Çıldırmaya az kala...

5 yildir işsizim ... kpssye kafayi takıp 4 yil ugraştm ..sonra tecrubeli degilim diye kimse işe almadı... arkadaslarimin işi var ...ben anlatiyorum allah yardimcin olsun diyorlar..başta dinleselerde sonra elimizden gelir birsey yok diyorlar ..bende artik bahsetmiyorum ...paran varsa gezersin ve cok arkadasin olur ... seni cok iyi anliyorum ..kimse umursamiyor ..cevremde beni destekleyecek insanlar olsaydi bu kadar umitsizlige dusmezdim
 
Merhabalar

Artık işin içinden çıkarmayacağıma kanaat getirdiğimden sizden öneri istiyorum. Şu ara hayatımın en dip noktasındayım hiç bir işim rast gitmiyor,sabahtan beri çatlayacaktım gidip kullanmadığım kıyafetlerimi geri dönüşüm kutusuna attım bi nebze iyi geldi ama tabi bu ferahlama hissi kalıcı olmadı.

Normalde başkalarına çok da ihtiyaç duymazdım bugüne kadar ama bugün şöyle çok yakın bir arkadaşım olsaydı diye o kadar özendim ki. Aile de yolunda gitmeyen şeyler,işsizlik bunalımı derken tükenmiş hissediyorum kendimi. Maddi durumum olsa kursa gidip sosyalleşeceğim ama o da yok aileden para almıyorum zaten.

Tüm gün ağzımdan tek kelime çıkmadı konuşacak kimsem yok. Bir sürü yere başvurdum geri dönüş bile olmadı. Yakın gördüğüm arkadaşlarım şehir dışında evli veya işinde gücünde insanlar kimseyi zırt pırt rahatsız etmek istemiyorum dışarıdan güçlü görünüyorum fakat çok mutsuz hissediyorum bir amacım yok şu hayatta...
Önerileriniz varsa alırım yoksa da bir iç döküş olmuş olur bu.
hastanede acil serviste
Merhabalar

Artık işin içinden çıkarmayacağıma kanaat getirdiğimden sizden öneri istiyorum. Şu ara hayatımın en dip noktasındayım hiç bir işim rast gitmiyor,sabahtan beri çatlayacaktım gidip kullanmadığım kıyafetlerimi geri dönüşüm kutusuna attım bi nebze iyi geldi ama tabi bu ferahlama hissi kalıcı olmadı.

Normalde başkalarına çok da ihtiyaç duymazdım bugüne kadar ama bugün şöyle çok yakın bir arkadaşım olsaydı diye o kadar özendim ki. Aile de yolunda gitmeyen şeyler,işsizlik bunalımı derken tükenmiş hissediyorum kendimi. Maddi durumum olsa kursa gidip sosyalleşeceğim ama o da yok aileden para almıyorum zaten.

Tüm gün ağzımdan tek kelime çıkmadı konuşacak kimsem yok. Bir sürü yere başvurdum geri dönüş bile olmadı. Yakın gördüğüm arkadaşlarım şehir dışında evli veya işinde gücünde insanlar kimseyi zırt pırt rahatsız etmek istemiyorum dışarıdan güçlü görünüyorum fakat çok mutsuz hissediyorum bir amacım yok şu hayatta...
Önerileriniz varsa alırım yoksa da bir iç döküş olmuş olur bu.
acil servise git ve yarım saat orda, olanı biteni izle...
 
5 yildir işsizim ... kpssye kafayi takıp 4 yil ugraştm ..sonra tecrubeli degilim diye kimse işe almadı... arkadaslarimin işi var ...ben anlatiyorum allah yardimcin olsun diyorlar..başta dinleselerde sonra elimizden gelir birsey yok diyorlar ..bende artik bahsetmiyorum ...paran varsa gezersin ve cok arkadasin olur ... seni cok iyi anliyorum ..kimse umursamiyor ..cevremde beni destekleyecek insanlar olsaydi bu kadar umitsizlige dusmezdim
Ah sormayın şu tecrübe lafından midem bulandı artık. Kpss'ye bende o kadar emek harcadım boşunaymış hepsi. Umarım Allah bir kapı açar hepimize...
 
