Normalde forumlarda fazla yazan biri değilim arkadaşlar ama bu konu içimi çok yaktığı için ben de yaşadığımı ve düşüncemi paylaşayım. 1 yıl önce bir ilişkiye başladım ve tanıştıktan 6 ay kadar sonra da evlenmeye karar verdik. Nişanlanıncaya kadar görüştüğümüz süre içerisinde kafamda hala oturmayan bazı noktalar vardı acaba cimri miydi, tutumlu muydu? Cimri olduğunu kabul etmese de tutumlu olduğunu söylerdi hep. Bana doğru düzgün bir hediye almadı sevgiliyken diyebilirim. halbuki ben ona hediye alırken en iyisini almaya özen gösterirdim. Ailesini ziyarete giderken yine gayet göz dolduran hediyelerle vs gittim. Ama o benim ailemi ziyarete geldiğinde pişmaniye gibi saçma sapan hediyelerle geldi. Neyse evlenme teklifi yaparken küçük de olsa pırlanta bir yüzük almıştı ve ben de nasıl olduysa atlamışım hemen mutlulukla. Kendimi de şöyle kandırıyordum 'cimri olsa pırlanta almazdı'. Neyse nişandan 2 hafta sonra benim fikrimi almadan işten ayrıldı ki düğün tarihi bile koymuştuk ertelemek zorunda kaldık. bu arada artık işsiz olduğu için ben üzülüyordum ve elini cebine attırmamaya çalışıyordum. Erkeklik gururu incinmesin diye içtiğimiz çay, kahve ufak şeyleri onun ödemesine izin veriyordum ama yemekleri falan ben ödüyordum. Bu süre zarfında yine bana çok fazla hediye almadı. bir kez çiçek yolladı iş yerime o kadar. . Ben o işsizken- ki hiç tasvip etmemiştim benden rızamı almadan öyle bir zamanda işinden ayrılmasını yine de yanında durdum ve ona tüm gücümle destek oldum. Maddi desteğimi kabul etseydi maddi olarak da destek olmaya hazırdım. 4 aylık bir işsizlikten sonra iyi bir şirkette iyi bir pozisyonda iş buldu ve evlenelim artık dedi. Biz de hazırlıklara başladık. İkimizin de bekar evi var ama mesela benim kullandığım en yeni eşyalar bile 5-6 yıllık. Onunkiler de ha keza öyle ki ikimizde de atılması gereken ikinci hatta üçüncü el bir sürü ev eşyası vs. var. Tutturdu ikimizin eşyalarından bir ev yapalım eşya almayalım sadece yatak odası tk alalım. Başlarda bu fikre karşı çıktım çünkü salon takımı ihtiyacımız olduğunu düşünüyordum. Benimkiler zaten ikinci eldi. Onunkiler ise birkaç yıllık ama yeni bir yuva kuracak genç bir çift için son derece demode ve çirkindi. Ama işsiz geçirdiği sürecin onu yıprattığını göz önünde bulundurunca bu isteğimden geri adım attım ve yeni eşya almayalım sadece yatak odası tk alalım fırın ihtiyacımız olacaktı bir fırın alalım bir de eve bir gömme dolap yaptıralım dedim. Onun evinde oturacaktık yani kira değildi. En son ailecek bize(ailemin evine) geldiler ve düğünü planladık. Ben evi girmeden önce boyatalım dedim (çünkü duvarları yeşildi ve duvarda hiç sevmediğim bir renktir yeşil) O günün ertesi günü nişanlım beni aradı ve benden ayrılmak istediğini, bizim birlikte mutlu olamayacağımızı söyledi. Ailesine de benim ona çok masraf çıkardığımı ve var mı yok mu onu hiç düşünmediğimi söylemiş. Kısacası cimri insan aynı zamanda narsist ve bencil oluyor. Senin onun için yaptığın fedakarlıkları tek bir şeye takılıp bir anda silip atabiliyor. Seni, hakkın olan birşeyi bile isteyemez hale getiriyor. Herkes için çok normal olan bir şeyi senin için çok ulaşılamaz yapabiliyor. Bunu bugün yapmasa yarın yapar yada öyle bir noktaya getirir ki seni, Sen kendin ipleri koparırsın. Eğer cimriliği tolere edemeyecek bir yapın olduğunu düşünüyorsan hislerine bu konuda güvenmeni tavsiye edebilirim. Ben nişanlanmadan önce hislerime güvenmiş olsaydım bugün ortada bırakılmış olmayacaktım.