebeğim karnımdayken öyle üzülüp onunla konuşuyordum ki
Evladım seni nasıl bir dünyaya getireceğim her yer karışık kimin ne olduğu belli değil
Her gün bombalar patlıyordu, Ankara'da yaşıyorum işe gidip geldim 37 hafta boyunca ama ne korkuyla
Ya evladıma bir şey olur da onu göremezsem bir daha diye
Keşke ikimize de bir şeyler olsaymış da ben de ölseymişim onunla beraber
Dediklerim çok yanlış biliyorum ama onsuz yaşamak nefes almak öyle zor ki, her gün Rabbime dua ediyorum
-Rabbim benim sabrımı artır isyan ettirme diye
Güç geçtikçe acı azalmaz mı artar mı , her gün daha da artıyor özlüyorum bilmeden yavrumu özlüyorum her gün kalktığımda içimde tarifsiz bir acı çaresizlikle uyanık bugün şu kadar olacaktı diyorum

Genişletmek için tıkla...

Canm haberi tam izledim.asamn ikiz bebekleri 1 kiz 1 erkek.esini de kaybetmis.ve kardeşi ni ve 3 yegenini tiplam 20 kişi ve hepsi cok yakını çok büyük bi acı.öyle düşünmen normal.ben de dogumdan cikinca ilk aylar bu acıyla hayatta yasayamam ben de onunla beraber gitseydim diyordum.ama bu da yanlış iste.diger evladını düşün hem.benim annem yasayan 9 aylk ve 4 aylk bebeklerini kaybetmis.biri sebepsiz biri de gece kusmugundan bogularak.üzerinden yıllar gecmis 35 yıl falan.su anda annem bizlerle torunlarıyla gayet mutlu mesut yaşıyo.biliyor msn benim yaşadığım durumda anne kaybı da oluyormuş.ben ilcede yasyrm ve c tesi dogum yaptm.merkez 60 km lik yol.ve o gün takamen benim israrm ve son aylarda gördüğüm bi rüyayla erken gittim kontrole.hep esime diyordm bu bebek c.tesi dogacak diye.37.cteside bekledim doğmadı.38.de bugün doğar dedim doğmadı.39.c.tesi zaten bugün dogacak gadi erken gidelim hastaneye dedim.11 deki randevuma ilk defa erken gittim ve 9da hastanedeydik.ve sanrm 9u 5 gece falan hastaneye girdikren 1-2 dk sonra aniden sancm ve kanamam başladı.tam o esnada koptu esinden 9 30 gibi ameliyattaydm.ve ameliyathane asansöründe baska bi hastayla karsilastm.o da sezaryana giriyormus ve aynı dr.düşün bi kırmızı ışığa bile takilsam dr ameliyatta olacaktı ve beni orda en az yarm saat bi saat bekleteceklerdi doktorunu bekle diye.bebek simden koptuğu yerden kanama başlıyo direk rahim duvarını zedeliyor.bikac saat icinde müdahale olmazsa kan kaybından ya rahim alınıyo bazen de anne kaybı oluyo.acil müdahale olmadığında.Rabbim benim yasamami istedi beni o saatlerde hastanede olmamı sağladı.Cok şükür ki rahmim alınmadı diyorum.Rabbim bana bi umut kapısı bıraktı.dbu yaşadığımız durum cok zor kim ne derse desin hic kolay degil.ciger acısı gecmiyo.ama beterin beteri de var deyip kendimizi teselli ediyoruz.ben2 yıl boyunca hic gebe kalamynca artk tüp bebek düşünüyorduk ödüm kopuyordu ya tüp bebekle bile olmazsa diye.cevremizde bir sürü örnek var.onlar icin de hayat cok zordur.ben bebegimi dogumda kaybedince yine de anne baba olduk ya dedim esime.bebegimiz cennete gitti ama biz anne baba olduk dedim.şimdi brnim 10 tane cocugum da olsa ben yine de öteki tarafta kızımı görmek sarılıp öpmek hasretimi gidermek istiyorum.ins nasip olur burda hayalini kurup yapamadklarimi orda yapabilmek..off ne cok yazdm.bir dokun bin ah isit misali.