Arkadaş konusunda cekimser davranmayin.
Özellikle yakininizdakileri arayin. Kötü hissetttiginizi söylemekten cekinmeyin.

Hani sürekli is konusunu konusmayin. Cnku o kendi icinde çözülecek birsey.

Ama ben iyi hissetmiyorum arkadasim bir kahve icelim vs demediginiz sürece arkadaslariniz durumunuzu bilemez.

Normalde güçlü göründüğüm icin bunu sarsmamak adina çoğu seyi kendim çözmeye çalışırım.
Hatta çalışır idim. Suan biraz daha başkalarına anlatır destek bekler oldum.
Gerçekten daha kolay çözülüyor hersey....
 
Ben de benzer bir durumdayım şu anda. Maddi ihtiyacım yok birikmiş biraz param vardı ama manevi olarak o kadar yalnız hissediyorum ki. Kendime uygun bir iş arıyorum yok, arkadaşlar deseniz herkes kendi hayatını kurmuş vaziyette. İnsan gerçekten sizi anlayacak , uzun uzun içinizi dokebileceğiniz birilerini arıyor. Yargılamadan, bıkmadan usanmadan dinlesin , o dinledikçe ben içimi boşaltayım istiyor ama öyle kimse yok ne yazık ki. Hep üzülme, zamanla geçer , zamanla düzelir lafları. İnsan bir yerden sonra söylenecek şeyleri de bildiği için kimseye bir şey anlatmak istemiyor. Kimse de zaten kimsenin derdini dinlemeyi sevmiyor.

Sizi bilmem ama ben günden güne iyice kabuguma çekildigimi hissediyorum. Film izlemek, hobiler falan da bir yerden sonra iyi gelmiyor insana, bir şeyler duzelsin yoluna girsin istiyor insan. Fazla olumsuz oldu ama ne yazikki hislerim böyle, yine de umudumu tüketmemeye çalışıyorum, her şeyin bir zamanı var diyorum. Umarım hepimizin gönlünden geçen dilekler gerçekleşir.
 
Merhabalar

Artık işin içinden çıkarmayacağıma kanaat getirdiğimden sizden öneri istiyorum. Şu ara hayatımın en dip noktasındayım hiç bir işim rast gitmiyor,sabahtan beri çatlayacaktım gidip kullanmadığım kıyafetlerimi geri dönüşüm kutusuna attım bi nebze iyi geldi ama tabi bu ferahlama hissi kalıcı olmadı.

Normalde başkalarına çok da ihtiyaç duymazdım bugüne kadar ama bugün şöyle çok yakın bir arkadaşım olsaydı diye o kadar özendim ki. Aile de yolunda gitmeyen şeyler,işsizlik bunalımı derken tükenmiş hissediyorum kendimi. Maddi durumum olsa kursa gidip sosyalleşeceğim ama o da yok aileden para almıyorum zaten.

Tüm gün ağzımdan tek kelime çıkmadı konuşacak kimsem yok. Bir sürü yere başvurdum geri dönüş bile olmadı. Yakın gördüğüm arkadaşlarım şehir dışında evli veya işinde gücünde insanlar kimseyi zırt pırt rahatsız etmek istemiyorum dışarıdan güçlü görünüyorum fakat çok mutsuz hissediyorum bir amacım yok şu hayatta...
Önerileriniz varsa alırım yoksa da bir iç döküş olmuş olur bu.
Halk egitim kursları ucretsiz terapi olur size..
 
Ücretsiz kurslara gidin, insan orada illa ki en azından bir-iki arkadaş ediniyor. Hatta ben tekrar kayıt olacağım inşaallah.
 
