- 3 Kasım 2010
- 391
- 198
- 323
- Konu Sahibi dolunay229
- #1
Merhabalar, şu an o kadar kötüyüm ki… bu kadar yalnızlık içinde sevdiğim bir arkadaşım şehir değiştirdi gitti. Çevremde yakın olabileceğim kimse kalmadı. Bir sevgilim vardı onunla da anlaşamadık ayrıldık çok gelgitler yaşadık hala kızgınım ona artık dönüşü yok. Aile konusunda şanssızım. Ailem geçimsiz huzurusuz bir aileydi hep. Yıllarca travmalarla dolu şiddet içinde bir çocukluk ve gençlik geçirdim 30 yaşındayım. İlişkilerim kopuk hep yüzeysel. Çalışıyorum iş yerinde var üç beş arkadaş ama yakın olamıyorum. Zaten ne kadar yakın olsam da çok değer versem de aynı değeri göremiyorum ne arkadaştan ne sevgiliden ne aileden. Bir kıymetim yok kimsenin gözünde. Öyle hissediyorum. Psikoloğa gidiyorum ama düzelecek gibi görünmüyor. Açıkçası psikoloğa gidip hayatı yoluna sokan var mı hiç sanmıyorum binde bir olsa gerek. Hiç bir umudum yok. Bu çıkmazda, yalnızlıkta kaybolup gidiyorum. Sadece yazmak istedim