Canm brn bu süreçte dostumu düşmanımı tandm zaten.herkese degeri kadar değer veriyorum.ben de bebegimle ilgili kimseyi konustrmuyrm ve bu mevzuyu da acmiyorum.acana da nasibi yokmuş diyorum.su anda hamileyim ama herkese söylemedim bile.gecenn gün bile komsum sordu hayırlısı dedim konuyu kapattm.ne saman karnm çıkarsa o zaman anlasnlar.beni ayakta tek tutan inancm.Allah bi hediye verdi tekrar aldı diyorum.karnmda nasibi varmış dışarda yokmuş iste.Allahn emri olmadan bi yaprak dahi dalndan düşmezmis.evet her anne babaya da nasip olmaz bebeginin cennete gitmesi belki bizlere sefaatci olacak.ordaki mükafatlari görünce bu üzülmemiz yersiz bile gelecek.dünya ömrü ne kadar ki.geldm 30 yaşıma en fazla yasasam 90 a kadar.3te 1 gitmis zaten.önemli olan diger taraf.bebegimiz sadece mekan degistirdi.güzel bi mekanda bizi bekliyor.orda oba acı yok üzüntü yok bizden ayrı oldugunun farkında bile degildir.bazen hayal ediyorm nasldr ne yapyrdr diye.bizim merhametimiz Allahn merhameti yannda denizde igne ucu kadar damladr.Rabbim onları öyle güzel ağırlıyordr ki bizim hayalimizde bile olmayan güzelliklerle.melegim simdi kendi kendine güzel bi bahçede kelebeklerin pesinden kosup arkadaşlarıyla gülüyor oynuyordr.onun mutlu oldugundan zerre şüphem yok.o bensiz kalmann ızdırabını yasamiyo ve bilmiyo ki.ben onsuz kaldığım icin bu kadar kötüyüm iste.

İnanın

bengisu022 .!.:

Canm haberi tam izledim.asamn ikiz bebekleri 1 kiz 1 erkek.esini de kaybetmis.ve kardeşi ni ve 3 yegenini tiplam 20 kişi ve hepsi cok yakını çok büyük bi acı.öyle düşünmen normal.ben de dogumdan cikinca ilk aylar bu acıyla hayatta yasayamam ben de onunla beraber gitseydim diyordum.ama bu da yanlış iste.diger evladını düşün hem.benim annem yasayan 9 aylk ve 4 aylk bebeklerini kaybetmis.biri sebepsiz biri de gece kusmugundan bogularak.üzerinden yıllar gecmis 35 yıl falan.su anda annem bizlerle torunlarıyla gayet mutlu mesut yaşıyo.biliyor msn benim yaşadığım durumda anne kaybı da oluyormuş.ben ilcede yasyrm ve c tesi dogum yaptm.merkez 60 km lik yol.ve o gün takamen benim israrm ve son aylarda gördüğüm bi rüyayla erken gittim kontrole.hep esime diyordm bu bebek c.tesi dogacak diye.37.cteside bekledim doğmadı.38.de bugün doğar dedim doğmadı.39.c.tesi zaten bugün dogacak gadi erken gidelim hastaneye dedim.11 deki randevuma ilk defa erken gittim ve 9da hastanedeydik.ve sanrm 9u 5 gece falan hastaneye girdikren 1-2 dk sonra aniden sancm ve kanamam başladı.tam o esnada koptu esinden 9 30 gibi ameliyattaydm.ve ameliyathane asansöründe baska bi hastayla karsilastm.o da sezaryana giriyormus ve aynı dr.düşün bi kırmızı ışığa bile takilsam dr ameliyatta olacaktı ve beni orda en az yarm saat bi saat bekleteceklerdi doktorunu bekle diye.bebek simden koptuğu yerden kanama başlıyo direk rahim duvarını zedeliyor.bikac saat icinde müdahale olmazsa kan kaybından ya rahim alınıyo bazen de anne kaybı oluyo.acil müdahale olmadığında.Rabbim benim yasamami istedi beni o saatlerde hastanede olmamı sağladı.Cok şükür ki rahmim alınmadı diyorum.Rabbim bana bi umut kapısı bıraktı.dbu yaşadığımız durum cok zor kim ne derse desin hic kolay degil.ciger acısı gecmiyo.ama beterin beteri de var deyip kendimizi teselli ediyoruz.ben2 yıl boyunca hic gebe kalamynca artk tüp bebek düşünüyorduk ödüm kopuyordu ya tüp bebekle bile olmazsa diye.cevremizde bir sürü örnek var.onlar icin de hayat cok zordur.ben bebegimi dogumda kaybedince yine de anne baba olduk ya dedim esime.bebegimiz cennete gitti ama biz anne baba olduk dedim.şimdi brnim 10 tane cocugum da olsa ben yine de öteki tarafta kızımı görmek sarılıp öpmek hasretimi gidermek istiyorum.ins nasip olur burda hayalini kurup yapamadklarimi orda yapabilmek..off ne cok yazdm.bir dokun bin ah isit misali.

Genişletmek için tıkla...