Bende 4 senedir işsiz bi insan olarak bu kervana katılıyorum. İyi kötü her yerden tecrüben yok diye geri çevrildim. İş bulan buluyor heralde bana ekmek yok bilmiyorum. Etamin işle inanılmaz kafa dağıtıyor ama ipi biraz pahalı (en son 6tl idi) bide ben sürekli avrupa yakası izliyorum iyi geliyor. Günlerdir haftalardı evden çıkmıyorum sizde kendinize bunj yapmayın durmayın evde
 
Allah yardımcınız olsun aslında tek sorun işsizlik işe bir başlasanız devamı zaten gelecek bende geçtim o zor günlerden hala bir arkadaşım yok istemiyorum da kendimi kedilerime sokak hayvanlarına adadım diyebilirim bir kedi sahiplenebilirsin o kadar iyi geliyor ki yaşaman lazım
 
Ben de benzer bir durumdayım şu anda. Maddi ihtiyacım yok birikmiş biraz param vardı ama manevi olarak o kadar yalnız hissediyorum ki. Kendime uygun bir iş arıyorum yok, arkadaşlar deseniz herkes kendi hayatını kurmuş vaziyette. İnsan gerçekten sizi anlayacak , uzun uzun içinizi dokebileceğiniz birilerini arıyor. Yargılamadan, bıkmadan usanmadan dinlesin , o dinledikçe ben içimi boşaltayım istiyor ama öyle kimse yok ne yazık ki. Hep üzülme, zamanla geçer , zamanla düzelir lafları. İnsan bir yerden sonra söylenecek şeyleri de bildiği için kimseye bir şey anlatmak istemiyor. Kimse de zaten kimsenin derdini dinlemeyi sevmiyor.

Sizi bilmem ama ben günden güne iyice kabuguma çekildigimi hissediyorum. Film izlemek, hobiler falan da bir yerden sonra iyi gelmiyor insana, bir şeyler duzelsin yoluna girsin istiyor insan. Fazla olumsuz oldu ama ne yazikki hislerim böyle, yine de umudumu tüketmemeye çalışıyorum, her şeyin bir zamanı var diyorum. Umarım hepimizin gönlünden geçen dilekler gerçekleşir.
Anlatmak istediğimi yazmışsınız,karşıdaki dert anlatmaya gelmeyen biri olunca içinizden gelmiyor ki... Sürekli dert yanan şikayet eden biri de değilim arada böyle birikiyor. Erkek arkadaşım olacak adam bile dinlemek istemiyor sesim kötü geliyor elinden bir şey gelmiyormuş diye daha ne olsun :)
Hayatından memnun olan insanlara telefonları yetiyor sanırım bizim gibi hayatında bir şeyler yolunda gitmeyen insanlar ağır geliyor.
 
Bende 4 senedir işsiz bi insan olarak bu kervana katılıyorum. İyi kötü her yerden tecrüben yok diye geri çevrildim. İş bulan buluyor heralde bana ekmek yok bilmiyorum. Etamin işle inanılmaz kafa dağıtıyor ama ipi biraz pahalı (en son 6tl idi) bide ben sürekli avrupa yakası izliyorum iyi geliyor. Günlerdir haftalardı evden çıkmıyorum sizde kendinize bunj yapmayın durmayın evde
İnanın insan mutsuzken elindeki her şeyi bırakıp öylece oturmak istiyor adı üşengeçlik oluyor ama değil. Benim şuan ihtiyacım olan sosyalleşmek sanırım.
Gerek olmadıkça dışarı çıkmıyorum çıksam para harcamak zorunda kalacağım çünkü.
İnternette gezinmek ve video izlemek dışında bir şey yapmıyorum bende.

Allah yardımcınız olsun aslında tek sorun işsizlik işe bir başlasanız devamı zaten gelecek bende geçtim o zor günlerden hala bir arkadaşım yok istemiyorum da kendimi kedilerime sokak hayvanlarına adadım diyebilirim bir kedi sahiplenebilirsin o kadar iyi geliyor ki yaşaman lazım
Sağolun,insan bir süre sonra alışıyor zaten sanırım hala alışamadım yalnızlığa.. Bir de evde sorunlar olunca sığamıyorum hiç bir yere...
 
Teşekkür ederim takip ettiğim diziler var birikti hatta izlemedim henüz,insan mutsuzken canı hiç bir şey yapmak istemiyor demek ki.

