Size ilham olur belki diye kendi hikayemi anlatmak isterim.
11 yaşındayken 5. Sınıfı bitirdikten sonra babam beni okuldan aldı. 6 yıl aradan sonra açıköğretimde okumak istedim. Babamın parası vardı ama babama ben okuyacağım para ver desem bana verecegi cevabı biliyordum. Gittim kaymakamlığa, kaymakamla görüşmek istiyorum dedim. Beni görüştürdüler, okumak istiyorum kayıt param yok dedim. Bana bir kagit yazıp sosyal yardımlaşma kurumuna gönderdi. Orda bana hemen 250 lira değerinde yardım çeki verdiler. Parayı cektim hemen gidip kaydımı yaptım. Kalan paranın az bir kısmı ile köyde yatalak durumda olan anneanneme yiyecek birseyler alıp gönderdim, kalan büyük kısmıyla bir cumhuriyet altını aldım ki daha sonraki dönemlerde okul kaydimi yapmaya devam edeyim. Bu süre zarfında kuran kursuna gitmeye başladım. Orda 3 yıl eğitim aldım. Bu eğitim sonucunda kuran kursu öğretmeni olmaya fazlasıyla yetecek kadar kendimi geliştirdim. Derken 6 yıl icinde hem ortaokuldan hem de liseden mezun oldum. İstesem lise diplomamla da memur olurdum ama benim bir hayalim vardı. Üniversite okumak!
Lise son sınıfta iken bir kolyem vardı onu bozdurup dersaneye kaydoldum. Cok çalışıyordum. Bir hedefim vardı istanbul üniversitesinde okumak. Ve üniversite sınavına ilk girişimde İstanbul üniversitesine yerleştim. 23 yaşındaydım o zaman. Gittim o koca şehire. 5 yıl okudum, okurken değil ailemden yardım almak tam aksine her gidişimde onlara hediyelerle gidiyordum. Üniversiteyi bitirince de oturdum yine KPSS çalıştım. Gecem gündüzüm şaştı. KPSS sınavından çıktığımda bir enkazın altından çıkmış gibiydim, o derece zayıflamış ve çökmüştüm. İlk senemde atandım. Her şey icin iyi ki diyorum.
Velhasıl; çok isteyin, yürekten isteyin ve bunun icin elinizden geleni sonuna kadar yapın. Emin olun karşılığını alacaksınız.