Merhabalar . Öncelikle herkese sabir ve sükûnet diliyorum bu kötü gunlerin bir an önce geçmesi için dua ediyorum .
Işyeri izin vermeyip çalışmak zorunda olanlara çok dua ediyorum sağlıkla bu süreci atlatalım diye . Lütfen yanlış anlamayın beni . Evinde oturuyorsun işte daha ne istiyorsun demeyin . Herkesin imtihanı kendine zor .
Keyfi sokaklarda gezene,işi olmadığı halde dışarı çıkana, bu virüsü ihmalkarligi yüzünden yayanlara asla hakkimi helal etmiyorum .
Tam 14 gündür evden çıkmadım . Ailemi görmedim . Tikildim kaldım eve . Bi taraftan hamileliğin verdiği duygusallık , bir taraftan eşimin zaten hep karantinada gibi yaşamasından dolayı bu durumu çok olağan karşılaması gün boyunca mecbur kalmadığı sürece asla yataktan çıkmaması , bir taraftan kpss hazirligim . Hepsi üst üste geldi . Annemlerle aramız 5 6 bina . Bari onlara gideyim dedim bu sefer eşim yok ya taşıyiciysan yok ya bi şey olursa sana bebeğe yada ailene diye cikartmadi ( normal zamanda asla gittiğim hicbir yere karışmaz) . Bende ağladım çok ağladım . Nefes alamıyorum . Yalniz hissediyorum . Delirecek gibiyim dört duvarın arasında. Eşimin bu tepkisi asla çıkamazsın demesi bana çok gereksiz geliyor . Sizde gerçekten size 4 5 bina uzaklıktaki ailenizi bile görmüyor musunuz