Aslında şöyle kafa dağıtacak bir film varsa önerilerinizi beklerim mesela komedi olabilir.
Gelinlerin savaşı, bir erkek on günde nasıl kaybedilir mutluluk garantili romantik komediler. Sex and the city ve friends dizilerini baştan sona izlemediyseniz onları da tavsiye ederim insan bir kutu antidepresan yutmuş gibi oluyor. Hafif draması da olsun derseniz gilmore girls diye eski bir dizi var ya da heart of dixie. Agatha christie romanları okuyabilirsiniz zaman su gibi geçer. Ya da jane austen derim. İnsanın sürüyle arkadaşı olsa da bazen hiçbiri müsait olmuyor ya da insan arkadaşlarına bile sığamıyor oluyor böyle dönemler buraya yazın dertleşmek için sıkmayın canınızı hepsi düzelir
 
Anlatmak istediğimi yazmışsınız,karşıdaki dert anlatmaya gelmeyen biri olunca içinizden gelmiyor ki... Sürekli dert yanan şikayet eden biri de değilim arada böyle birikiyor. Erkek arkadaşım olacak adam bile dinlemek istemiyor sesim kötü geliyor elinden bir şey gelmiyormuş diye daha ne olsun :)
Hayatından memnun olan insanlara telefonları yetiyor sanırım bizim gibi hayatında bir şeyler yolunda gitmeyen insanlar ağır geliyor.
Sizin yine erkek arkadaşınız varmış benim o da yok :) Günlük tutuyorum , kendi kendime kağıda fazlasıyla döktürüyorum. Baktım kimseden hayır yok kimse dinlemiyor beni, ben de aldım elime kağıdı kalemi içimden geçenleri yazıyorum sayfa sayfa. Gerçekten çok rahatlatıyor bunu tavsiye ederim mesela. Kimse dinlemiyorsa biz de kendi kendimize yetmeye çalışırız ne yapalım:)
 
İnanın insan mutsuzken elindeki her şeyi bırakıp öylece oturmak istiyor adı üşengeçlik oluyor ama değil. Benim şuan ihtiyacım olan sosyalleşmek sanırım.
Gerek olmadıkça dışarı çıkmıyorum çıksam para harcamak zorunda kalacağım çünkü.
İnternette gezinmek ve video izlemek dışında bir şey yapmıyorum bende.


Sağolun,insan bir süre sonra alışıyor zaten sanırım hala alışamadım yalnızlığa.. Bir de evde sorunlar olunca sığamıyorum hiç bir yere...
Benim de durmadan uyumak geliyor içimden, dışarı çıkmak istemiyor cidden insan mutsuzken, uyurken hiçbir şey gelmiyor aklına vur kafayı uyu diyorum.
 
Sizin yine erkek arkadaşınız varmış benim o da yok :) Günlük tutuyorum , kendi kendime kağıda fazlasıyla döktürüyorum. Baktım kimseden hayır yok kimse dinlemiyor beni, ben de aldım elime kağıdı kalemi içimden geçenleri yazıyorum sayfa sayfa. Gerçekten çok rahatlatıyor bunu tavsiye ederim mesela. Kimse dinlemiyorsa biz de kendi kendimize yetmeye çalışırız ne yapalım:)
Erkek arkadaştan yana da böyle yüz çevrilince üstüne tuz biber oluyor.
En iyisini yapmışsınız sanırım yalnızlığı hayatta tek başına olduğumuzu kabullensek beklentiyi unutsak ancak böyle mutlu olacağız.
 
Erkek arkadaştan yana da böyle yüz çevrilince üstüne tuz biber oluyor.
En iyisini yapmışsınız sanırım yalnızlığı hayatta tek başına olduğumuzu kabullensek beklentiyi unutsak ancak böyle mutlu olacağız.
Aynen öyle insan kendi kendinin ilacı olmalı derler ya doğru bence. Ben beklentiyi unutalı çok oldu gercekten, bazen hiç beklemediğim şeyler olsa da mutlu olsam diye içten içe geçiriyorum ama.
 
Merhabalar

Artık işin içinden çıkarmayacağıma kanaat getirdiğimden sizden öneri istiyorum. Şu ara hayatımın en dip noktasındayım hiç bir işim rast gitmiyor,sabahtan beri çatlayacaktım gidip kullanmadığım kıyafetlerimi geri dönüşüm kutusuna attım bi nebze iyi geldi ama tabi bu ferahlama hissi kalıcı olmadı.

