Benim en yakın arkadaşımla aramda sadece 1 gün vardı
Onun bebeğini göremiyorum hala. Uzaklaştım resmen arkadaşımdan ama o beni anlıyor. Tam onun kadar olacaktı oğlum. Sosyal medyada bebeğinin resmini bile paylaşmıyor ben kötü olurum diye duyarlı arkadaşım... Hepimizin var işte bir hikayesi ve hepimizin yaşadığı acı aynı maalesef
Bizim de sınavımız buymuş, elden ne gelir. Rabbim böyle yazmış yazımızı... İnşallah kardeşleri saracak yaralarımızı.
Ben bebeğimi kaybetmeden 3 gün önce hareketlerini hissetmiyorum diye kontrolüm olmamasına rağmen Dr.a gitmiştim. NST'ye soktu Dr., ultrasonla baktı her şey normal, son haftalarda hareketleri azalır bu da normal dedi gönderdi beni. Ben ısrarla her yerim çok şiş Dr. Hanım özellikle ellerim ve ayaklarım balon gibi bu normal mi ve bebeğim önceden çok hareketliydi bu kadar hareketsizleşmesi normal mi dememe rağmen evet normal hepsi deyip gönderdi. Bazen diyorum o gün bana idrar testi yapsaydı gebelik zehirlenmesi geçirdiğimi fark edecek ve hemen oğlumu alacaktı sezaryenle. Ben kucağıma alacaktım, sıcak tenini öpüp koklayacaktım, emzirecektim ve o gün geldiğinde kaybedecektim belkide... Öylesi benim için daha iyi mi olurdu yoksa daha kötü mü olurdu bilemiyorum ama çok içimde kaldı oğlumla göz göze bakışamamak, onun minik ellerini tutamamak, sesini duyamamak... Sadece soğuk bedenini sarılıp, öptüm kokladım... o da 2 dk bile değil. Uzun süre sevmeme izin vermedi ailem kötü oluyorum diye
Çok zor dayanması bu acıya. Rabbim hepimize sabır versin. Ben bu olaydan sonra yaşadığım şeyler üzüntü değilmiş dedim. Yaşadığım en büyük acı evlat acısı. Rabbim beterinden ve tekrarından korusun...
