- 20 Şubat 2023
- 140
- 236
-
- Konu Sahibi Yenibirhayataaa
- #21
Alın karşınıza konuşun ona ne istediğini sorun ayrılmak istemediğinizi bu evliliği birlikte toparlayabileceğinizi anlatın bakalım o ne istiyor.
Alın karşınıza konuşun ona ne istediğini sorun ayrılmak istemediğinizi bu evliliği birlikte toparlayabileceğinizi anlatın bakalım o ne istiyor.Ben hiç bir zaman istediğim givi bir hayat yaşayamam sanırım. Artık hayatta zevkim de pek kalmadı zaten. Ama ayrılma fikri çok acı veriyor.
Seviyorsanız eşinizi hala kırgınlığınızı erteleyin. Önce arayı düzeltin sonra kırgınlığınızdan bahsedersiniz.Çok kırgın hissediyorum. Zaten ben ona trip atamam attırmaz. Yani böyle bir lüksüm hiç olmadı. Başlar söylenmeye trio mi atıyorsun bilmem ne sonra da konuşmaz.
Bı arkadas ortamı tanıştırma durumu vs de mi olmadi ilişkiyi hep iki kişilik mı yaşadınız? Bence eşinize merhamet duygunuz mutsuzluğunuz önüne geçiyor,ona kızarken belli de içten içe üzülüyorsun ama hayat hiçbir şekilde uzlasamadigin biriyle geçer mı?Bir anda olmadı ama evlenince daha derinden yüzleştim bu durumla. Sonuçta evlenmeden önce sosyal ortamlarda birlikte olmamız gerekmiyordu. Evlenince bunun eksikliğini duyar oldum
32-30Eşiniz ve siz kaç yaşındasınız?
Eşinizle bu konuyu sakince konuşun ne hissettiğinizi anlatın geçinmeye gönlü varsa orta yol bulunur, sizin bireysel gezme ve aktivitelerinize bir sey demiyorsa devam edin ve ortak aktiviteleri hem eşinizi sıkmayacak hemde sizi minimum düzeyde tatmin edecek seviyeye çıkartin, iki tarafta özverili olursa evlilik devam eder. Sizin benzeriniz benim kayin ailem ve 35 senelik evliler mutlular. Temelde birbirlerine saygi ve sevgileri çok fazla
Cocuk yoksa işin de varsa inanın ki değmez bosan .. bak bizde neredeyse aynıyız kayinvalide de aynı eşimle.iki zıt kutup canıma kastetti bu evlilik evet şimdi toparladık ama aşkım yok yarım boşansak sanki şaşırmam gibi..evladım için buradayım kavga gürültü yok ama benim artık civiltim yok..6 yıla giriyoruz ama ben benden geçtim....İyi akşamlar herkese,
3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.
6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.
Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.
Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.
Aldatıyor olabilir miİyi akşamlar herkese,
3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.
6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.
Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.
Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.
Birbirinizi olduğunuz gibi kabul edip severseniz toparlanırsınız ama sık sık eleştirirseniz yüz göz olusunuz sevgi biter..İyi akşamlar herkese,
3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.
6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.
Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.
Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.
Bu noktada ciddi haksizsiniz madem çok sevmiyor ve biliyordunuz siz şimdi dışarı arkadaşlarinizla çıkacaksiniz . Tatil içinde artık ikna olması lazım eşinizin .Bir anda olmadı ama evlenince daha derinden yüzleştim bu durumla. Sonuçta evlenmeden önce sosyal ortamlarda birlikte olmamız gerekmiyordu. Evlenince bunun eksikliğini duyar oldum
Çaba yoksa toplanmaz. Bizim gittiğimiz psikiyatrist tam da bunu söyledi. “İnsanlar değişmez ama değişmek için çaba harcar.”Çok farklıyız. Terapiye bile gitmiyor çabalamıyor.
Çok farklıyız. Terapiye bile gitmiyor çabalamıyor.
İyi akşamlar herkese,
3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.
6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.
Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.
Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.
Çok teşekkür ederim ne güzel yazmışsınız düşüneceğim yazdıklarınızıMerhaba, bence biraz duygularınızı sakinleştirmeyi deneyin. Eşiniz dahil olmasada bireysel bir terapi sürecine başlayın. En azından evdeki durumun şiddetini azaltmaya, ya da daha az rahatsız olmanıza, dürtüsel davrandığınız taraflarınız varsa o durumları biraz sakinleştirir. Zaten bu süreçte evliliğe devam edip etmemeniz gerektiğinin +/- yönünü kendiniz daha sağlıklı karar veriyor olursunuz. Mesele gerçekten sadece eşiniz mi? yoksa sizde de eşinizi dürtüselliğe iten taraflar var mı onlarıda anlamak gerekir. Evlilik 2 kişilik bir olgu. Eşiniz terapi için sıcak bakmasada, sizin kendi sürecinizi ilerletip fayda gördüğünüzü düşünürse belki oda birşeyleri düzeltebileceğinize olan inancını arttırıp daha sonra çift terapisine devam edersiniz.
Burda hepimiz ne söylersek söyleyelim ilişkinizin kimyasını yalnızca siz biliyorsunuz. Burayı akıl alma konusunda direk referans almayın bence, çünkü herkesin deneyimi çok farklı. belki başkasının evliliğine iyi gelen size iyi gelmeyecektir. ihtiyacınız olanı sağlıklı bir şekilde ölçün. Ve tek nacizane tavsiyem fevri ya da dürtüsel davranıp anlık yüksek tepkiler veriyorsanız, karşı tarafıda tetiklediğiniz noktalar olabileceğini göz önünde bulundurup sakin kalmanızı öneririm. Olayları duyguları bazen kontrol etmenin olayı çözme konusunda kalıcı çok büyük +'ları olabilir. Eşinizi bıraktığınızda daha iyisini buladabilirsiniz,bulmayadabilirsiniz. Çünkü mesele eşiniz de olmayabilir. Biz aynıysak bazen terk ettiğimiz yerlerdeki olaylar ve kişiler isim değiştirerek tekrar karşımıza çıkar. Önce kendimizi tanıyıp durumdaki payımızı önümüze almakta fayda var. Ha baktınız mesele siz değilsiniz bundan eminsiniz. o zaman zaten kalıp ya da gitmekle ilgili net kararlar alabilirsiniz. Çok sevgiler umarım hersey düzelir sizin için.