Normalde başkalarına çok da ihtiyaç duymazdım bugüne kadar ama bugün şöyle çok yakın bir arkadaşım olsaydı diye o kadar özendim ki. Aile de yolunda gitmeyen şeyler,işsizlik bunalımı derken tükenmiş hissediyorum kendimi. Maddi durumum olsa kursa gidip sosyalleşeceğim ama o da yok aileden para almıyorum zaten.

Tüm gün ağzımdan tek kelime çıkmadı konuşacak kimsem yok. Bir sürü yere başvurdum geri dönüş bile olmadı. Yakın gördüğüm arkadaşlarım şehir dışında evli veya işinde gücünde insanlar kimseyi zırt pırt rahatsız etmek istemiyorum dışarıdan güçlü görünüyorum fakat çok mutsuz hissediyorum bir amacım yok şu hayatta...
Önerileriniz varsa alırım yoksa da bir iç döküş olmuş olur bu.
Bestim , geçen gün açtığım konuma "sanki ben yazdım bunları "demiştin şimdi de ben senin konun için aynısını söylüyorum :) Neredeyse aynı hisler içindeyim. İşsizlik, ailevi birtakım problemler, ikinci üniversite karmaşası, atanamama sorunu üstüne bir de üzerinden biraz zaman geçmesine karşı pek de atlattığım söylenemeyen bir aşk hikayem var :) Hayat şu aralar bana da çok zor ve karışık ve en önemlisi çok belirsiz. Arkadaşlarım var kimseye ihtiyaç duyan biri de değilim ama yine de çok yakın bir dostum olmasını isterdim sanırım. Tam anlamıyla dediğin gibi tükenmiş hissediyorum. Umarım bir an önce bu ruh halinden çıkabiliriz. Hayatımız yerine otursun artık, çok amin :)
 
Son düzenleme:
Bestim , geçen gün açtığım konuma "sanki ben yazdım bunları "demiştin şimdi de ben senin konun için aynısını söylüyorum :) Neredeyse aynı hisler içindeyim. İşsizlik, ailevi birtakım problemler, ikinci üniversite karmaşası, atanamama sorunu üstüne bir de üzerinden biraz zaman geçmesine karşı pek de atlattığım söylenemeyen bir aşk hikayem var :) Hayat şu aralar bana da çok zor ve karışık ve en önemlisi çok belirsiz. Arkadaşlarım var kimseye ihtiyaç duyan biri de değilim ama yine de çok yakın bir dostum olmasını isterdim sanırım. Tam anlamıyla dediğin gibi tükenmiş hissediyorum. Umarım bir an önce bu ruh halinden çıkabiliriz. Hayatımız yerine otursun artık, çok amin :)
Yaa evet öyle bir yorum yapmıştım ama sen olduğunu unutmuşum :) napalım çağımızın vebası gibi her işsiz bunalanda kendimi görüyorum :)
Dün cidden çok kötüymüşüm arada böyle geliyorlar ve birilerine ihtiyaç duyuyorum ama öyle lafta değil cidden iyilik isteyen,iki yüzlü olmayan birine.Onun haricinde çok takmamaya çalışıyorum olacağına varsın diyorum. Belki de sonbahar etkisiyle iyice depresif hal aldık kim bilir :)
 
Yaa evet öyle bir yorum yapmıştım ama sen olduğunu unutmuşum :) napalım çağımızın vebası gibi her işsiz bunalanda kendimi görüyorum :)
Dün cidden çok kötüymüşüm arada böyle geliyorlar ve birilerine ihtiyaç duyuyorum ama öyle lafta değil cidden iyilik isteyen,iki yüzlü olmayan birine.Onun haricinde çok takmamaya çalışıyorum olacağına varsın diyorum. Belki de sonbahar etkisiyle iyice depresif hal aldık kim bilir :)
İyiliği dokunacak ve gerçekten dost olacak insanlar ile karşılaşmayanlar olarak toplanıp bir kulüp kursak anca paklar bizi galiba :) Umarım bir an önce gönlümüze göre iş bulur hayatımızı düzene koyarız. Sonbaharı çok severim ama insanı gerçekten depreştiriyor haklısın. İstediğin zaman ,bunaldıkça yazabilirsin, hiç çekinme. Sevgiler :)
 
Back
X