Konu biraz çocuğun şımarmasından ziyade, sizden daha fazla onları sevmesi gibime geldi.
Ben bu konuda genel görüşe katılmıyorum. Oğluma 14 sene kızıma da 8 senedir ailem bakıyor. Sizin kayınpederiniz benimkilerin yanında zemzemle yıkanmış kalır. İstisnasız gak dediklerinde su guk dediklerinde ekmek durumundalar. Ayrıca benim söz hakkımda yok çocukların üstünde çünkü ailem, "sen mi baktın ki söz hakkın olsun" diyorlar.
Çocukta şımarıklığın bence %30 u yetiştirilmeden kaynaklanıyor, %70 karakter meselesi. Mesela oğlum beklenen bir bebekti her iki aileninde ilk torunlarıydı, yani kızımdan daha fazla pohpohlandı ama şu anda asla şımarık biri değil. Azla yetinen, mantıklı, ağırbaşlı, istediğini almazsan anlayışla karşılayan bir çocuk. Oysa ki, her iki ailede ayaklarının altına halı oldular oğlumun ve halada olurlar. Kızımda öyle şımarık değil. Yani yapılanlarla çocukların şımarık olma ihtimali bence fazla değil. Çocuğun karakteri çok ama çok önemli.