İnanın dertlerimiz sanki yazdıkça anlattıkça bir iki saatte olsa hafifliyor sanki ...
Allah o Suriyeli babaya da oradaki herkese de sabır ,metanet ve sağlık versin , Rabbim bunları onlara yaşatanları daha beter etsin...
Şu anlattıklarınızdan anlıyorum daha çok KADER'e iman ediyorum. Çünkü anlattıklarınız sadece sizin ve bebeğinizin alnına yazılmış bir kadermiş aynı benimki gibi, aynı burda bu acıyı yaşayan bütün anneler gibi...
Kadere yapabileceğimiz hiç bir şey yok, çünkü bu zahiri değil, değiştirebileceğimiz bir şey değil. . .
Yüce Rabbim bizim yaşamamızı istedi, evlatlarımızı cennet meleklerimizi aldı yanına
Bebeğimizi kaybedip, toprağa vermeden önce eşim 2 rekat şükür namazı kılmış, Rabbime şükür etmiş neden diye sorduğumda dünya gözüyle cansız bedeni de olsa evladımızı Rabbim bize nasip etti, şefaatçi eyledi diye ....
Dediğiniz gibi, böylesi de zor ama mükafatı büyük, ya hiç anne baba olamayanlar yıllarca uğraşıp ta hasret gidenler
Rabbim isteyen herkese uzun ömürlü evlatlar nasip etsin inşallah
Hiç şüpheniz olmasın evlatlarımız bizi bekliyor, bu dünyadan daha güzel bir yerde, onlar öylesine mutlu ki bu dünyanın pisliklerinden ari'ler içiniz ferah olsun. Her canlı ölümü tadacaktır, biz de elbet bir gün gideceğiz ve ilk karşılayan bizi evlatlarımız olacak ne mutlu bize, bu dünyada meşakkati çok, öbür dünyada mükafatı çok
Allah yar ve yardımcımız olsun....

bengisu022 .!.:

Canm brn bu süreçte dostumu düşmanımı tandm zaten.herkese degeri kadar değer veriyorum.ben de bebegimle ilgili kimseyi konustrmuyrm ve bu mevzuyu da acmiyorum.acana da nasibi yokmuş diyorum.su anda hamileyim ama herkese söylemedim bile.gecenn gün bile komsum sordu hayırlısı dedim konuyu kapattm.ne saman karnm çıkarsa o zaman anlasnlar.beni ayakta tek tutan inancm.Allah bi hediye verdi tekrar aldı diyorum.karnmda nasibi varmış dışarda yokmuş iste.Allahn emri olmadan bi yaprak dahi dalndan düşmezmis.evet her anne babaya da nasip olmaz bebeginin cennete gitmesi belki bizlere sefaatci olacak.ordaki mükafatlari görünce bu üzülmemiz yersiz bile gelecek.dünya ömrü ne kadar ki.geldm 30 yaşıma en fazla yasasam 90 a kadar.3te 1 gitmis zaten.önemli olan diger taraf.bebegimiz sadece mekan degistirdi.güzel bi mekanda bizi bekliyor.orda oba acı yok üzüntü yok bizden ayrı oldugunun farkında bile degildir.bazen hayal ediyorm nasldr ne yapyrdr diye.bizim merhametimiz Allahn merhameti yannda denizde igne ucu kadar damladr.Rabbim onları öyle güzel ağırlıyordr ki bizim hayalimizde bile olmayan güzelliklerle.melegim simdi kendi kendine güzel bi bahçede kelebeklerin pesinden kosup arkadaşlarıyla gülüyor oynuyordr.onun mutlu oldugundan zerre şüphem yok.o bensiz kalmann ızdırabını yasamiyo ve bilmiyo ki.ben onsuz kaldığım icin bu kadar kötüyüm iste.

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle güzel kardeşim
Bu konuyla ilgili Said Nursi efendinin bebek taziyenamesini okuyabilirsin
Çok güzel internette de var hatta youtube'de Uğur Akkafa diye bir adam anlatıyor ben ilk bebeğimi kaybettiğimde günlerce defalarca izledim, her izlediğimde evladıma bırak üzülmeyi imrendim
Şimdi sen de böyle anlatınca aynı duyguları yaşadım imrendim , o adamın çok güzel bir sözü vardı hiç aklımdan gitmez
Ey anne diyor, Rabbim karnında bir keseciğin içinde karanlık su dolu bir yerde evladına korku, ızdırap, açlık , susuzluk vermiyor da canını alırken mi elem acı verecek, onun rahmetinin yanında senin rahmetin ne olur ki diyordu
bunları duyunca öyle rahatlıyorum ki, evladıma üzüntümü unutuyorum , hangi psikolog bunu bu kadar iyi anlatabilir ki
Beden bir elbise , bebekler için de onlar temiz, bembeyazlar ruhları da temiz acı yok dert yok hiç bir şey yok ne güzel biz burda onların özlemlerini çekiyoruz ama onlar o berzahta öyle güzel ve sevimliler ki herkes onlara imreniyor onlar bizi bekliyor . Sadece burası zor, onlardan ayrı olmak zor .